Het woonbeleid van een stad is bedoeld om problemen en knelpunten op de woningmarkt op te lossen, en een toekomstbeeld te schetsen van de woningvoorraad van een stad. Ook Rotterdam heeft een eigen woonbeleid ontwikkeld, maar deze ontbeert juist goede oplossingen, vindt Matin Daftari.
Het college van Burgemeester en Wethouders wil, deels door sloop en verbetering van woningen, deels door huurverhoging de voorraad van de goedkope woningen laten afnemen. Deze besluitvorming is op zijn minst vreemd. Hoewel Rotterdam de laatste tijd steeds meer in de spotlights staat van de internationale media als upcoming city, behoren we nog steeds tot een van de armste steden van Nederland.
Uit het meest recente rapporten van CBS blijkt dat Rotterdam het hoogste aandeel huishoudens met een laag inkomen heeft, namelijk 18.7 procent. De inwoners van de Maasstad lopen bovendien het hoogste risico op langdurige armoede. Deze cijfers liegen er niet om. Rotterdam en Rotterdammers hebben behoefte aan betaalbare woningen die momenteel onder de sociale woningvoorraad vallen.
Al 5 reacties — discussieer mee!
En wie mag het opknappen van verpauperde panden gaan betalen? Precies, niet de mensen met een laag inkomen. Een stad heeft mix nodig, maar nog veel belangrijker: Een middenklasse. Die houdt een economie draaiende. En die worden nu, voor het eerst, welkom geheten in Rotterdam. Laten we niet de fout uit Amsterdam maken door driekwart sociale huur te hebben en torenhoge woonlasten voor de middenklasse. Laten we kiezen voor meer vrije sector en koop. Daar heeft Rotterdam wat aan. En Leefbaar snapt dat gelukkig.
Rotterdam kent de hoogste werkeloosheid, laagst opgeleiden, meeste kinderen met taalachterstand, meeste wijken in de top 10 van de Vogelaarswijken staan. Men heeft het Pact van Zuid opgezet, miljarden moeten de kansloze wijken weer beter maken, dan moet je niet nog meer mensen die werkeloos, laag opgeleid, met een taalachterstand in je stad toelaten. Dat is dweilen met de kraan open.
Eindelijk wilt men naar Rotterdam komen, dat komt o.a duur de dure appartementen in het centrum.
Die Vogelaarswijken dragen niet veel bij aan het economisch niveau van Rotterdam. Die eerst aanpakken, dan pas nieuwe mensen toe laten. Dan heb je ook minder sociale woningen nodig.
Een peveda’er, die het heeft over problemen wegschuiven of niet benoemen. Het moet niet gekker worden.
Misschien wel eens van “scheefwonen”gehoord? Dat is de oorzaak van die wachtlijst. Nu hebben peveda’ers over het algemeen veel op met mensen die misbruik maken van voorzieningen, maar dit gaat tenkoste van de groep die ze pretenderen te vertegenwoordigen.
In het RD van vandaag (leen die krant) een stuk van twee CDA politici, die ongeveer het tegenovergestelde beweren van het stuk hierboven.
Op het moment gaat het op veel gebieden goed met Rotterdam. Laten we dat zo houden. Maar dan is er denk ik wel een gemengd groei/krimp scenario nodig. Dus daar waar er kansen liggen aanhaken en investeren en daar waar er geen kansen liggen een begeleide krimp. En dat alles ondersteund door een goed sociaal beleid. Als dat betekent dat op Zuid en elders in de stad in een aantal gevallen sociale woningbouw wordt ingeruild voor koopwoningen dan lijkt mij dat prima. Je ziet in het Oude Noorden nu al de positieve effecten van de nieuwbouwprojecten. En dan is het misschien ook een serieuze optie om Zuid langzaam te laten krimpen in bevolkingsaantal door verouderde complexen te slopen en er niet voor terug te bouwen of alleen beperkt voor terug te bouwen in een groene omgeving, en zo een stadsdeel te creëren met meer ruimte voor groen, waar het voor iedereen aangenaam is om te wonen. Een stad die in sociaal, economisch en ruimtelijk opzicht fijn is om te wonen en te werken, dat is toch waarom het gaat?