Nederland kan haar doelstellingen nooit halen als de grootschalige industrie die onze dagelijkse producten maakt, niet meedoet in vermindering van CO2-uitstoot. Procestechnoloog Marit van Lieshout legt uit wat innovatie in de ‘procesindustrie’ in de weg staat, en wat we eraan kunnen doen.
Gerelateerde inhoud
Steun onafhankelijke journalistiek voor Rotterdam
Word in november en december lid met flinke korting. Je leest Vers Beton een jaar lang voor slechts €50. Help jij ons naar de 1500 abonnees?
Al één reactie — discussieer mee!
Goed om te benadrukken dat ‘de Haven’ niet een of ander monster is dat maar uitstoot om het uitstoten, maar dat wij daar (op korte termijn) van profiteren door alle materialen, energie en producten die daaruit voortkomen. En de economische activiteit, al wordt al een tijd gewaarschuwd om hier niet te grote waarde aan toe te dichten (zie onder andere het advies ‘Mainports voorbij’ van de Raad voor de leefomgeving, 2016).
Dan de oplossing: het vraagt wat lef, maar ook het afbouwen van de vervuilende activiteiten van de mainport kan veel opleveren.
Wat er nodig is in mijn ogen is een duidelijk uitstootplafond dat steeds sterker naar beneden gaat. Dat mes snijdt aan twee kanten: we krijgen een schonere lucht en we worden gedwongen om meer ruimte te geven aan kennisontwikkeling en innovaties. Dat laatste kan weer een belangrijk exportproduct worden, wat het mogelijk verlies aan overige economische activiteit goed maakt.