Leidt de participatiesamenleving tot toenemende ongelijkheid onder burgers? Jazeker, stelt bestuurskundige William Voorberg. In dit minicollege legt hij uit waarom.
In 2013 lanceerde Koning Willem Alexander in de troonrede de participatiesamenleving als vervanger voor de verzorgingsstaat. Sindsdien moeten burgers actief meedoen en co-creëren met de overheid. Bekende Rotterdamse voorbeelden zijn het Stadsinitiatief en Mooi, Mooier, Middelland!.
Het lijkt ideaal: de burger heeft eindelijk een vinger in de bestuurlijke pap en neemt de overheid taken uit handen. Volgens William Voorberg is de praktijk minder rooskleurig. Het leidt namelijk tot ‘ongelijkheid tussen mensen die kunnen participeren en mensen die níet kunnen participeren.’ Het is vooral het type hoogopgeleide, GroenLinks-stemmende creatieveling dat participeert en dus profiteert.
Al één reactie — discussieer mee!
Het hele systeem van deze samenleving is gebaseerd op ongelijkheid. Het zit zo diep in het waardestelsel van de mensen dat de mensen het niet eens door hebben. Het wordt er in geramd bij de bevolking vanaf de opvoeding tot aan het onderwijs en daarna, zie daar de louterende (?) werking van politieke propaganda. Participatie als morele imperatief, als moreel bevel voor de enkeling, voor de ‘loser’ want het is allemaal uw eigen schuld… werkloosheid, armoede, ‘niet mee kunnen doen’ zoals de politieke partijen dag in, dag uit het publiek voorhouden.