Vers Beton schrijft iedere maand een column voor de Uitagenda Rotterdam, het gratis culturele uitgaansmagazine. In de editie van maart blikt Jelena terug op een akelig interview met een Amerikaanse rapper.
De meeste popjournalisten hebben er wel een paar in hun achterzak: horrorverhalen over rampzalige interviews. Muzikanten die te stoned zijn om te functioneren, bandleden die het te druk hebben met lol trappen om serieuze antwoorden te geven en rappers die boos weglopen zodra er een gevoelige vraag gesteld wordt.
Misschien heb ik geluk gehad, want in de acht jaar dat ik over muziek schrijf, heb ik nooit iets bizars meegemaakt tijdens een interview. De meeste artiesten die ik sprak, stelden zich open, waren opvallend vriendelijk en namen de tijd om iets zinnigs te zeggen. Natuurlijk zat er wel eens iemand bij die niks interessants te melden had of ongemakkelijke stiltes liet vallen, maar hele dramatische toestanden zijn me bespaard.
Mijn meest akelige interview was niet met een wereldster, zoals je misschien zou verwachten, maar met de Amerikaanse rapper Jonwayne, een naam die buiten de underground nauwelijks een belletje doet rinkelen. In 2014 stond hij op het podium van BIRD, en vooraf was er tijd voor een gesprek. Het was etenstijd, en terwijl ik mijn eerste vragen op hem afvuurde, kreeg hij een bord pasta met ongepelde gamba’s geserveerd. Met volle mond en vettige handen gaf hij de meest beknopte antwoorden. Het verhaal achter zijn album? Een aaneenschakeling van clichés. Zijn privéleven? Wilde hij niet over praten. Het verlaten van zijn oude label? Off the record. Hij maakte nauwelijks oogcontact en terwijl hij praatte, vielen er regelmatig etensresten uit zijn mond.
Na het interview was ik zo teleurgesteld, dat ik niet eens bleef hangen voor zijn optreden. En elke keer dat ik daarna nieuw materiaal van hem hoorde, herinnerde ik me die ongeïnteresseerde man met stukjes gamba in zijn baard. Toch moest ik na een tijdje toegeven: zijn muziek werd er niet minder op. Gek is dat, hoe iemand in persoon kan tegenvallen, maar op zijn albums toch intelligent, geestig en introspectief blijft klinken. Deze maand keert Jonwayne terug naar BIRD voor een show en ga ik toch maar een kijkje nemen. Zolang ik geen diepzinnig gesprek met hem hoef te voeren, moet het wel goedkomen.
Om te reageren moet je ingelogd zijn. Inloggen kan je hier. Als je nog geen account hebt meld je nu aan als supporter of maak hier een gratis reageerdersaccount aan.