Een ‘verwarde balkonman’ die afgelopen week urenlang op de twaalfde verdieping van een flat stond, werd door een arrestatieteam in veiligheid gebracht. Het aantal meldingen van verwarde personen stijgt jaarlijks in Rotterdam. Wat zit hierachter en wie geeft hen acute psychiatrische hulp?
Eerder dit jaar zorgde ook een vrouw voor chaos op de Pleinweg. Ze gooide vanaf driehoog haar gehele huisraad door het raam van haar woning naar buiten. Agenten brachten de vrouw onder controle nadat ze zelf uit haar raam ging hangen. Mogelijk was ook zij verward, meldde de politie. Ze werd doorverwezen naar de geestelijke gezondheidszorg.
Deze dossiers zijn één van de vele dat dit jaar in de ladekast van politie eenheid Rotterdam zal verdwijnen als E33-melding. We spreken hier over een vrij nieuw fenomeen, dat regelmatig opduikt in de media: de groep verwarde personen. Sinds 2011 wordt het aantal incidenten bijgehouden. Het neemt jaarlijks toe: Rotterdam turfde in 2016 maar liefst 7.046 gevallen, ruim 600 meer dan het jaar daarvoor.
De stijging van de E33-meldingen roept vragen op. Kampen Rotterdammers massaal met een acute vorm van verwardheid? Worden onze straten overspoeld met verwarde personen? Grijpt de waanzin om ons heen? En wie kan deze verwarde personen helpen?
Al 4 reacties — discussieer mee!
Ik denk dat mijn ervaringen verband houden met de problemen die beschreven worden. Ik ben 5 jaar projectleider geweest op een openbare buurttuin in de Afrikaanderwijk. Daar werkten we met buurtbewoners aan een aantrekkelijke buitenruimte. In de loop der jaren zag ik de groep veranderen, eerst werden langdurig werklozen naar ons verwezen en daarna kwamen zorginstellingen met klanten die baat hadden bij dagbesteding. Op het laatst zag ik de tuin veranderen naar een opvangplek voor marginalen; dakloos, verslaafd, psychies in de war (meestal een combinatie). De hulpverlening was onbereikbaar en samen met de wijkagent was het alle zeilen bij om het voor de buurt leuk te houden. Ik vermoedt een correlatie van gemeentelijk beleid dat er eerder op gericht was om zwervers van de straat te houden naar bestrijding van eenzaamheid bij ouderen. Ook belangrijk maar je kunt blijkbaar niet alles tegelijk.
Hoi Frank/Janine. Sinds 2015 heeft de gemeente allemaal extra zorgtaken op zich gekregen door de Wmo. Denk aan dagbesteding, maar ook woonvoorzieningen. Je kunt je voorstellen hoe afbouw van zorgvoorzieningen leidt tot situaties die jij meemaakt.
Wat ook belangrijk is om mee te nemen: er wordt zeer gekort in de (psychiatrische) gezondheidszorg. Het opzoeken of laten behandelen door een instelling kost nu vaak je eigen risico. Veel mensen die op bezoek gingen ( 1 x per week, 1 x per maand) bij een instelling – psychiater, psychiatrische verpleegkundige – konden prima in de maatschappij functioneren. Door financiële overwegingen komen mensen hier nu ook niet meer terecht. Wat gebeurd er? De patiënten lopen of de huisartsen praktijken plat of komen na verloop van tijd terecht in de crisisdienst. Vergeet niet dat de crisisdienst de maatschappij minstens 10x zoveel kost als een keer per maand een sessie van een uur.
In de hele discussie over “verwarde personen” neemt men de gevolgen van de behandeling die de GGZ bied niet in overweging. De medicijnen die men gebruikt zijn een gif en niet een “kan geen schade” medicijn. De GGZ patient maakt de patient zieker i.p.v. gezond. Voor bewijs dat antipsychotica gif zijn kan je hier vinden – https://echa.europa.eu/substance-information/-/substanceinfo/100.000.142 (haldol)