Door het stadmaken over te laten aan de betrokken burger wordt de stad niet alleen door maar ook voor een beperkt clubje gemaakt. Voor een brede toekomstvisie is nu dringend behoefte aan een gemeente met karakter en visie.
Het Stadmakerscongres 2017 stond in het teken van de toekomst van Rotterdam en hoe deze samen met stadmakers vorm te geven. Ondanks dat de term stadmaken doet denken aan een verlopen maakbaarheidsideaal, geeft de gemeente haar rol juist uit handen. Het beleid van het (deels) uit handen geven van middelen en het maken van plannen door de betrokken burger of stadmaker lijkt een mooi ideaal, maar er dreigt sociale tweedeling. Moet de gemeente niet haar verantwoordelijkheid terugnemen voordat het stadmaken uit de hand loopt?
Al 7 reacties — discussieer mee!
Die Rotterdamse identiteit is allang foetsie.
Er is de laatste jaren zo gefocust op Gentrificatie dat tientallen wijken en zoveel burgers eigenlijk niet meer er toe doen lijkt het.
En dit voelt de Rotterdammer dan ook zo!
De gemeente propageert zoveel op koffiebarretjes en kleine hippe winkeltjes dat is in een wereldstad écht superfout.
Kijk een kleine wijk waar dit soort mensen wonen en brede stoepen hebben en hun kinderen enkel met eigen omgang binnen laten spelen (Heemraadsingel,Burgemeester Meineszlaan,Essenburgsingel endergelijke) die hebben niets met de Rotterdamse vibe zoals die honderden jaren was.Daarom blijft deze groep erg op zichzelf en de gemeente wil dan juist hén promoten in de stad….en de rest dan de overgrote meerderheid?
De vele culturen en mensen die in winkelstraten of op pleinen wonen met hun kinderen?
De Rotterdamse burger wil ook vertier en uitgaan,maar door die Gentrificatie plannen worden er zoveel regels gemaakt dat dat bijna onmogelijk is om een leuke zaak te beginnen,tenzij je een koffiebarretje of bagel en pretzel zaakje opent lijkt het..Maar dit is enkel het aanbod op die kleine groep Gentrificatieburgers bieden in de stad.
Het is goed dat er ook mensen zijn die in een straat als de Burgemeester Meineszlaan willen wonen met een brede stoep en die in een koffiebarretje een espresso willen drinken en voor hun kroost een houten hijskraan kopen,maar om de hoek is de Vierambachtstraat en daar wonen óók gezinnen en zijn als het ware hun buren op tien stappen lopen na!
Daarom is het belangrijk dat je álle burgers betrekt bij plannen in de stad en er voor iedere groep een toekomst perspectief is.
Alsof er in West alleen maar koffiebarren en andere hippe zaken openen. Op de Middellandstraat en verderop zie ik genoeg eettenten die ik hier niet onder zou scharen: O’fa, Food King, Dubai City, Wokky, de gouden spreuk, Kandinsky, Licurici. Volgens mij zijn al deze tenten vorig jaar geopend, dus waar is die gentrificatie dan?! Voor Iety komt juffrouw van Zanten en bistro belen is net open. Kortom, ik herken mij niet in dit geschetste beeld.
Hulde en lof voor dit artikel. Een van de beste ooit in Vers beton.
Wat niet hoort bij de Rotterdamse indentiteit, Amsterdams prestigious zijn!!!! Die surfgolf hoort niet bij Rotterdam, totaal onrealistisch, meer dat de projectontwikkelaars er een bobbel in hun broek van krijgen, en hopen dat het in de Lonely Planet wordt genoemd.
Markthal, is geen markt, maar een vreetschuur. Het kon zoveel goedkoper en meer een markt zijn, maar nee, we moesten weer naast onze schoenen lopen. Het gebouw lijkt een oost-EU bouwsel, van binnen misschien mooi, volgens sommige, buiten een lelijke hoefijzer.
Fenixloods, dat is Rotterdams, ondanks best hip blank, van niets iets maken, mouwen opstropen en gaan.
In het artikel wordt als argument voor het slechts betrokken zijn van een bepaalde groep bewoners bij het stadmaken ook Mooi, Mooier, Middelland aangehaald. Mooi Mooier Middelland is een cocreatie-experiment waar bewoners in samenwerking met de gemeente hun wijk verbeteren. Over Mooi, Mooier, Middelland valt heel veel positiefs en negatiefs te vertellen, laten we het er voor nu op houden dat het een super leerzaam project is. In het artikel wordt als voorbeeld een klein project binnen het grote geheel van Mooi, Mooier, Middelland aangehaald: De Middellandjes. Een project waarbij alle bewoners van Middelland een cheque ter waarde van 15 euro in de brievenbus krijgen. Door deze gezamenlijk te sparen en te verzilveren kunnen bewoners mooie projecten in straat tot stand brengen. De bewering dat de Middellandjes uitsluitend worden gebruikt door bewoners met mooie straten en koophuizen is onterecht. Er zijn meerdere voorbeelden van straten met vooral sociale huurwoningen waar actieve bewoners Middellandjes verzamelen en zo komen tot verbeteringen van speelpleintjes en feestelijke bijeenkomsten voor hun straat of buurt.Voortdurend wordt binnen Mooi, Mooier, Middelland op heel diverse manieren geprobeerd om een brede groep bewoners te betrekken. Het is te kort door de bocht om te stellen dat Mooi, Mooier, Middelland alleen ten goede komt aan hoogopgeleide huizenbezitters. Natuurlijk ben ik het eens met de inzet van het artikel dat als een overheid ruimte wil geven aan burgers om de stad mede te maken, er een grotere visie moet zijn vanuit de overheid. Echter het steeds maar herhalend verhaal dat alleen een bepaalde groep bewoners profiteert van processen waar bewoners intensief zijn betrokken, is zwaar overtrokken en een vooroordeel. Yvonne, als je echt meer over de zoektocht die Mooi, Mooier, Middelland is en wilt weten wat dat oplevert, lijkt het mij goed eens af te spreken – ook al ben je een hoogopgeleide professional ;-). Hartelijke groet, Rineke Kraaij (projectleider Routes en Verbindingen binnen Mooi, Mooier, Middelland)
Dag Rineke, dank voor je uitgebreide reactie en toelichting op Mooi, Mooier, Middeland.
Ik beweer nergens in het artikel dat “Middellandjes uitsluitend worden gebruikt door bewoners met mooie straten en koophuizen” noch dat “Mooi, Mooier, Middelland alleen ten goede komt aan hoogopgeleide huizenbezitters”. Ik spreek wel mijn zorg uit over het feit dat gemeenschapsgeld op deze manier verdeeld wordt en het gevaar is dat dit meer ten bate komt aan de mondige, vaardige burger en zo de ongelijkheid die in Rotterdam toch al een issue is, vergroot wordt. De ‘stadmakers’ en betrokkenen bij initiatieven zoals het Stadsinitiatief en de Stadslabs, zijn maar een klein kringetje niet erg representatieve Rotterdammers – dat is geen vooroordeel, maar een feit. Kijk bij het Stadsinitiatief naast de betrokken partijen ook maar de locaties waar de winnende projecten plaatsvinden.
Volgens mij ben jij net zo’n hoogopgeleide professional als ik, lijkt me leuk om een keer af te spreken en wellicht kan jij, in reactie op dit stuk, dieper ingaan op hoe je ook de minder mondige Rotterdammer bij dit soort processen betrekt en wat de do’s en don’ts zijn die Mooi, Mooier, Middelland in deze context opleveren! Ik neem contact met je op!
Met groet, Yvonne
Yvonne bespreekt een goed thema, en maakt rake punten. De omgevingsvisie wordt even algemeen als de aanbevelingen uit het Verhaal van de Stad. De input van Het verhaal van de stad is weliswaar gebaseerd op 9000 gesprekken, maar wat kwam daaruit? Dat de Rotterdammers werk, een veilige stad, een schoon milieu, goede scholen, enz. enz. willen in de toekomst. Wat kun je daarmee doen voor een omgevingsvisie? Niet veel denk ik.
Stadsmaken komt van de groep van witte 35-50 jarige mannen (de hele sector van ruimtelijke ordening, architectuur, water, milieu, enz. typisch ‘witten mannen 35 – 60 jaar). Dat is geen goede participatie (maar overigens lastig op te lossen).
Lastig punt is dat Yvonne zegt ‘plannen die de Rotterdamse identiteit borgen’. Identiteit is een moeilijk begrip, en heeft voor veel mensen verschillende betekenissen. Is dat de na-oorlogse wederopbouw mentaliteit? Of de ‘handen uit de mouwen – haven cultuur’? De Rotterdamse identiteit is vervaagd – de wederopbouw is wel zo’n beetje klaar, de haven is niet in de stad en steeds minder Rotterdammers werken in de haven, en de bevolking is heel divers geworden afgelopen decennia. Vanuit een vage identiteit, kun je moeilijker tot een heldere visie komen.