Wekelijks schotelt De Beste Stuurlui prikkelende gespreksstof voor bij de vrijmibo voor. Deze week buigt Anne Ardon zich over het beleidsplan over straatintimidatie in Rotterdam, en vraagt zich af: “waar staat de belaagde vrouw in dit rapport?”
Gerelateerde inhoud
Steun onafhankelijke journalistiek
Als abonnee van Vers Beton kun je alle artikelen onbeperkt lezen en delen met je eigen netwerk. Je bent al lid vanaf € 7,50 per maand, de eerste maand lees je gratis.
Al 4 reacties — discussieer mee!
Armbanden die een stank verspreiden… *PROEST
Dan is het kwaad toch ook al geschied? Dat soort dingen helpen alleen om ervoor te zorgen dat de intimidatie niet erger wordt.
En die stank, daar heb je als slachtoffer van straatintimidatie dan zelf toch ook last van. Of kan je à la superhero gericht de stank op de dader schieten? #justasking
“Je maakt slachtoffers verantwoordelijk voor het gedrag van de daders. Want wat als je zo’n armband om hebt en je vergeet er van de schrik aan te trekken als iemand je belaagt? Wat als je een weerbaarheidstraining hebt gehad maar je nog steeds lastiggevallen wordt?”
Sorry maar dit is echt een onzinconclusie. Dat vrouwen of wie dan ook een weerbaarheidstraining volgen betekent nog niet dat ze verantwoordelijk zijn voor het feit dat ze lastig gevallen, of erger, fysiek geweld wordt aangedaan. Het past exact in het rijtje als het kulargument dat vrouwen ongewenst gedrag zouden uitlokken door de kleding die ze dragen.
Je kan én een weerbaarheidstraining volgen én nog steeds slachtoffer zijn van straatintimidatie. Het één sluit het ander niet uit. En je kan dus weerbaarheidstraining geven naast het aanpakken van de daders. Nu projecteer je je eigen drogreden als probleem wat er in werkelijkheid niet is.
En al zou er een groep personen zijn die het ondergaan van zo’n training wel als reden zien om de verantwoordelijkheid van straatintimidatie in de schoenen van vrouwen te schuiven, dan is dát het probleem en moet je die groep aanpakken, niet andersom.
De titel van deze rubriek doet de kwaliteit van je argumentatie eer aan.
Wat betreft “Wat werkt dan wel?”
Ik heb het idee dat Rotterdamse jongens en mannen heus wel weten dat uitschelden en lastigvallen op straat geen geaccepteerd gedrag is, het hen nog een keer vertellen (hoe?) gaat denk ik weinig uitmaken.
Wat betreft betere verlichting denk ik dat dit perceptie is en het eigenlijke probleem meer iets te doen heeft met het ontbreken van toeschouwers, het alleen zijn. Helaas is perceptie ook van belang want als mensen zich door meer verlichting zeker voelen zonder dat de (rest van) de objectieve veiligheid vooruit gaat dan is dat ook vooruitgang. Ik zou graag een andere manier van vooruitgang zien, niet meer verlichting maar minder verlichting, beter voor de natuur.