We sluiten de fictieweek af met een verhaal. Elise de Ruiter beschrijft hoe haar nieuwe Rotterdamse leven zich tegen haar keerde, toen haar man toch niet werd toegelaten tot de maatschap van het ziekenhuis. Non-fictie, die best fictie had kunnen zijn.
Het moment in de zomer dat ik bij het krieken van de dag in onze volgeladen afgeragde C8 stapte en we wegreden bij ons huurhuis in Rotterdam. Ik heb een opvallend sterke herinnering aan die aftocht. We reden weg uit de stad die na maanden bewonen nog niet als mijn thuis voelde, waar ik nog altijd verdwaalde. De stad die me in het voorjaar op zonnige dagen een zoete belofte had gedaan. Het zou mijn stek worden, ik zou er mijn plek vinden, mijn kinderen zouden er opgroeien als fijne mensen met het hart op de tong en de handen uit de mouwen. Mijn geliefde en ik zouden in onze vrije tijd experimentele voorstellingen bezoeken, godenspijzen eten in pop-uprestaurants en in de zomer met onze vrienden bbq’en in het Vroesenpark. Deze stad zou, zo nam ik me voor toen we in het uitnodigende roze ochtendlicht de Franse grens overstaken, bij onze terugkeer na maanden eindelijk voelen als thuis. Het liep anders.
Al 8 reacties — discussieer mee!
Precies!
Door veel onterechte beloften en mooie praatjes van de gemeente Rotterdam hebben veel gezinnen en ook alleenstaanden zich laten verleiden/vals lokken om in Rotterdam te komen wonen.
Rotterdam is een stad die multicultureel is en waarbij de geboren en getogen Rotterdammers ook de allochtone die hier geboren of al 60 jaar wonen en werken,geen binding met die door de Gemeente opgelegde ‘nieuwe stijl’.
Deze door de gemeenteraad opgelegde nieuwe stijl wordt niet gewaardeerd en beleefd door de geboren en getogen Rotterdammer.
Met veel bizarre beloften en woorden over het nieuwe Rotterdam leek het wel of het totaal níet over Rotterdam en haar burgers had maar over een vreemde leefstijl die niet bij Rotterdam hoort.
Een stad laat zich echt niet veranderen qua mentaliteit en sfeer door een met beloften en valse lokkertjes hierheen gehaalde bus nieuwe bewoners.
Dat hippe en bakfiets/ pop-up zaken dat is níet Rotterdams,dat is verzonnen door de leefbaar raadsleden om Rotterdam over de rug van de stad en haar bewoners te veranderen in een ‘hip en bakfietsstad.
Dat is waar bovenstaand stuk nu over gaat,misleiding en bedrog want wil je in Rotterdam komen wonen dan kom je in Rotterdam met ALLE bewoners en de hele multiculturele burgerij erbij.
En ook met sociale huurwoningen,allochtone winkels,allochtone buren,buurten en volkswijken waar Rotterdammers al generaties wonen,en de Rotterdamse mentaliteit natuurlijk,sorry voor de illusie die leefbaar als een wortel voor jullie neus heeft gehangen..maar Rotterdam en bakfietsen/hippe café’s gaan nou eenmaal niet samen.
Oké een paar straatjes die hip zouden zijn en enkele kleine buurtjes die bewoners hebben met wat bakfietsen dat kan..maar onze gehele stad willen omvormen tot totale bakfietsstad? Nee dat gaat niet,dat is een zeer grote illusie waar in ieder geval de geboren en getogen Rotterdammer echt niet op zit te wachten.
Gelukkig dat bovenstaand artikel er nu hier is want ik meen toch dat er wel een heleboel nieuwe hierheen gelokte hippe burgers uit andere steden met dit probleem op de maag liggen.
Er zijn zoveel steden,dorpen en wijken die echt juist al generaties lang hip en bedoeld zijn voor de hippe mens die op bakfiets rijd,naar theaters gaat en op een hip terrasje een glas rosé drinkt met een hip modern broodje erbij de bakfiets geparkeerd ernaast praat met een andere hippe burger die een artistiek tasje draagt en graag met je meegaat naar de ‘parade’of pop-up restaurant.
Maar dat is níet Rotterdams dat werkt niet in Rotterdam de stad is zó multicultureel dat je deze toch aparte leefstijl elders moet kunnen vinden,er zijn tal van wijken en steden die deze leefstijl wél hebben en waar deze mensen hun geluk kunnen vinden.
De gemeente Rotterdam heeft met gedwongen verhuizingen,afbraak van sociale huurwoningen,dichtmaken van gewone winkels,sluiten van allochtone horeca,sluiten van gezellige kroegen,represailles in horecastraten,rechts populistisch gepraat in de gemeente,het doen voorkomen dat Rotterdam een luxe oord zou zijn,dat Rotterdam door deze dwang maatregels de Echte Rotterdammer er wel zou uitwerken en plaats maken voor bovenstaand gezin…..tja dat is realisme he?
De serie ” Toen was geluk heel gewoon” een echte Rotterdamse mentaliteit! komt geen bakfiets of pop-up restaurant aan te pas.
Zo vandaag gewerkt als doodgewone verkoopster in een winkel,heb een gewoon huurhuis in de stad,ga straks een pan hutspot maken en daarna een flinke pot koffie zetten met een gevulde koek erbij,lekker tv kijken en de was ophangen.
Morgenochten uitslapen en ga ik alles dweilen en de was strijken,daarna naar de stad om te winkelen en kijken voor leuke sale in de winkels.
koop ik onderweg nog een turkse pizza en daarna een bak koffie drinken bij de hema met een stuk gebak voor 1,50
In het weekend ga ik lekker uit in een gewone kroeg en daarna naar coconuts op het stadhuis plein,gewoon lekker Rotterdams.
Ik ben een echte Rotterdamse en je ziet ik heb geen binding met bakfiets mentaliteit,en zij niet met mij!
Daarom denk na voor je Rotterdam in ga!
Doe gewoon dan doe je al gek genoeg.
“Gelukkig dat bovenstaand artikel er nu hier is want ik meen toch dat er wel een heleboel nieuwe hierheen gelokte hippe burgers uit andere steden met dit probleem op de maag liggen.” Het spijt me, maar ik snap je reactie totaal niet. Haar man is ontslagen uit de maatschap en moest noodgedwongen aan de slag in een ander ziekenhuis, ver weg. Dat is het probleem geweest. Bakfiets of niet.
Goed verhaal. Lekker kort ook!
“wil je in Rotterdam komen wonen dan kom je in Rotterdam met ALLE bewoners en de hele multicultu
“de stad is zó multicultureel dat je deze toch aparte leefstijl elders moet kunnen vinden”
“een vreemde leefstijl die niet bij Rotterdam hoort.”
Merkwaardig: ben ik de enige die de discrepantie ziet? Alle culturen op die van hippe mensen met bakfietsen na.
Nog iets. Het slechte weer van deze zomer komt natuurlijk ook door die leefbaar raadsleden.
Aantrekken van vooral hippe mensen met bakfietsen is toch echt een D66 puntje! Is hun electoraat; zie 020!
In Maastricht kunnen ze uitgesponnen melodrama wel waarderen
Happy end
Vreemd verhaal. Waarom zou je persoonlijke pech afwentelen op de stad? ‘Rotterdam’ belooft helemaal niets, behalve de verwachtingen die je er zelf op projecteert. Teleurstelling is direct gerelateerd aan aan je eigen verwachtingen.
Bovenstaand artikel gaat over de perikelen omtrent het Maasstad ziekenhuis en heeft niks te maken met het verliezen aan geluk in Rotterdam. Dat negatieve ervaringen voor jezelf op een stad afstralen, daar kan ik mij in vinden. Ben ooit uit Rotterdam vertrokken richting Amsterdam en nu weer terug. Negatieve ervaringen in Amsterdam hebben mij doen besluiten terug te keren. Ik kijk ook negatiever naar deze stad, ook al zijn de gebeurtenissen van persoonlijke aard. Maar ik zal de wrok niet puur op de stad richten, net als de artikelschrijfster.
Daarnaast nog reagerend op de reactie van Monica. Rotterdam is niet voor de hipsters? Rotterdam is voor iedereen en dat maakt het mooi. Rotterdam is een stad waar multicureel, hipster en volksmentaliteit samengaan. Een stad waar je op de ene hoek van de kruising een surinaamse broodjeszaak hebt en op de andere hoek een hip koffiehuis. Dat maakt Rotterdam een smeltkroes waar ik mij thuis voel. En dat je als Rotterdammer niet op je bakfiets naar school mag of je ecobroodje mag eten, slaat nergens op. Hipsters zitten overal en ze zijn nu eenmaal een subcultuur, die ook welkom zijn in Rotterdam.
Prachtig geschreven! Moge Maastricht een thuis worden en Rotterdam een plek om nog eens te bezoeken zonder pijn 🙂