Na tien jaar als artistiek leider van TENT verruilt Mariette Dölle Rotterdam voor Bergen, waar ze directeur-bestuurder van Museum Kranenburgh wordt. Lindy Kuit sprak met Dölle over internationale kansen en het second-citysyndroom.
Gerelateerde inhoud
Steun onafhankelijke journalistiek
Als abonnee van Vers Beton kun je alle artikelen onbeperkt lezen en delen met je eigen netwerk. Je bent al lid vanaf € 7,50 per maand, de eerste maand lees je gratis.
Al 2 reacties — discussieer mee!
Second-citysyndroom? Over Rotterdam? Daar heb ik persoonlijk nog nooit last van gehad en ben een geboren en getogen Rotterdam sinds 1954.
Wat ik wel zie de laatste 10 jaar is de enorme vertrutting, café’s zó netjes geworden. Een Markthal die niet voor bewoners is, maar voor de toenemende drang om maar toeristen te lokken. Je zou eigenlijk toeristen het echte Rotterdam willen tonen, zoals de het prachtige Centraal Station en plein.
Rotterdam moet echt blijven, dat is de kracht en de identiteit van Rotterdam. Rotterdammers vergelijken zich niet met andere steden, er is immers maar één stad die er toe doet. Hoe je er bij komt dat Rotterdam een “tweede” stad was of is, dat zal jouw blik zijn. Maar voor een geboren Rotterdammer is Rotterdam NOOIT een tweede stad geweest. Daar is geen kunstenaar aan te pas gekomen!
En ik in 56. Altijd in Rotterdam blijven werken maar in randgemeenten aangespoeld. Nu alweer 15 jaar bijna dagelijk van Goeree-Overflakkee naar zuid. En als ik dan de Maas oversteek voel ik me een boertje van Flakkee. Al die plekken waar ik zoveel voetstappen heb liggen; je moet het centrum uit en de zijstraten in voor Rotterdam. En ik kan het weten, poosje moest ik wekelijks in Amsterdam zijn en om niet te laat te komen was ik meestal te vroeg. Wat had ik een pleureshekel aan die stad. Totdat ik er achter kwam dat het een paar kilometer uit het centrum wel normaal was.