Terwijl in slaapsteden de tijd ’s nachts stilstaat, gaat het leven in een stad als Rotterdam onbevreesd door. Taxi’s rijden, beats knallen, ambulances redden, broden rijzen, telefoons rinkelen en tuinen leven. Vers Beton laat die verhalen graag zien aan de hand van ‘De Nacht’, een magazine van hulpdienst Sensoor voor en door de mens in de donkere uren. Aflevering 5: filmregisseur Jasper Bruijns legde het nachtleven van Rotterdam vast als ware het pictures from life’s other side.
“Samen maar toch alleen is typisch voor grote steden, ook voor Rotterdam”, schijnt Jasper Bruijns gezegd te hebben tijdens een interview over zijn film ‘Welterusten’. De 25-jarige regisseur won de Tent Academie Award, de prijs voor het beste afstudeerproject van alle kunstacademies, met zijn film over Rotterdam. Of specifieker: de nacht in Rotterdam. Vooral de eenzaamheid en het desolate gevoel dat grote steden soms bij toevallige passanten kunnen oproepen. Jasper heeft altijd al een fascinatie gehad voor de nacht en hoe de mens zich hiertoe verhoudt. Voor zijn afstudeerfilm hoefde hij dus niet lang te denken over het onderwerp.
Kwetsbaar en menselijk
“Ik voel me aangetrokken tot de nacht en ik weet nog niet precies waarom dat zo is. Maar het heeft te maken met het ongrijpbare van de nacht en de manier waarop mensen hiermee omgaan. Of, beter gezegd: hoe de nacht mensen verandert. Voor ‘Welterusten’ heb ik mensen gevolgd die overdag werken in het zakelijke hart van Rotterdam. Overdag zijn ze handelaar, bankier, zakenman of spelen ze een andere rol. ’s Nachts hoef je geen rol te spelen. Je bent dan vaak alleen en je hoeft je niet te verhouden tot een ander. Je legt als het ware je ‘rol’ neer. Zo kun je zijn wie je bent en voelen wat je echt voelt.”
Nog geen reactie — begin de discussie!