Theater Zuidplein en MAMA zetten zich actief in voor meer diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector. We spraken Emmelien Matthijsse (directeur Theater Zuidplein), Rashif El Kaoui (acteur), Nathalie Hartjes (directeur MAMA) en Yahaira Brito Morfe (Mami Bricks) over hun aanpak.
De Rotterdamse cultuursector moet diverser en inclusiever worden. Daar zijn veel culturele instellingen, beleidsmakers, kunstenaars en politici het over eens. Dat dit nog niet wil vlotten, wees een onderzoek van de Rotterdamse Raad voor Kunst en Cultuur (RRKC) en de Erasmus Universiteit recentelijk uit: bijna de helft van de Rotterdamse culturele instellingen in het Cultuurplan 2017-2020 past de Code Culturele Diversiteit (nog) niet toe.
Hoe wordt de culturele sector een betere afspiegeling van de Rotterdamse bevolking, zowel in de zaal als op het podium en achter de schermen? Eerder zetten we op een rij waar deze omslag vaak spaak loopt. Toch zijn er een aantal gesubsidieerde instellingen die het heft in eigen handen nemen en zich actief inzetten voor meer diversiteit en inclusiviteit. In dit artikel spreken we twee van hen over hun aanpak: Theater Zuidplein en MAMA.
Al 8 reacties — discussieer mee!
Theater Zuidplein haalt eruit wat erin zit, dat vooropgesteld en lof voor de marketing.
Maar verder: there we go again.
Welke groep gaat er nog naar het theater, wie heeft de prijs voor een kaartje over? Dat is, behalve de musicalbezoeker, de oudere, hoogopgeleide witmens en die is bijna dood.
Paul hier heeft gelijk, de theatercultuur zoals bijv in Londen, Parijs etc heeft hier nooit bestaan en gaat er ook nooit komen. Vooral jongeren, wit en zwart, die tevens op hun wenken worden bediend met een (gratis) online aanbod, laten het massaal afweten. Of je moet een Jochem Myjer, Theo Maassen of Hans Teeuwen programmeren.
Give it up of give subsidie (gaat niet gebeuren in dit politieke klimaat), maar hou op met dat gezeur over vermeende onwillige theaterdirecteuren of redeneren vanuit een ‘Westers’ perspectief.
Er is door de bank genomen geen behoefte aan ‘inclusieve’ producties. Anders waren ze er wel!
Dit debat wordt dan ook nooit gevoerd door de allochtone consument (er is te weinig aanbod voor ons), maar door de aanbieders en andere belanghebbenden. Die simpelweg de wet van vraag en aanbod vertalen in onwil. Of erger.
Zo is dat!
Schitterende foto’s.
Rotterdam heeft 50%+ allochtonen…. Als je om zou schakelen van een subsidie aan productie/podium instellingen naar subsidie van de consument (vouchers) veranderd het aanbod vanzelf in de door jullie gewenste richting.
Groetjes,
Vic
Heel slim gedacht meneer Reijkers. Maar hoe moet dat in de praktijk?
Artikel 1 van onze grondwet zegt dat iedereen gelijkwaardig is (niet gelijk !)
Hoe kan je dan de ene bevolkingsgroep wel een voucher geven en de andere niet?
Maar op zich een sympatieke gedachte de op subsidie steunende organisaties uit te schakelen.
Wiens brood men eet, wiend word men spreekt.
Bij subsidie aan kunst en cultuur kan ik als oudere man me niet mee ontworstelen aan de ervaringen die ik heb gehad als student in de toenmalige DDR. Zie ook de film . Das Leben der Anderen.
Bedankt Ronald!
RIJNMOND: 70% wordt niet bereikt. Kijk naar het debat die avond en de samenstelling van het volk dat er op af komt, meer dan 70% interesseert het ook niet!
Waar zijn de cijfers van steden zoals New York, Parijs, Berlijn, London? Cultuur is een niche produkt!
Vergeet ook niet, we hebben pas een jaar of 65 een multi culturele samenleving. De mensen die hier naar toe zijn gekomen, zijn niet voor de cultuur gekomen, hadden zelf al niet veel met cultuur en dragen dat niet over op hun kinderen. Iets willen vanuit een ideaal, is mooi, maar niet altijd realistisch. Rotterdam heeft veel laag opgeleide mensen, over het algemeen gaan zij niet naar een theater/musea en dergelijke, waarom dan spastisch een aanbod willen creeren voor iets wat er niet is.
Theater Zuidplein heeft voorstellingen in het Arabisch, ik als Nederlands sprekend persoon kan daar niet naar toe, want ik versta het niet. Is dat dan ‘diversiteit’?
35 miljoen per jaar naar cultuur terwijl de armoede groot is, het is maar wat je belangrijk vind. URBAN podium, kent iedereen die nog, meer dan € 45 miljoen foetsie. en geen podium meer in Rotterdam.
Iedere Rotterdammer krijgt evenveel vouchers. Geen discriminatie dus.
Maar je kan er van uit gaan dat de allochtone Rotterdammer bovenmatig liever een cultuurproduct naar binnen werkt dat een ander kleurtje heeft.
Wat dus betekent dat veel van de huidige producenten en/of instellingen het niet gaan redden in zo’n systeem tenzij ze hun aanbod aanpassen.
Links happy. Heel veel meer diversiteit in de cultuursector.
Rechts happy. Geen subsidie circuit meer.
Enige nadeel is dat de hogere kunsten (klassiek en balet bijvoorbeeld) met relatief weinig publiek maar hoge kosten het niet gaan redden of een andere financiering moeten vinden.