Wekelijks schotelt De Beste Stuurlui prikkelende gespreksstof voor bij de vrijmibo voor. Deze week roept Anne Ardon de Vers Betonlezer op om in verzet te komen tegen de nieuwe keurigheid van de stad.

Wekelijks schotelt De Beste Stuurlui prikkelende gespreksstof voor bij de vrijmibo voor. Deze week roept Anne Ardon de Vers Betonlezer op om in verzet te komen tegen de nieuwe keurigheid van de stad.
Als abonnee van Vers Beton kun je alle artikelen onbeperkt lezen en delen met je eigen netwerk.
Al 7 reacties — discussieer mee!
Het een sluit het ander dus niet uit. Rotterdam is niet zo zwart/wit. Rotterdam is groot genoeg om bakfietswijken te hebben, maar ook het rauwe experimentele stadsleven. Niet iedereen heeft behoefte aan de ruige experimentele stad. Dwing dat dan ook niet op. Als mensen in een bakfietswijk willen wonen en leven is daar helemaal niets mis mee. Het dedain om daar op af te geven is makkelijk en goedkoop en doet afbreuk aan Rotterdammers die dat wensen.
Wat in dit stuk staat zijn precies de dingen die ook de Rotterdamse partijleden van Artikel 1 en hun Stadsgroep op de politieke agenda willen zetten.
Ik zal Anne Ardon maar niet vermoeien met de aanzienlijke sociaal-maatschappelijke-economische problemen die aanleiding waren voor de Rotterdamwet, het woonreferendum en het debat over gedwongen conceptie. Daar zit echt wel wat meer achter dan gemene meneren die zielige mensen pesten, om maar even aan te haken bij dit edgy stijltje.
Of je het daarmee eens bent of niet, of je wel of niet gelooft dat het helpt, staat daar los van. Amsterdamse toestanden wil niemand, geloof ik. Zelf ben ik nog allergischer voor de plaag hipsters (met hun winkeltjes & watertjes) aka I-want-it-all millennials (sorry Anne) dan voor Ruige Rotterdammers in ‘edgy’ buurten. Hoewel ik er niet wil wonen, dat dan weer niet. Zeg Anne, waar woon jij eigenlijk?
To the point: enige diepgang had dit artikel lezenswaardig gemaakt.
Het zou de redactie van Versbeton sieren om af en toe toch wat kritischer te zijn voordat artikelen worden geplaatst. Het zijn juist dit soort beschouwinkjes – sorry Anne – waar de Versbeton-site de laatste tijd mee vol lijkt te lopen. “Waar is de lelijkheid van de stad gebleven?” “Wordt de stad alleen voor yuppen?” “Gaan we niet teveel op Amsterdam lijken?” “Hoe houden we de toeristenstroom in toom?. Hou toch eens op! In de categorie “stedelijke ontwikkeling” moet toch wel iets zinnigers te melden zijn? Vraag eens iemand die verstand van zaken heeft, zou ik zeggen.
En voor Anne het volgende: ga eens buurten op Zuid, in Feijenoord, in de Millinxbuurt of in Bospolder-Tussendijken in Delfshaven; maak eens een praatje met de bewoners daar en verdiep je in hun wereld. Er is weinig ‘edgy’ aan het leven daar, althans niet op de manier waarop jij dat blijkbaar bedoelt. Praat ook eens met hulpverleners of – wat mij betreft – kinderrechters die geconfronteerd worden met zwakbegaafde moeders die alweer een kind verwachten waarvan al voor de geboorte duidelijk wordt dat het uit huis al worden geplaatst omdat het vermogen van de moeder te kort zal schieten om voor het kind te zorgen. Buurten vol met mensen in de bijstand, zonder uitzicht op verbetering, zijn niet de plaatsen waar het allemaal zo geweldig is. ‘Edgy’ misschien wel, maar het is niet de buurt waar jij je muntthee zal drinken. Ik vraag mij ook af of ‘ruig en experimenteel’ wel zo inclusief is als jij blijkbaar denkt.
De problemen waarvoor Rotterdam als grote en – nog steeds – straatarme stad zich gesteld ziet, hebben niet veel met de provincie te maken. Het zijn serieuze grootstedelijke problemen die door de overheid moeten worden aangepakt omdat het niet lukt om dit soort oplossingen van onderop aan te dragen. Daar zijn dus niet zo heel veel beleidskeuzes in te maken.
Rotterdam is nog lang geen Vinexwijk, is ook geen Amsterdam en wordt dat ook niet. Er is nog steeds meer dan voldoende lelijkheid voor wie daar warm van wordt en de scherpe randen zijn en blijven aanwezig. Of dit de scherpe randen zijn die jij, Anne, zoekt weet ik niet.
Voor zover jouw betoog zich keert tegen bakfietsen, tweeverdieners en oplopende vastgoedprijzen; Rotterdam maakt een inhaalslag ten opzichte van andere grote steden. Voor een gezonde stad – in alle opzichten – heb je alle lagen van de bevolking nodig, dus ook een middenklasse die, inderdaad, goed verdient maar ook navenant bijdraagt. Met alleen minima redt je het ook niet. Pim Fortuijn zag dat al lang voordat jij in de stad kwam wonen in.
Ik sluit mij dan ook bij Karin aan: Anne, zoek alsjeblieft de diepgang. Niemand zit op dit soort oppervlakkige beschouwingen te wachten en het doet wat mij betreft afbreuk aan de kwaliteit van deze site.
Het romantiseren van verpauperde stadsgetto’s is kennelijk het prerogatief van witte academici die vers uit de provincie hier geparachuteerd werden. Als ze geweten had hoe de Dordtselaan, Zuidplein, Hilledijk met altijd die fijne schietpartijen, de Millinxbuurt, Tarwewijk, IJsselmonde, Beverwaard, Carnisse, Bloemhof en Feijenoord erbij liggen had ze dit soort rabiate onzin vast niet geplaatst. Het is werkelijk tenenkrommend.
Tenenkrommend stukje. Stokpaardjes racisme en seksisme roepen bij een onderwerp dat er niets mee te maken heeft. En voor iemand die hier nog zo kort woont, vind ik dergelijke opinie al helemaal lachwekkend. Maar terug naar een stad vol junks, kansarmen en een mislukte multiculturele samenleving? Prima. 1993 belt.
Het is inderdaad geen slechte suggestie dat wanneer je “prikkelende gespreksstof voor de harddenkende Rotterdammer” wil voorschotelen, dat je dat door iemand laat doen voor wie “vroeger” wat verder teruggaat dan 2013 en voor wie concrete grootstedelijke problemen iets anders is dan een rauw experimenteel randje. De enige discussie die zo’n stuk oproept is die over de kwaliteit van zulke artikelen. Obligate meninkjes hebben we zelf ook wel, daar heb ik deze site niet voor nodig.