De Rotterdamse Raad voor Kunst en Cultuur adviseert over het geld, maar Pex Langenberg heeft het advies niet helemaal gevolgd. Daarin is hij behoorlijk inconsequent, vindt Renee Trijselaar. Tijd om de wethouder tot de orde te roepen.
Gerelateerde inhoud
Steun onafhankelijke journalistiek voor Rotterdam
We kunnen deze artikelen alleen maken dankzij onze leden. Lees onbeperkt alle artikelen op Vers Beton voor € 7,50 per maand, de eerste maand is gratis.
Al 19 reacties — discussieer mee!
Ik noem het geen smaakmakers, maar smaakbepalers (een wezenlijk verschil) en volgens mij stel ik in mijn reactie juist voor om deze minder invloed te geven. Uiteraard gaat bestaansrecht over inhoud, en belabberde plannen verdienen inderdaad geen steun, ik verkondig ook nergens dat ik dit niet vind. Wat ik schreef is een reactie op jouw vraag waarom bijv. een Hofplein gered wordt; een mogelijk antwoord op jouw waarom-vraag. Ik zeg niet dat ik dit goedkeur, maar ik kan een dergelijke beslissing wel begrijpen.
Dat ‘pikken’ waar je zo op blijft hameren is pertinent onjuist en feitelijk niet te onderbouwen. Je kunt namelijk niks pikken van instellingen die nooit iets gehad hebben. Je kunt dat vinden, maar het vertroebeld de discussie.
Verder doe je het voorkomen alsof kleine instellingen niet in staat zouden zijn om andere financieringsbronnen te vinden, omdat zij geen ervaren vaste mensen in dienst hebben met dat als hoofddoel. Lijkt mij een misvatting en een onderschatting van de capaciteiten. Wel denk ik dat bij nieuwe/beginnende instellingen / makers / creatieven het zo is dat ze de wegen naar de verschillende geldbronnen niet goed kennen. Ik merk dat namelijk keer op keer in de culturele sector.
Een sectoranalyse / onderzoek doen is altijd goed, maar het gaat er dan ook om dat er iets met dergelijke resultaten gebeurt, en dat er middelen zijn om veranderingen door te voeren. En daar schort het helaas vaak aan.
Helemaal correct, maar als toevoeging wil ik er nog Formaat aan toevoegen, die volkomen out of the blue een negatief advies gekregen heeft van de RRKC.
De Raad is positief over de visie en heldere werkwijze van Formaat. “De wijze waarop het participatietheater wordt gemaakt is kwalitatief goed.” Maar naar het oordeel van de Raad raakt het werk van Formaat voornamelijk het terrein van ‘maatschappelijke binding’, maar nauwelijks het terrein van ‘cultuureducatie’, en “Omdat theater alleen het middel is en niet het doel, acht de Raad de cultuureducatieve component in het werk van Formaat beperkt.”
Wij kunnen deze redenatie volstrekt niet volgen. De woorden “middel” en “doel” zijn beperkend en niet van toepassing op het wezen van kunst. Kunst is. Kunst is nooit middel of doel, het is dat allebei en nog veel veel meer.
Wij kunnen ons niet voorstellen dat de RRKC de opvatting heeft dat theater leren spelen het doel van cultuureducatie zou zijn. Dat doet absoluut geen recht aan de transformerende menselijke kracht die van ons werk, uitgaat.
Wij beschouwen cultuur als de verzameling aan creativiteit, kunst en symbolische uitwisseling die mensen in allerlei vormen van verbeelding met elkaar doen. Dat creëert beschaving, menselijkheid en sociaal verband. Wij verstaan onder cultuureducatie dat door het doen van deze uitwisseling een mens groeit en zich verbonden weet aan wat er speelt hun stad, bij de buren, bij onbekenden, bij de politiek, etc. Cultuureducatie en maatschappelijke binding gaan in het participatief theater hand en hand.
Deelnemers aan ons projecten worden cultureel actief, gaan anders denken, kijken en handelen. Maar bovenal: zij gaan vragen stellen en leren kunst en cultuur te begrijpen als wezenlijk onderdeel van samenleven. Van mens zijn. Ons werk humaniseert de samenleving.
Cultuureducatie is een andere benaming voor dat wat wij als het hart van ons werk beschouwen. De motor, de inspiratie, de bezieling van een spelend en creërend mens.
Als manneke dat zonder k&c is opgegroeid kan ik mij kan ik mij nog zeer goed heugen wanneer de momenten waren dat kunst en cultuur en muziek een impact op mij maakte. Als jochie naar de Doelen met school om op een soort muzikale reis met Herman van Veen. En op speurtocht naar de Dubbelde Palmboom – een zeer handson Museum en niet slechts een bak kots dat duur wordt verkocht als iets zweverigs. Nee, zaken die voelbaar en tastbaar waren en de zinnen prikkelden. Echter daar bleef het steken. Na de schooljaren was het werken en overleven en kunst en cultuur kwamen niet eens in mij op. Ik heb dus een haat/liefde verhouding met deze sector. Aan de ene kant zie ik de mogelijke positieve beleving en ontwikkeling van het kinderbrein maar aan de andere kant zie ik ook een hoop nonsense en dezelfde atitude van dat zij recht zouden hebben op hun subsidies enzo. Als ex-leefbare kon ik mij goed vinden in de spotprenten in 2014 waarbij een dikke kunstenaar onderuitgezakt in een strandstoel zat en zijn liefje vraagt wanneer hij weer aan de slag met als antwoord, “is de subsidie al gestort” Ik ben zeker voor kunst en culruur maar idd laagdrempelig en niet de hoogdravend. De elite kan zich dat kaartje voor een exclusieve exhibitie vast veroorloven. Ik schat zo’n 80% van de Rotterdammers echter moet het doen met een zwak aftreksel zoals bv. museum Rotterdam, wat mijnsinziens meer dienst kan doen als een VVV kantoor. Maar iig ik deel de mening van de schrijver in grote lijnen met kanttekeningen.
Subsidie op kunst is pas ontstaan in de 2e WO.
Totalitaire regimes zoals in de toenmalige USSR en Nazi Duitsland gebruikten de kunstsector om hun ideëen te propageren.
Daarvoor werd steun gegeven door gemeentelijke opdrachten en het bekostigen van opleidingen.
Na de oorlog kwam de verheffings gedachte weer in zwang: Breng ook de gewone burger in aanraking met kunst. Nu is het begrip kunst multi-interpretabel dus al snel wierp een aantal snobisten zich op om dat gemeentelijk te regelen. Fortuyn noemde het “kunstpauzen”
Subsidie is en was afhankelijk van hun “smaak” Buiten hun netwerk vallen is financieel heel slecht.
Opvallend is dat vrijwel alle succesvolle kunstenaars en uitvoerders nimmer subsidie hebben ontvangen.
Omdat bij de college onderhandelingen altijd een aantal softies de Rotterdamse kunstpauzen naar de ogen wil zien, blijft de subsiediestroom ongehinderd doorgaan.
Het Rotterdams philarmonisch draait op subsidie, maar toch zijn de toegangskaarten nog te duur.
De zalen van het RO theater zijn na de premières slecht gevuld en veel artiesten snabbelen bij in het reklamecircuit (hun goed recht overigens) Misschien is het tijd om aan afbouwen te gaan denken?
Mijn grote ergernis is dat aan de Rotterdamse bevolking geschonken kunstwerken (collectie Van Beuningen b.v.) slechts tegen betaling te zien is. Geldt ook voor de Laurens waar je tegenwoordig entréé moet betalen (neem als lid ver. steun Laurens.je kaart mee !)
Ik zie liever het geld daar naar toegaan en schaf en passent ook het pvda bolwerk SKVR af!
Maar ja, jammergenoeg heb ik geen fluit meer te vertellen.
Dat je met behulp van Leefbaar Rotterdam een zetel hebt behaald, die je daarna hebt gestolen (hoef je je bijdrage niet te storten toch? ) zou ik maar niet zo trots vermelden.
Beste Ronald, ik ben Leefbaar ook zeer dankbaar dat ik door deze vergoeding net genoeg verdien incl mijn pt job om rond te komen. Dat ik mij ik de campagne mij overigens de blaren heb gewerkt hoor je niemand over. Mijn onofficiele reden voor opstappen, nu we toch moeilijk gaan doen, is dat ik zeer geschoffeerd was door die arrogante, gevoelloze types als die pseudo NSB er Van Rij, het enge opportunistische diva gedrag van Eerdmans. Het feit dat door alle maatregelem die de minima raken juist mijn mensen in Delfshaven het hardst raken. Dat door mensen als Van Elck ieder greintje menselijkheid ver te zoeken is bij Leefbaar. Had ik al verteld hoe er tijdens een fractievergadering van Leefbaar commissieleden er werd gesteld dat er liever geen subsidieaanvragen van moslims mogen worden goedgekeurd door ons? Dar mij ondee het mom van monoetnisch dat zoveel mogelijk moesten voorkomen? Sorry maar een goed bewonersinitiatied is een goed bewonersinitiatief.
Al met al denk ik dat mijn ‘diefstal’ van een zeteltje van een speledingetje waar Leefbaar ooit zeer tegen was (gebiedscommissiebestel) de minste zonde is maar we zullen zien in 2018 wie weet doe ik ook eens mee met een een eigen lijstje wat vind.je van deze naam? Delfshaven Leefbaar? …ooit koos ik voor Leefbaar omdat ik dacht iets van P.Fortuijn te bespeuren. Maar de zg. nestor is en was altijd al een eng mannetje met rare werelvisie, nee u bent veel slimmer dan mij Ronald en qua vocabulaire en kennis superieur aan mij maar met deze uw opmerking heeft u Leefbaar geen dienst bewezen. De vrede was net teruggekeerd en dacht het netjes te hebben opgelost door mijn statement, waar overigens geen woord van gelogen was behalve dat de aanleiding eerder bovenstaande was…
Gelukkig en jammer dat geen hond Vers Beton kent mmar goed fijne herst, kerst en leven gewensd ben blij dat jij je schaapjes op het droge heb met jouw ‘subsidie’ als oud eerste kamerlid, ik kijk liever om naar manieren om hen die dit niet hebben 80% van Delfshavenaren en voelde mij geroepen om te blijven ipv de nrs 3 of 4 te laten aantreden dat heet geen diefstal maar mededogen.
VERS BETON doe in hemelse naam eens iets aan deze reageerfunctie. Erg irrritant om met mobiel te reageren en over stomme taal en typefouten heen te lezen. Primaire types als ik drukken maar al te graag en te snel ol de verzendknop zou hem graag achteraf willen kunnen aanpassen 🙂
Hallo allemaal. Ik heb deze uitnodiging met aandacht gelezen, en ik vind het een mooie geste. Echter, als je zo’n uitgebreid stuk schrijft, zorg dan wel dat je je huiswerk op orde hebt en dat wat je zegt klopt. En dat is hier helaas niet zo. Het overzicht wat hier gepresenteerd is in de blauwe blokken geeft maar een bepaald deel van een bepaalde waarheid weer. Want, dit overzicht doet weergeven dat veel instellingen niks of minder hebben gekregen. De waarheid is echter anders. Veel instellingen, in dit overzicht, hebben méér gekregen namelijk. Alleen minder dan wat de Raad heeft geadviseerd. Maar als je de bijdrage vergelijkt met wat ze voor en/of tot 2016 kregen, is het zeker meer. Ik noem een HipHopHuis en een Walhalla, en zo nog veel meer. Dus beste schrijfster, als je zo’n artikel schrijft, wees dan spot-on. Zeker als het gaat om zo’n precair onderwerp. Ik neem het je niet kwalijk. Je intenties zijn geweldig, alleen ook jij maakt – zoals je zelf zegt – deel uit van die bepaalde groep. Je halve werkzame leven zelfs. Leuk; zo’n CultuurTinder, maar is dat alles waarmee je kunt komen na al die jaren? Of om iemand, een wethouder, heel pedant op te roepen tot een date? Waar is je oplossing?
Als je kijkt naar de afwijzingen, en dat een bepaalde organisatie als advies slechts een kwart wordt geadviseerd van wat ze nodig hebben, als nieuwe orga, waar gaan ze dan de overige 75% vandaan halen? Dát zou hetgene kunnen zijn waar de wethouder het over heeft, als het gaat om economische stabiliteit. Stel je voor : jij wilt een huis kopen van 200K. Je moet een aanbetaling doen van 50K. Maar je hebt slechts 10K…
Aan je cv te zien ben je erg welwillend, en heb je voor veel instanties gewerkt, en ik juich dat toe, maar in ervaring ben je weinig ervaren om voor eigen rekening en risico zaken te realiseren. Daar zit het hem in denk ik. Mag ik nu ook nog mee op CultuurSafari?
Ik zou graag eens met jou in gesprek gaan. Want je praat over zaken waar je nog geen weet, dan wel gevoel voor hebt. Ik zou het waarderen als je met mij in gesprek zou willen gaan. Ik denk niet dat ik je kan overtuigen, maar misschien wel je wereldbeeld te verbreden.
Grappig, ik heb tijdens mijn studie kunstgeschiedenis als bijvak gedaan, zowel op de Nutsacademie als op de RUU en ik heb negen jaar in de coe. met o.a. kunst in de gemeenteraad gezeten.
Een andere visie hebben is iets totaal anders dan er geen weet van hebben.
Ik ben bijna 70 en heb diverse banen gehad, van bootwerker, ondernemer, schoolleidertje tot docent HBO. Mijn politieke carrière gaat van gemeenteraadslid, via lid van de provinciale staten naar vier jaar senator. Ik heb meerdere onderwijsbevoegdheden (waaronder theologie op p.c. scholen)
Ik heb gereisd in Amerika, China en Afrika. 30 jaar lang langs de Europese kusten gezeild van Finland tot en met Kroatie. Van Ibiza tot alle Franse kusten. (zie mijn 35 columns in Rotterdam Vandaag en Morgen)
Daarnaast heb ik ook vele jaren op de binnenvaart als matroos c.q. dekknecht c.q. stuurman gewerkt (zo maak je die lange onderwijsvakanties wel vol)
Ben erg blij dat jij mijn wereldbeeld kan verbreden.
Neem maar contact op via het kantoor van LR.
Mee eens!
Beste In-Soo, wat je schrijft over de verdeling is waar en daar ben ik me meer dan bewust van. Ik maak me zorgen/boos over veel meer dan dat hier staat en mijn oplossingen en inzet reiken veel verder dan de CultuurTinder. Om alles te coveren in een brief van 800 woorden was geen doen, vandaar mijn verzoek tot een date, zodat het een vervolg zou krijgen. Ik ben heel benieuwd wat jij allemaal voor oplossingen hebt en ga uiteraard heel graag met je uit, niet op safari overigens en voorlopig nog zonder wethouder, want hij heeft nog niet gereageerd.
Senatoren krijgen geen subsidie.
Mijn pensioen uit mijn politieke loopbaan. Negen jaar gemeenteraardslid, vier jaar statenlid en vier jaar senaat bestaat 87 euro per maand!
Heel vervelend , omdat ik de laatse tien jaar mijn onderwijspensioen niet heb kunnen aanvullen.
Dus stop met dit soort nare verdachtmakingen.
Het gegeven dat je je bezig hebt gehouden met kunstgeschiedenis, betekent niet dat je ook weet hebt van de werking van de sector. Dat is hetzelfde als heel veel naar voetbal kijken en jezelf dan een profvoetballer durven te noemen. Lijkt me een gemankeerd beeld.
De “visie” waar je jezelf op beroept zijn slechts platitudes die niet verder komen dan ‘softies’, ‘afschaffen’, ‘kunstpauzen’ en meer van dat soort holle retoriek. Dat is nog niet eens een andere mening te noemen, dat is een totaal gebrek aan kennis van een sector.
Jij gaat ervan uit doordat je veel gereisd hebt dat je kunt bogen op een bepaalde merites, hetgeen nergens op gebaseerd is. Je gaat er ook al vanuit dat je wereldbeeld niet verbreed kan worden. Want je doet hier voorkomen alsof je alles al weet.
Ik ga helemaal niet via het partijbureau van LR een afspraak maken. Je bent een volwassen man. Je kunt toch je eigen agenda bijhouden? Je weet hoe ik te vinden ben, dus laten we alsjeblieft niet de kostbare tijd van een LR medewerker, die waarschijnlijk betaald wordt van onze belastingcenten, verspillen met dit soort onzinnige activiteiten.
Hoi Renee, het is pijnlijk, vooral omdat dit de kurk is waar je hele artikel op drijft. “Pex is een Robin Hood from hell, want hij pikt van de kleintjes en geeft het aan de groten.” Dat is gewoon niet waar. Daarbij speelt er bijvoorbeeld t.a.v. Hofplein er misschien een andere gedachte mee en dat is dat het afbraakrisico te groot is indien zo’n organisatie minder/te weinig krijgt. Hofplein is een instituut, een bewezen instituut. Die laat je niet zomaar omvallen. Je kunt namelijk wel iets afbreken, maar het weer opbouwen van eenzelfde soort iets zal vele jaren vergen en waarschijnlijk ook een dure grap blijken.
Natuurlijk is het pennywise & poundfoolish om vele van die kleine initiatieven die slechts 25K – 75K nodig hebben niet te ondersteunen, aan de andere kant zijn die bedragen dermate laag dat het hen ook nog wel zou moeten lukken om op een andere manier aan financiering te komen.
Er moet heel veel gebeuren, zeker bij de grotere instituten, bovenal een mentaliteitsomslag. En dat betekent dat de organisaties moeten verjongen. Het probleem echter is dat dergelijke toko’s over het algemeen gerund worden door mensen die al veel te lang op dezelfde plek zitten en het product zijn van andere tijden. Tijden waarin er meer geld was, waar er altijd met 1 druk op de knop het subsidiegeld binnenkwam. Het enige voordeel van de bezuinigingen is dat deze instituten ineens moesten gaan nadenken over hoe ze ook geld kunnen verdíenen, hoe ze aan een beter publieksbereik moeten doen, hoe ze kunnen samenwerken en uit de eigen comfortzone moeten stappen. Echter, de omschakeling die ze moeten maken gaat te langzaam, omdat ze – nogmaals – het product zijn van een andere werkwijze en mentaliteit. Dus er moet een oplossing bedacht worden voor hoe je wél de kennis en kwaliteiten van deze smaakbepalers kunt behouden, maar dat je de strategie, keuzes en beleidsvoering door een nieuwe generatie laat uitvoeren.
Jeetje In-Soo,
Ik waardeer je mening en dat je de tijd neemt om die op te schrijven, maar ik ben het verre van eens met de manier waarop je meent dat de sector tot vernieuwing zou moeten komen. Allicht kom ik uit een wat radicalere hoek. Let’s agree to disagree. Ik ben in ieder geval blij dat je ook vindt dat er een omslag nodig is.
Ha Renee, wat zou dan volgens jou een oplossing zijn om de sector te vernieuwen?
Ik heb niet een eenduidige oplossing. Daarvoor lijkt me dit te ingewikkeld, maar ik bekijk het precies van de andere kant. voor kleine organisaties is 25-75K een heel groot deel van hun bestaan. Instellingen die miljoenen te besteden hebben hebben waarschijnlijk zelfs ervaren mensen in vaste dienst om zulke bedragen ergens anders te vinden. Laat juist die grote organisaties inventiever worden in het vinden van geld.
Ik zou de oplossing zoeken in gelijkwaardigheid tussen groot-klein en oud-nieuw, transparantie en een zakelijkere kijk op cultureel ondernemen.
En iets met zachte heelmeesters. Ook grote instituten met belabberde plannen moeten kunnen omvallen. Wat mij betreft gaat bestaansrecht over de inhoud, niet over het formaat of de geschiedenis van een instelling. En ook daar mogen we met zijn allen best wat inventiever in worden. Bijvoorbeeld door de sectoranalyse te laten gaan over de hele sector, dus ook alles dat op projectsubsidies leeft of particulier is. Daar kunnen we nog veel van leren denk ik. En wat jij nu de smaakmakers noemt…..daar kan ik weinig mee. Er zijn goede en een heleboel ouderwetse. Mijn smaak is het in ieder geval vaak niet. Maar dat laatste is vooral mijn mening. Net als dat ik het Hofplein niet een bewezen instituut zou noemen. En ik vind dat Pex wel degelijk pikt bij de kleintjes om aan de grote te geven.
Beetje laat, want ik heb meer te doen.
Misschien is het bij jou als kenner met een brede visie nog niet doorgedrongen, maar sommige (oud) politici dienen veiligheidsmaatregelen in acht te nemen!
Niet direct ergens afspreken is er daar één van.
Trouwens totaal geen zin meer in. Boter aan de galg.