Henk Oosterling is filosoof en oprichter van Rotterdam Vakmanstad. In zijn optiek moet het onderwijs op de schop, want zo los je sociale problemen in de stad op. Leerlingen moeten denken én doen, en niet louter in bestaande structuren gestopt worden.

Filosoof Henk Oosterling (1952) spreekt in rap geformuleerde zinnen, die in een onvervalst Rotterdams accent van de tong rollen. Ze verraden een hoge denksnelheid. Naar Oosterling luisteren is kortom je oren spitsen geblazen. “De stad is veranderd, zeker. Het échte probleem van Rotterdam is alleen nooit aangepakt. Het gaat namelijk niet om stenen, maar om de mensen. In sommige wijken zit dertig procent van de bewoners onder de armoedegrens. Dat is het echte probleem.”
Al 3 reacties — discussieer mee!
Beste Henk,
Jouw visie, die uit het artikel naar voren komt, raakt me. Het is hetgeen waarvoor ik mij al jaren inzet binnen het onderwijs, vaak tegen de stroom in moet zwemmen maar steevast de moeite vind om voor te gaan. Her wakkert steeds mijn wil aan om vakgenoten te inspireren, onderwijs echt aan te laten sluiten bij de leerlingen van nu vanuit een heldere visie op de leeftijdsfasen en de problematiek van deze tijd: gebrek aan verbinding.
En al werk ik aan de noordzijde van onze rivier, ik zou graag eens van gedachten wisselen over de mogelijkheden jouw idealen en ideeen vorm te geven, samen te werken! Het liefst met jou én je opvolger samen!
Valt dit te realiseren?
Groet,
Miryam Hupkes
( leerkracht, intern begeleider en initiator: alles in het teken van opvoeding- en zelfopvoedingsvraagstukken).
Het is een sympathiek verhaaltje van Oosterling, maar het raakt de kern verre van. Ja, er zullen hier en daar wat vacatures zijn, die door de mismatch tussen opleiding en arbeidsplaats niet of veel later dan wenselijk worden vervuld. Of misschien zijn het er zelfs best veel. Een feit is dat Nederland sinds de oliecrisis in 1973 nooit meer in de buurt is gekomen van volledige werkgelegenheid en het ziet er niet naar uit dat de situatie van om en nabij volledige werkgelegenheid ooit terugkeert. Daaruit volgt dat werkloosheid voor een deel van de beroepsbevolking een natuurlijke toestand is. Hoogstens kan er per individu een wisseling in die situatie optreden. Als we het onderwijs dan toch breder moeten trekken is het wellicht een aardig idee de schoolgaande jeugd die wetenschap bij te brengen tijdens lessen maatschappijleer en/of geschiedenis. Lijkt me wel zo fair. Ik ben zelf al een tijdje niet meer schoolgaand, maar ik heb niet de indruk dat dat gebeurt.
Óf er wordt van overheidswege voor gezorgd dat het werk verdeeld wordt over allen óf er wordt geaccepteerd dat een bepaald deel van de bevolking níet werkt, omdat er gewoon onvoldoende werk is. (De econoom John Maynard Keynes beschreef die situatie/noodzakelijkheid al in 1936 in The General Theory of Employment, Interest and Money.) Het bij zeer velen beklijvende idee dat niet werken een schande zou zijn (want dat wordt gelijkgesteld aan inactiviteit/thuis op de bank hangen) is mijns inziens direct afkomstig uit de bijbel: “In het zweet uws aanschijns zult gij uw brood eten”. Dat was een straf voor Adam en Eva, vanwege het overtreden van de geboden van God. Nog steeds wordt werk vaak als straf en vrij/vakantie als een soort beloning voor het uitzitten van die straf ervaren. Tegelijkertijd is voor het leeuwendeel van de bevolking het hebben van werk nog steeds de natuurlijke toestand, waar die niet voor een ieder opgaat. Waaruit heel vaak volgt dat de werkende zich ‘de goede’ acht, hij/zij ondergaat immers zijn/haar straf. De werkloze is ‘de kwade’, een luilak.
Zelfs de atheïsten onder ons zijn meer gekaapt door dat collectief christelijk gedachtegoed dan ze vermoeden. Oosterling wekt met bovenstaand – wel degelijk valide argumentatie bevattend – verhaal niet de indruk zich daaraan te kunnen onttrekken. Maar misschien is dat het nadeel van een specifiek op een afgebakend, op één stad gericht medium: het grotere verhaal raakt uit het zicht.
Ja zeg! Stefan van Hoek.
Vanuit een hoge boom reageren, geen kunst, maar wel “beschermd”.
Ga eerst weer eens kijken op school – 2 weken vrijwilligerswerk doen? En ga eens een maand wonen op Zuid. Wellicht dat er wat meer waarheidsvinding bij komt.