Vers Beton schrijft iedere maand een column voor de Uitagenda Rotterdam, het gratis culturele uitgaansmagazine. In de dubbele editie van januari en februari onderstreept Jelena het belang van tegendraadse radio-dj’s.
Ik vertel niks nieuws als ik zeg dat grote radiozenders tegenwoordig weinig meer zijn dan voorspelbare vergaarbakken van de meest irritante hits. Er zijn andere mensen, vaak oudere mensen, die er veel meer over kunnen zeggen dan ik. Mijn generatie muziekliefhebbers heeft nooit echt naar Slam FM of 538 geluisterd, hooguit tijdens een lange autorit, als de USB-kabel vergeten bleek te zijn.
Toch heb ik soms last van een vreemd soort gemis, omdat ik weet wat radio zou kunnen zijn. Een playlist vol Adele en Dotan in elkaar flansen is nauwelijks een uitdaging. Veel lastiger is het om luisteraars enthousiast te maken voor muziek waar ze nog nooit van hebben gehoord.
Afgelopen oktober was ik bij een vertoning van de documentaire Radio That Changed Lives, over de New Yorkse radio-dj’s Stretch & Bobbito. Dit illustere duo had een neus voor talent, was de eerste die latere supersterren als Nas en Wu Tang Clan draaide en bepaalde zo’n beetje waar hiphopliefhebbers naar luisterden.
Nog geen reactie — begin de discussie!