Een Rotterdams festival rondom een film over de Parijse banlieues. Volgens Malique Mohamud, organisator van La Haine Art Festival, is het niet meer dan logisch. “Dat er in Nederland geen grootschalige rellen zijn geweest, wil nog niet zeggen dat het goed gaat.”

Eigenlijk had het La Haine Art Festival in november plaats moeten vinden, vertelt organisator Malique Mohamud van Studio Narrative. Er brandt wierook op zijn kantoor in Oud-West, in verschillende hoeken slingeren kartonnen dozen en rollen met posters rond. “Het is een beetje uit de hand gelopen. We gingen van een filmvertoning met wat randprogrammering naar een kunstexpositie, drie soorten merguez, een talkshow, een afterparty…” Lachend: “Ik ben afgelopen maanden 8 kilo afgevallen.”
Zoals de naam doet vermoeden, is de kern van het festival wel altijd La Haine gebleven, de Franse succesfilm van Mathieu Kassovitz. De setting: een Parijse banlieue tijdens de rellen in de jaren negentig. De hoofdpersonen: drie vrienden uit drie verschillende etnische minderheidsgroepen. “Ik luisterde altijd naar hiphop, en op een gegeven moment ging je de films kijken die daarbij hoorden. Boyz n the Hood, Juice, Menace II Society. Maar dat waren allemaal films over Afro-Amerikanen, over Amerikaanse getto’s. La Haine was anders, kwam dichterbij. Dat had ook te maken met hoe het geschoten is: zwart-wit, rauw, haast documentair. Dat maakte het makkelijk om jezelf erin te herkennen.”
Al 8 reacties — discussieer mee!
‘maatschappelijke uitsluiting’ blijven hangen in je eigen omgeving/cultuur zal niet bijdragen aan de integratie. Integratie werkt van 2 kanten! Jongeren willen nu veel geld, bling, maar daar ook geen ene moer voor hoeven te doen of alleen werk wat zij willen zoals rapper zijn. Ouders van die jongeren, die moeten ook eens wat meer verantwoordelijkheid op zich nemen. Vanuit cultuur vrouwen minder vinden, dat past niet in NL.
‘plek opeisen’ opeisen, dat is een manier, maar kijk eens naar Aboutaleb, die heeft zijn plek gecreeerd! Succes komt niet aanwaaien, als je het zelf niet mogelijk maakt, dan zal het niet op een dienbkad aangereikt worden.
Afgeven tegen de blanke autochtone medemens/maatschappij speelt al heel lang. Geboren en getogen Maashaven buurt, één van de 3 autochtone kinderen in de klas, 90% buitenlandse vrienden. De bakkara’s en de k-kaaskoppen vlogen om je oren. Als ik zei, maar ik dan, dan was, jij niet, jij bent een van ons.
En dan ‘de bom’. Eigen reflexie ontbreekt bij velen. Cultuur speelt ook mee. Aziaten, leven ook op zich, gaan met eigen volk om, maar presteren wel goed. Het kan dus wel
Ga spelen Paul
Goed argument!
Heel tof initiatief van Malique en anderen. Dit is wat Rotterdam (en Nederland en de wereld) nodig heeft: moedige, mondige mensen die niet bang zijn te zeggen wat gezegd moet worden. En die in staat zijn om te luisteren naar een ander. Ben er trots op dat dit in Rotterdam plaatsvindt!
Mooi initiatief om een moeilijke kwestie onder woorden te brengen hopelijk ook met aandacht en waardering voor alle kanten van dit maatschappelijk vraagstuk: samenleven in diversiteit. Uit eigen ervaring met onderzoek naar wijken en veiligheid in Rotterdam weet ik hoe moeilijk het is om dit goed weer te geven en te analyseren. Iedereen heeft zo zijn eigen verhaal en ervaringen in een bredere context waarin er wel iets aan de hand is rond verschillen in betrokkenheid bij en invloed op de maatschappij. Sociale in- en uitsluiting is overigens iets wat vooral ook langs sociaaleconomische lijnen plaatsvindt.
“We hebben er hier een handje van om maatschappelijke uitsluiting onder het tapijt te vegen, er mag bijna niet over gepraat worden”
Laat me niet lachen! Pauw, DWDD, Sylvana, Quinsy, DENK, NIDA, Zwarte Piet, Slavernij, BlackLivesMatter, MuslimLivesMatter, WhitePrivilige: we worden ermee doodgegooid.
Bij gebrek aan anonieme like-knop: +1 voor Ronald 🙂
O jee, iemand denkt er anders over en weet waar die over praat, dat kan natuurlijk niet.