Ondanks het slecht functioneren van de gebiedscommissies, adviseren de onderzoekers in het rapport ‘Een Kwestie van Kiezen’ door te gaan met dit bestuursmodel. Griffioen zet kritische kanttekeningen bij de onderzoeksmethode en de onafhankelijkheid van het onderzoek.
Al 21 reacties — discussieer mee!
Beste Kees,
Dank voor je reactie en de leessuggestie. Er moet duidelijk nog verder gedacht worden over aanpassingen aan het huidige model. Lijkt me goed als participerende burgers hun stem gaan formuleren want die kennis en ervaring is nog niet geland op de Coolsingel. We spreken elkaar nader.
Tjonge, tjonge…..ik was effe in het buitenland en las de recensie van het evaluatierapport gebiedscommissies maar was niet in staat te reageren. Vinkje in mijn hoofd: dat doe ik thuisgekomen alsnog. Blijkt de thread een soort van gederailleerd……..Ik wou er nog even op terugkomen; TV-kanaal de zwarte spiegel heeft de opstellers Loorbach en Steenbergen geinterviewd en het gesprek ging in een gelijksoortige richting als de schaduwwethouders’ kritiek; niet de gebiedscommissies of de bewoners zijn doorslaggevend in het slagen/falen van burgerparticipatie maar de bestuurscultuur. Coolsingel en ‘de Rotterdam’ zouden zichzelf onder de loupe moeten nemen. Maar daar ging het rapport ‘kwestie van kiezen’ nou net niet over
https://www.youtube.com/watch?v=NmsfEK07sso&t=380s
Janine,
Leuk filmpje, Ik zie dat Loorbach ook stelt dat fragmentatie alleen doorbroken kan worden als vanuit de praktijk problemen (fysiek/ sociaal om het best wordt / economisch) worden aangepakt. Dan gaan ambtenaren en betrokkenen bij elkaar zitten, richten zich inhoudelijk op het probleem en gaan ze dat oplossen door grenzen heen. Dat is dus precies wat wij in ons ‘focusmodel’ voorstellen op basis van 15 jaar lang ervaring als participerende burgers en ondernemers . De meeste aanbevelingen uit het rapport blijven te veel binnen het huidige model en zijn eerder ook niet succesvol geweest. Ik ben meer voor een aanpak van ‘doorontwikkelen’ vanaf de basis. Dan wordt het huidige systeem creatief uitgedaagd, de ‘centrale logica’ doorbroken en komen we sneller tot vormen van directe democratie.
Als een van de insprekers tijdens de Raadscommissievergadering waarover Anke spreekt, ben ik het in grote lijnen met haar eens. Na mijn uiteenzetting dat de Gebiedscommissie, waar ik regelmatig inspreek, mij in ieder geval het gevoel geeft mij te horen en hier en daar naar mij te luisteren, vroeg een van de Raadsleden terwijl ik indringend werd aangekeken of ik wel eens bij de Gebiedscommissievergaderingen ben geweest! Dit bewijst dat sommige Raadsleden horende doof zijn voor de inbreng van burgers.
Ik wil aan het commentaar op het evaluatie rapport van Anke toevoegen dat ik mij verbaasde over de keuze van de respondenten ten behoeve van het onderzoek en dat het de onderzoekers niet is opgevallen dat juist de binnenstadburger het niet wordt gegund om te participeren op de stedelijke beleidsterreinen. Dat we op lokaal terrein als burger en ondernemer hebben kunnen participeren bewijst het opknappen van de Delftsestraat, maar dat project is dan ook niet via de Raad gelopen maar dankzij de Gebiedscommissie via het Cluster (van ambtenaren). Mijn conclusie is dan ook dat het de Raadsleden zijn die voor zichzelf moeten definiëren wat zij onder burgerparticipatie, vooral in de binnenstad, verstaan.
In welbegrepen eigen belang van de in de binnenstad wonende burger, die zijn geld heeft geïnvesteerd in een woning en voornamelijk zijn geld uitgeeft in de binnenstad, kom ik op om het recht op participatie gestalte te geven.
Prima Gijs, wordt lid van een partij en kandideer je.
Het probleem voor veel raadsleden is, dat in onze stad 600.000 inwoners leven. Een deel daarvan heeft hen een mandaat gegeven voor vier jaar. Dat mandaat is afgegeven n.a.v. de lijsttrekker en/of het partijprogramma (theoretisch alleen dat laatste). Je dient als volksvertegenwoordiger (populist) het belang van je kiezers te vertegenwoordigen en te verdedigen. Soit!
Stom vergeet ik weer te vragen hoe het is om schaduwwethouder te zijn en hoe je aan die eretitel komt!
Piet en ik kunnen ons zeer goed vinden in Anke haar voorstel om tijdelijke gebiedsfocus participatie teams op te richten om locaal op “acupunctuur-wijze” gericht zaken aan te pakken. Vanuit Theory U van Otto Scharmer van het Presencing Insituut van het MIT wordt deze aanpak onderschreven. Vanuit wezenlijk contact, luisteren op niveau 4 en actie, doen.
Duidelijke reactie van Sörensen: ga je brood verdienen als politicus of houd je mond.
Vanuit het bestuur van de bewonersorganisatie Stichting Roffanum, dat overkoepelend bewonersbelang van Rotterdam Centrum behartigd, zijn we verrast en hoopvol dat de discussie over de toekomst van de gebiedscommissies nu breder zal worden gevoerd dankzij de insprekers van meerdere bewonersorganisaties in de gebiedscommissie centrum, in de gemeentecommissies en via het artikel van Anke Griffioen in Vers Beton.
Het is een feit dat, van de positief kritische houding van participerende bewoners, niet voldoende gebruik gemaakt wordt om te komen tot verdieping in politieke en daarmee ook in ambtelijke besluiten op lokaal niveau. Dat is onbegrijpelijk omdat de participerende bewoner niet de lastige spelbreker is maar juist de vriend van de stad en het stedelijke leven waarvoor hij bewust gekozen heeft. Hij is degene die een helpende hand reikt als hij ziet dat het fout dreigt te gaan. Het is juist zijn houding, theoretische en vooral empirische kennis en oog voor details die de nodige kwaliteit aan de stad kunnen geven.
Deze bewoner wordt amper serieus genomen in het huidige bestuurlijk systeem. Ondanks de representatieve democratie worden vooral zijn plichten benadrukt maar niet zijn rechten die niet gelijk getrokken worden met die van de andere belanghebbenden. Onze samenleving is sterk geworden niet alleen door mede- maar ook door tegenstemmen vanuit de maatschappelijke veld die dynamiek geven aan de besluitvorming.
In hun inspreken heeft het bestuur van Roffanum een verzoek ingediend tot het vormen van een experimentele groep die zich gaat houden met wat nodig is om tot een ver dragend, modern bestuurlijk model op lokaal niveau te komen. We zijn benieuwd of de desbetreffende wethouder en raadsleden dat belangrijk vinden en daarop een reactie zullen geven.
Beste Ronald,
Dank voor je reactie. Mijn vraag blijft hoe de Raad de participatie van de burger definieert in het gekozen bestuurlijke model. Ikzelf versta er onder, dat van de burger wordt gevraagd zich meer bewust te zijn van zijn omgeving en hoe hij een bijdrage aan het bestuur van de stad kan geven door met ideeën en bevindingen naar voren te komen die hij van waarde acht ter verbetering van het bestuur en het welzijn van de burgers.
Ik heb nergens in wat voor publicatie ook iets teruggevonden dat de participerende burger lid zou moeten zijn van een politieke partij. Dus jouw opmerking begrijp ik dan ook niet. Misschien kun je dat nader toelichten.
Ik heb mij indertijd gekandideerd voor de Gebiedscommissie als partijloze burger, omdat ik wilde opkomen voor de burger in de binnenstad zonder de last van een politiek program. Hierdoor moest ik aan zoveel meer voorwaarden voldoen dat het mij onmogelijk werd gemaakt om verkiesbaar te worden.
Dan jouw opmerking over de functie van de Raad: “Je dient als volksvertegenwoordiger (populist) het belang van je kiezers te vertegenwoordigen en te verdedigen. Soit!”. Sluit dit nu burgerparticipatie in of uit? Als ik sec naar je opmerking kijk geef ik je helemaal gelijk, maar ik mag de gekozen vertegenwoordigers wel bekritiseren als zij in mijn ogen die vertegenwoordiging onvoldoende gestalte geven.
Een stad met slechts 600000 inwoners is nou niet grootste bestuurlijke probleem, maar misschien wel in de uitvoering van het eigen bestuurlijke model waar participatie van de burger deel van uitmaakt.
Beste heer Buijs, uw conclusie dat ik mijn brood zou moeten verdienen als politicus, is volgens mij niet de strekking van de Heer Sorensen’s reactie. Daarenboven zou ik liever onbezoldigd politicus willen zijn.
Uw afsluitend commentaar: “of houd je mond” doe ik af door Spinoza te parafraseren met het algemeen erkende feit, dat in de vrije wereld de vrijheid van meningsuiting niet alleen een natuurrecht is.
Beste Anke,
indertijd, toen er keuze was uit twee modellen, was ik voor het andere model. Omdat ik de indruk had dat dat dichter bij de mensen zou staan en er ook minder ruimte voor ‘politiek gedoe’ zou zijn.
Kleine buurten, een ambtelijke Superman of Superwoman die als een ‘BuurtMarinier’ dingen kan oplossen. Met een vergelijkbaar mandaat als dat van de Stadsmarinier. Een TroubleShooter. De ‘grote’ politieke issues worden in de gemeenteraad / -cie’s besloten. Daarin zou inspraak met expertise een plek moeten krijgen; maar dan liever geen hobbyhorses en nitwits.
En voor wie wil weten hoe groot de behoefte is aan een ‘m/v met mandaat’ die problemen oplost: leze het boekje ‘Das Umgebungsloket’ dat Mike van Gaasbeek schreef bij zijn afscheid als ‘Chef de Ping-Ping’ van Worm. Als ik niet zelf zo’n Kafkaïaanse ervaring achter de rug had met de realisering van het Indische ‘Straatsieraad’ aan de Boompjes, zou je zijn ‘Werdegang’ afdoen als onmogelijk gezeur van een fantast: dit bedenk je niet. Maar ik heb een hele hoge pet op van Mike en wat hij en Hajo Doorn hebben gerealiseerd. Dus serieus nemen ‘Das Schriftstück Worm’s!’
Sorry, maar waarom dit beroep op een externe bron, die we alleen via Wikipedia kunnen lezen en waarin we ook de naam Steiner lezen, die voor velen een non wetenschapper is.
Zou bijna zeggen: Gewoon doen!
Toch nog een beetje bedankt, want via een andere invalshoek heb ik belangstelling voor antroposofie en ik heb die kennis nu weer even op kunnen halen.
p.s. Op een off topic reactie reageer ik niet.
https://en.wikipedia.org/wiki/U-procedure_and_theory_U
De burgerparticipatie valt of staat bij de deelnemers.
Negen van de tien keer is het deelnemen een uiting van ongenoegen. Een speeltuin wordt gesloten, slechte lucht rondom ‘s-Gravendijkwal, VVA wil betere afvalverwerking etc.
Ik zou overigens helemaal niet tegen dépolitisering van de gebiedscommissies zijn, sterker nog van de gehele gemeentelijke politiek.
Het is echter zo, dat een direkte lijn via een politieke partij een pré is. Daarom lijkt me een combinatie, zoals hij nu eigenlijk ook al mogelijk is, uitstekend.
Geld is de sleutel tot oplossing van velerlei problemen. In onze stad zijn sommige mensen c.q. instellingen c.q. stichtingen zeer bedreven in het verkrijgen van subsidies.
Ik voorzie, dat die zich direct als participerende burgers zullen manifesteren.
Ik heb een tijdje geleden een idee gelanseerd, waarin m.I. de band tussen burger en bestuur professioneel geregeld kan worden. Dat is een onderdeel van een veel groter rapport dat we (LR) hebben geschreven met André Krouwel (VU)
https://www.versbeton.nl/2017/01/participerende-burger-ontbreekt-in-onderzoek-gebiedscommissies/#comment-29864
http://www.vandaagenmorgen.nl/opinie/6324-nieuwe-locomotief-nodig-in-gemeenteraad.html
Bij nalezen.
Ik vergeet te zeggen, dat het onderhouden van contact met de burgers ook een zaak van de politieke partij zelf is. In de fractie van mijn partij zitten vier mensen, waarvan verondersteld wordt dat ze zich alleen daarmee bezig houden.
Ze doen dat ook, maar het raadslidmaatschap is geen volledige betrekking!
Daardoor krijgt de menselijke maat een kans. De onderwijzer, verpleegster en de kleine zelfstandige vinden zo ook hun plek in de raad.
Geachte heer Sörensen,
Heeft u het rapport van Krouwel voor mij of moet ik hem zelf even bellen (we hebben samen gestudeerd, maar dat terzijde) Ben zeer benieuwd naar zijn bevindingen. Overigens vind ik uw beeld van de participerende burger wel erg zuur, strookt ook niet met wtsch onderzoek. Veel mensen maken zich druk om hun omgeving vanuit daadwerkelijke belangstelling (inter-esse) en dat gaat veel breder dan alleen eigenbelang. Belangrijk deel van geluk vinden mensen in hun gemeenschap en daar willen ze zich dan voor inzetten. De manier waarop ze zich inzetten hangt af van wat ze leuk vinden en kunnen en het gaat echt niet alleen over geld.
Beste mevrouw Griffioen
Uiteraard spreek ik vanuit mijn Eigen ervaring.
Overigens hebben mijn vrouw en ik om te participeren natuurlijk een Eigen partij opgericht.
Ook een mogelijkheid dus.
Hier het rapport.
Bij de auteurs ontbreekt een mederwerkste van Andre.
Ze wilde haar naam niet op een rapport van Leefbaar Rotterdam, omdat ze dan waarschijnlijk geen opdrachten meer kreeg. Leve artikel 1 van de grondwet en leve de wetenschappelijke onafhankelijkheid.
http://www.leefbaarrotterdam.nl/newdocs/Nederland_2_0.pdf
Uitgangspunt was: Hoe hebben die Denen zo snel de overbodige bestuurslaag tussen gemeente en rijk kunnen afschaffen? Kan dat ook bij ons?
In het laatste deel filosoferen we een beetje over de gemeentelijke toekomst (LR !
Sorry, bij herlezen. In haast geschreven.
Geachte heer Sörensen,
Zoals bij alle eretitels, daar wordt je voor gevraagd. In dit geval door Vers Beton en Lokaal. Alle leden van ons schaduwcollege hebben hun eretitel in dank aanvaard en deze zomer met het college gedebatteerd. De wethouders hebben toen ‘hun’ schaduwcollega’s bedankt voor hun bijdragen en gevraagd of zij deze hele collegeperiode willen volmaken. Ik neem aan dat er na maart 2018 weer een nieuw schaduwcollege komt. Ik begrijp het in Engeland al langer een praktijk is.
Anke
Dank voor het antwoord Anke,
Leuk dat met elkaar praten en beter nog luisteren.
Ik neem aan dat de schaduwwethouders verbonden zijn aan een partij, die niet in het college vertegenwoordigd is?
Ik wil altijd zo graag weten op welk programma iemand gekozen is c.q. waar hij/zij voor staat.