Ga naar de inhoud

De stad als emancipatiemachine — betaald artikel

Dit artikel is voorzien van een blokkade in verband met betaalde toegang, waardoor een gedeelte van de inhoud pas leesbaar is wanneer je bent ingelogd en beschikt over een geldig abonnement.

De multiculturele samenleving is niet mislukt, hij is passé. We zijn geen multiculturele, maar een superdiverse stad die alsmaar diverser zal worden. Hoe zorgen we ervoor dat de superdiverse stad van 2037 ook een goede stad is voor iedereen?

Multiculturaliteit refereert aan het beeld van een samenleving met één homogene (etnische) meerderheid, waarbinnen enkele overzichtelijke etnische minderheden een plek krijgen. Dit beeld doet echter geen recht aan de realiteit van de Rotterdamse samenleving.

Op dit moment heeft 50 procent van de Rotterdammers officieel (volgens de CBS definitie) een migratieachtergrond. De helft van de stedelingen is dus zelf gemigreerd of heeft ten minste één ouder die in het buitenland geboren is. Daar zit de derde generatie, met grootouders uit bijvoorbeeld Turkije of Marokko, dus niet tussen. We zijn, kortom, een stad die voor de meerderheid bestaat uit minderheden. Sociologen gebruiken daarvoor tegenwoordig het begrip ‘superdiversiteit’. ‘Super’ komt niet van gaaf of goed, maar duidt de mate van complexiteit aan: de uitzondering is de regel geworden.

20170307-superdiversiteit-animatie2
beeld: Bram van Rijen

Gerelateerde inhoud

Steun onafhankelijke journalistiek

Als abonnee van Vers Beton kun je alle artikelen onbeperkt lezen en delen met je eigen netwerk. Je bent al lid vanaf € 7,50 per maand, de eerste maand lees je gratis.

Misschien vind je dit ook interessant

De Stadsagenda

De leukste vacatures in en om Rotterdam