Twee maanden ná de mislukte staatsgreep in Turkije, beïnvloedt de nasleep van deze gebeurtenis nog steeds het dagelijks leven van veel Nederlanders. Vers Beton vroeg twee Turkse Rotterdammers om hun ervaringen te beschrijven. Feyza Albayrak voelt zich langs twee kanten in de hoek gedrukt. Een andere auteur wil enkel anoniem reageren.
Al 11 reacties — discussieer mee!
Het eerste gevoel dat deze interviews oproepen is medeleven.
Het moet eindeloos hard, en onverteerbaar zijn dat jouw land zo’n bijna fascistoïde ontwikkeling doormaakt. De coup valt niet goed te praten. Mijn eerste reactie tòen was er ook één van schok en schrik: dat kleine beetje democratie daar nu ook al in gevaar.
Maar de reactie van Erdogan heeft me nog veel meer geschokt. De man is een abjecte dictator, een enge alleenheerser en bovenal geen democraat. De rechtsstaat erkent hij zeker niet, zoveel is wel duidelijk.
Ik deel de schok, de schrik, en de verontwaardiging over wat er nu in Turkije gebeurt.
Maar ik voel ook iets anders, er knaagt iets. In de koppen wordt dit interview aangekondigd als een interview met Turkse Rotterdammers, Turkse Nederlanders dus.
Nederlanders met een Turkse achtergrond. Nederlanders, die meer dan ik nog vanwege hun achtergrond de schok, de schrik, en de verontwaardiging over wat er nu in Turkije gebeurt voelen. Logisch, het is hun achtergrond, ze hebben er familie, vrienden, kennissen. Ik zou verbaasd zijn als het niet zo was.
Maar gaandeweg blijkt dat deze mensen al vele jaren, tientallen jaren, helemaal geen Nederlanders zijn. Ze zijn, zelfs beroepshalve, fulltime bezig met Turkije. En ik vraag me langzaam af: wat gebeurt er, wat is er gebeurd, met de integratie van de Turken in Nederland?
Niet veel, zo te lezen: het zijn vooral Turken gebleven. Hun hoofd, hun huis, hun financiën zijn in Nederland. Maar hun hart, hun geest, hun ziel is Turks. Niks Nederland.
Het zijn geen Turkse Rotterdammers of Turkse Nederlanders. Het zijn niet eens Nederlandse Turken. Op zijn best zijn het Turken met een Nederlands paspoort. Maar vòòr alles zijn en voelen ze zich Turken.
Al die Turkse hapjes op al die multiculturele manifestaties, al die leuke supermarktjes. Al die Turkse gemeenteraadsleden en parlementariërs die zo hun best deden voor de integratie: allemaal vals spel en leugens. Als die naailessen in buurthuizen, al die kennismakingsbijeenkomsten in hun Diyanet-moskeëen…..
Ik voel mij uiteindelijk door deze Turken besodemieterd. Bedrogen en belogen. Belazerd, in de maling genomen. En diep in mijn hart klinkt een stem die zegt: zoek het dan ook allemaal zelf uit in Ankara of Istanbul. Maar ga hier weg. Ga hier weg, met je nep-integratie. Met al je baclava’s en kebabs. Je hebt mijn gastvrijheid misbruikt. Je was niet een gast in mijn huis: je mocht vaste bewoner worden. Meepraten en meebeslissen over de inrichting van dat huis.
En al die tijd ben je bezig geweest met je ouwe stek. Je kon, en je kunt het niet laten.
Ga dan ook maar weg. Ga maar naar Turkije, als daar je hart en je ziel liggen. Maar stop met mij belazeren. Stop met het misbruiken van onze gastvrijheid.
Pleur op!
Beste Paul,
Normaliter reageer ik niet online op dingen die ik lees, maar ik wil hier toch even ‘mijn’ verhaal kwijt.
Ik ben Nederlander, Rotterdammer, atheïst maar heb wel joodse familie én katholieke familie. Mijn joodse familie is erg gericht op de joodse Nederlandse gemeenschap, zij gaan jaarlijks naar Israel en ze leven al generaties (onze stamboom gaat terug tot 1700) in Nederland. Zijn deze mensen dan niet geintegreerd? Moeten zij ook oppleuren?
Ben,
Hoeveel ik het niet geheel eens ben met de bewoording van Paul kan ik mij zijn mening wel op waarde schatten. Mij bekruipt soms ook het gevoel dat ik Erdonistas liever zie gaan dan komen maar moet dan wel even diep ademhalen en niet uit emotie en frustratie reageren, niet altijd even makkelijk.
Feit is in mijn beleving dat ik het schandelijk vind wat er nu gebeurt, zij het in Turkije of Nederland maar zie, goddank om mij heen meer welwillenden dan kwaadwillenden en ja onder welwillenden zitten ook mensen van Turkse komaf met denkbeelden waarvan ik zo mijn bedenkingen heb maar dat zullen zij van mij ook best vinden en dat mag zolang er maar geen uitsluiting, geweld of inperking van vrijheden uit voort vloeit.
Ik leef in een gemengd gezin, NL – Braziliaans en mijn echtgenote heeft een dubbele nationaliteit en de liefde en bezorgdheid om haar land van herkomst krijg je er gewoon niet uit, al zou je dat willen. Als je haar vraagt of ze zich Nederlandse voelt of Braziliaanse dan is het antwoord simpel. Beiden maar het bloed en het verleden blijven trekken, en dat is niet zo gek haar hele familie op haar gezin na woont daar.
Echter het verschil tussen mijn vrouw en vele mensen die zich laten beïnvloeden door bv een lange arm uit Ankara of wat er wordt verkondigd in Kerk of Moskee is dat zij bewust is dat zij heeft gekozen naar Nederland te komen, dat zij hier waarschijnlijk oud zal worden en zelfs zal sterven maar dat neemt niet de wens weg ooit daar iets op te bouwen. De eerste les die zij zichzelf leerde was aanpassen, meedoen en proberen te begrijpen waarom Nederlanders zo anders zijn. (Ze is er bijna achter 😉 ). Ze laat mij overigens ook zien waar wij als Nederlanders echt te kort schieten en vice versa. Het moeilijke en het mooie is dat wij proberen ’the best of both worlds’ te combineren waarbij Nederland prevaleert. Tenslotte wonen en leven wij hier!
Ik ervaar met deze ‘westerse’ allochtoon aan mijn zijde dat er een wereld van verschil in cultuur en omgangsvormen bestaat, opvattingen, opvoeding enzo. Dat botst niet weinig maar de kunst is om te geven en te nemen. Stel je nu eens voor dat je uit een cultuur stamt waar ook nog eens de geldende religie behoorlijk contrair is dan het onze dan kan ik mij voorstellen dat je snel geneigd bent nog meer naar het land van je vader of opa te trekken. Echter men bereikt een grens als men de eigen cultuur prevaleert en onze cultuur veracht. Dan mag je dat alsnog zo vinden en voelen maar ben van mening dat je dat lekker voor je houd en achter je voordeur.
Ik ben zeer conservatief en zelfs IK als pure Hollander (denk ik) heb moeite met sommige aspecten van ‘onze’ in mijn oogpunt doorgeslagen vrije Nederlandse cultuur. Echter bepaal ik in mijn persoonlijke levenssfeer wat ik wil accepteren, geloof en hoe ik wens te leven en mijn kinderen wens mee te geven. Daarbij respecteer ik de keus van een ieder tenzij deze mijn rechten (ook om het ergens niet mee eens te zijn) wilt gaan beperken (dat zou zo maar onze eigen overheid kunnen zijn). Ja, dan zeg ik ook PLEURT OP, Nederturken naar Turkije en Nederlanders naar Ameland en politici naar het wachtgeld.
En jouw vraag betreffende je Joodse familie, die kennen over de eeuwen heen ook wel de klappen van de zweep (helaas) en hebben geleerd om in nederigheid te assimileren zonder hun identiteit te verliezen. Waar ik grote respect voor heb. (Ik generaliseer even voor het gemak).
Bedankt voor je inhoudelijke reactie Henry. Laat ik vooropstellen dat ik ook met argusogen kijk naar alle Turkse vlaggen die ik in Rotterdam en omstreken zie hangen. Maar wat denk ik de huidige situatie bemoeilijkt is het nationalisme onder met name Turkse Nederlanders dat enorm opleeft. Dan ga je jezelf toch de vraag stellen, wat moet je wel doen om hier te kunnen leven….
Het nationalisme onder Turken leeft nu niet op, dat is er altijd al geweest.
Bij Allevieten iets minder, maar ook die voelen zich ten eerste Turks en pas daarna iets van Nederlands.
Alle Turkse mannen hebben hun dienstplicht of volbracht of afgekocht i.p.v. hun paspoort op te sturen incl. de anonymus hierboven (ik heb eeb bruin vermoeden wie het is)
Overigens is Gülen bijna net zo erg als Erdogan.
http://www.leefbaarrotterdam.nl/index.php/lr/comments/7824
Zijn ze net zo vijandig en on-Nederlands als de Nederturken die we de laatste tijd in de media zien? Zo geobsedeerd met hun bestaan elders dat ze hun bestaan hier niet meer zien of negeren? Is hun belangstelling voor hun achtergrond belangstelling, of een obsessieve fixatie?
Als je antwoord op alle drie de vragen ja is, dan zou ik ook tegen hen zeggen: wat zoek je hier?
Ik ben niet helemaal vreemd met de gevoelens van buitenlanders-in-den-vreemde…. Ik heb zelf een paar jaar doorgebracht in Engeland en in Spanje, in beide gevallen met de intentie me daar ook uiteindelijk blijvend te vestigen. En ik ben me donders goed bewust dat je als migrant een band hebt, en voor altijd houdt, met je geboortegrond.
Maar dat hoeft geen allesoverheersende mantel te worden die alles maar goedpraat en maskeert: uiteindelijk kies je voor het land waar je woont, werkt en leeft. Als je dat niet doet, en niet de plaatselijke cultuur kunt en wilt accepteren, dan heb je er niks te zoeken.
Veel ingewikkelder dan dat is het voor mij niet.
Beste Paul
Als je mijn reactie GOED leest dan zie je dat ik dat ook vind met kanttekening. Ik als 100% autochtoon heb ook moeite met sommige ‘vrijheden’ in onze cultuur echter ik respecteer dat en zal niemand daarop beoordelen maar zal mij daaraan niet conformeren in mijn persoonlijke levenssfeer.
Zo vind ik ook dat allochtonen recht hebben iets niet te vinden wat hier normaal is wat niet wegneemt dat men deze kritiek achter de voordeur dient te houden en niet bv. op de Erasmusbrug. Je hebt je te schikken naar de heersende cultuur in een land en kun je niet aarden en wil je in actie komen idd pleur dan maar op of emigreer als je hier geboren bent.
Waarschijnlijk zul je het schandalig vinden maar zaken die 99,9% normaal worden gevonden in Nederland die vooral door toedoen van d666 ‘normaal’ zijn heb ik moeite mee vooral als het gaat om prochoice issues (vul zelf maar in) maar zal een ieder die er geen moeite mee heb er niet om oordelen.
Sterker nog ik heb er vaak begrip voor. Neem bv. euthanasie, ben ik tegen maar begrijp best wel waarom mensen dit doen. Betekend dit dan dat ik het maar zelf ook moet doen? Abortus, ben ik tegen, ja ook na verkrachting, omdat voor mijn een ‘blobje cellen’ in mijn beleving al een leven is.
Actieve orgaandonateursschap (is nog niet door de 1ste kamer maar gaat wel gebeuren schat ik) vind ik ook verkeerd en al was ik donor juist vanwege het feit dat de overheid zelfs na mijn dood over mijn lichamelijke integriteit wenst te regeren heb ik nu het formulier aangevraagd om NEE te stemmen.
Vind ook dat mocht ik ooit ziek worden en een orgaan nodig hebben ik niet mee hoor/zal dingen in de orgaantombola en ja mocht ik dan ooit in een uitzichtloos lijden terecht komen dan dien ik dat te dragen als mens.
Ik vind zaken zoals een Rotterdam Pride ook niet netjes (zie mijn eerder reactie hier op Vers Beton) juist vanwege de gelijkheid en goede zeden maar zal iemand er niet om oordelen terwijl het feit dat ik bovenstaande mening heb al wel al veroordeeld wordt, niet in de laatste plaats door de publieke opinie.
Dus al met al ben ik dus vast in uw ogen een zeer onverdraagbaar mens die onze cultuur veracht, niets is minder waar maar goed. Mijn moraal is vast ergens in de jaren 50 blijven steken (al ben ik geboren in 75) maar wat toen de norm is wordt nu beschouwd als kortzichtig maar is bv voor veel 80’ers en 90’ers ook huj norm. Zullen we die samen met alle conservatieve Hollanders ook maar op Ameland zetten?
Is er plek voor ons in uw Nederland?
@Henry Koster: Natuurlijk is er plaats voor u in mijn Nederland. Ik deel uw mening volledig, dat sommige voorkeuren achter de voordeur moeten blijven Natuurlijk heeft u het volste recht op uw voorkeuren, en uw meningen en overtuigingen> Maar net als u vind ik dat je die niet hoeft (en mag) opleggen aan anderen.
Zo ben ik voorstander van een rustdag in de week (niet per se de zondag). En die neem ik ook. Maar ik zal een ander niet dwingen zijn winkel te sluiten, of anderen om daar te gaan winkelen op die rustdag.
En zo kan ik uw rijtje voorkeuren en meningen afgaan: sommige deel ik, sommige niet. Maar ik zal ze nooit aan anderen opdringen.
En hetzelfde geldt voor Turkse Nederlanders. Zolang hun voorliefde voor hun achtergrond een oprecht Nederlanderschap niet in de weg staat, en zowel de pleziertjes als de lasten daarvan privé beleefd worden, heb ik er geen moeite mee.
Maar als je de gevechten van Ankara en Istanbul naar de straten van Nederland brengt dan kun je van mij vertrekken.
@Paul, helemaal met u eens! Ben blij dat we middels wederzijdse nuances er uit zijn ‘-) Denk niet dat het wat zal helpen maar toch fijn te weten dat er nog geestverwanten zijn
Interessante reacties en ook twee interessante columns. Wat mij verbaast aan de Turkse gemeenschap in Nederland is dat de meerderheid in Nederland geboren en getogen is en zich op één andere manier nog steeds meer Turk voelt dan Nederlander. Wat mij ook opvalt is degenen uit deze gemeenschap die zich daar tegen afzetten (zoals Ebru Umar) door dezelfde gemeenschap worden verketterd. Dit lijkt niet alleen te gelden voor de eerste generatie (die inmiddels in de 60 is) maar ook voor de tweede en derde generatie Nederturken.
Ik vind dat een beangstigende ontwikkeling want dat kan betekenen dat als deze trend zich doorzet we hier op lange termijn een soort van Balkansamenleving krijgen met allerlei etnische groepen die hier al generaties wonen en zich nog steeds geen Nederlander voelen maar in de eerste plaats Turk, Marokkaan of iets anders. Dit lijkt mij een erg onwenselijke en in potentie zelfs gevaarlijke ontwikkeling zeker als je kijkt naar wat er in verleden in andere Balkansamenlevingen is gebeurd.
Nederlander zijn betekend niet dat we met allen spruitjes moeten gaan eten, de klompendans moeten gaan doen of lekker moeten gaan meelallen op de muziek van Andre Hazes maar het betekend wel dat je je op de Nederlandse samenleving richt, je daarvoor open stelt en deze probeert te verrijken met je eigen kwaliteiten. Verder betekent het ook dat je aan je kinderen doorgeeft dat hun toekomst in Nederland ligt en niet in een land duizenden kilometers hiervandaan waar je opa en oma ooit uit vandaan zijn geëmigreerd.
Als je je als etnische groep collectief afkeert van de Nederlandse samenleving (en dat is wel het beeld dat veel mensen krijgen als je op allerlei manifestaties in deze stad massaal met Turkse vlaggen gaat staan zwaaien) dan is het ook logisch dat de rest van Nederland dit op gegeven ogenblik een beetje zat is en je gaat buitensluiten.
Misschien moet er eens breed inhoudelijk debat gevoerd worden over wat voor soort samenleving we nou eigenlijk willen hebben. Wat mij betreft is dat een open samenleving met een seculier karakter die emigranten opneemt en kansen biedt maar ook een samenleving die van deze nieuwkomers verwacht dat ze zich op Nederland richten, en aan hun kinderen doorgeven dat hun toekomst in Nederland ligt en niet in het land waar zij zelf ooit uit vertrokken zijn. Als je denkt – ik ga lekker naar Nederland om hier mijn eigen etnische enclave en daarbij behorende parallelle samenleving te stichten – dan ben je hier wat mij betreft niet welkom.