De Beste Stuurlui serveren wekelijks een mening voor bij de vrijdagmiddagborrel. Deze week bekeek stuurvrouw Marianne de documentaire Crème de la Crooswijk over oude Crooswijkers die zich verdreven voelen door stadsontwikkeling. Het is een mooi en indringend portret, maar ergens wringt er iets.
Gerelateerde inhoud
Steun onafhankelijke journalistiek voor Rotterdam
Word in november en december lid met flinke korting. Je leest Vers Beton een jaar lang voor slechts €50. Help jij ons naar de 1500 abonnees?
Al 15 reacties — discussieer mee!
Keert een BLANK iemand terug naar een wijk, is het een Yup met een bakfiets, keert een BLANK iemand de rug toe naar een wijk omdat zich er niet thuis voelt, is het een racist. Wat zijn we toch lekker bezig, de blanke medemens kan totaal niets meer goed doen! Als we ipv een BLANK iemand daar Turk van maken, dan werden er vele aangiften gedaan vanwege racisme en discrminatie. Het wegzetten van de BLANKE medemens in de maatschappij, is ook racisme en discriminatie, maar sommigen zijn door hun eigen ‘kijk mij eens goed zijn en divers’ te blind om dat in te zien!
Als je buren amper/geen NL spreken en in de winkel ook niet, dan is het totaal niet onlogische dat je een wijk verlaat omdat je er niet meer thuis voelt. Dat is geen schande, dat is geen racisme, dat is falen van de overheid dat met diversiteit te ver doorslaat, waardoor er geen diversiteit meer is. Er dient voor iedereen aandacht te zijn en niet spastisch enkelt bepaalde groepen.
Ik woon al van voor de sloop en alle ophef in over het zgn Masterplan in Crooswijk en heb alle fasen van nabij meegemaakt. Even los van ieders persoonlijke gevoelens over de docu of de wijk zoals hij ooit was en/of nu is: je zult iemand nodig hebben met echte visie wil het tij van de gentrificatie nog iets bij te sturen zijn. Daarna zal het een wijk zijn met een roemruchte geschiedenis maar is het oorspronkelijke karakter volledig verdwenen. Dan herinneren enkel nog de straatnamen aan wat zich hier allemaal heeft afgespeeld.
Het zijn niet enkel de projectontwikkelaars die hier binnen 10 jaar tijd een volledig nieuwe bevolkingssamenstelling bewerkstelligen. De corporaties doen er net zo hard aan mee.
Voorbeeld: ik betaal bijna 1000 euro per maand voor een woning aan de sterk vervuilde en lawaaierige Nieuwe Boezemstraat. De ramen aan straatzijde kunnen niet open want dan zit alles onder het zwarte poeder. Huis van de buren op de begane grond -met tuin- komt leeg dus dacht heel even aan een woningruil via onze gedeelde woningcorporatie Woonstad Rotterdam. Zij betaalden 900 euro. Nog geen week later zit er een plakbord op het raam van de buren en staat het huis voor 1250 euro per maand aangeboden op de website van de corporatie.
Maar hey, niet getreurd, ook daar kunnen de ramen niet open.
Het zal niet veranderen, want de gemeente is een sterk voorstander van gentrificatie. Zal alleen maar meer worden. Mensen met lage inkomens zijn niet hip meer in Rotterdam en moeten eigenlijk weg. Lukt altijd als er zoveel mogelijk onbetaalbare woningen teruggebouwd worden voor wat verdwijnt. En dat gebeurt, want dat is het beleid. Of zou er met een nieuw, iets linkser college, iets gaan veranderen? Ik hoop het!
Goed verwoord Marianne, ik zal eerlijk zeggen da tik de docu niet heb bekeken omdat mijn aversie tegen Powned nog al groot is. Sensatie en lekker scoren met uitgesproken types die idd ook al in beeld waren tijdens het korte item Pan Bami. Ook is het idd jammer dat niet alle groepen in beeld komen, dit zou een veel beter beeld schetsen van de wijk maar ook de werkelijkheid, het is niet allemaal alleen maar ellende. Ik als Rotterdammer wonend in Crooswijk zie ook wel de excessen maar de buurt krijgt ook een prachtige kans om uit het sloop te kruipen en meer interessant te worden voor meerdere bevolkingsgroepen, nog meer diversiteit dus! Ik ben positief gestemd over de wijk en het zou fijn zijn als mensen een keer het oude zeer laten varen en vooruitkijken ipv te blijven hangen in het verleden.
Goed verwoord, zeker aan het zielige gejank van Van Assendelft ergerende ik me groen en geel. In gewoon Nederlands is zo iemand een huichelaar. Doe dan wat research, maar Hey, PowNed, sensatie, rechts, dus liever de yuppen en buitenlanders de schuld geven.
Wij gaan verhuizen naar Crooswijk, juist vanwege de diversiteit, yuppen (op die hoop worden wij gegooid), hipsters, studenten, allochtonen, autochtonen, oer-Rotterdammers, sociale huur, private huur. En op de ene hoek Croos en andere een bruin café, alles met en door elkaar.
Natuurlijk kreeg ik ook een brok in mijn keel bij sommige opmerkingen, maar een man die tegen de gevel pist en de hele dag bier zuipt zegt net zoveel over de gemiddelde Crooswijker als de hipster op z’n fixie. Twee uitersten.
Het zal zo’n 12, 13 jaar geleden zijn. Als videomakers werden we gevraagd door een schooldirecteur.
De Waaier onde basisschool wordt gesloopt, zei hij. De kids snappen er niks van. Ze moeten strraks ook nog verhuizen.
Of wij met Wijk TV iets konden doen, zeker! we maakten herinneringen aan de school, aan de buurt.
Gaven de kids een kans om hun “kleine” verlies een plek te geven.
Filmden hun voetstappen langs de vele hekken en brokstukken van het Wandeloordgebied.
Het was triest, de ouders waren wanhopig en divers! Niet alleen maar plat pratende Cooswijkers.
Jammer dat zo’n filmmaakster geen oog heeft voor hoe Rotterdam de laatste 20 jaar ook in Oud -Crooswijk in elkaar zit. Goedkope emoties. Wij begonnen met de kids een docu, vroegen ouderen waar ze over 5 jaar zouden wonen. Niet hier was het antwoord. Rotterdam onleefbare stad, mede mogelijk gemaakt dankzij sommige leefbaren!
Ik vind het een mooi portret, PowNed of niet. En ergens vond ik het ook knagen, en precies dit vind ik terug in je artikel. Maar omdat het juist eenzijdig gekaderd is, geeft het een ‘eerlijk’ beeld van hoe de ‘echte’ Crooswijkers denken. Het is vanuit hun belevingswereld gefilmd en hoe ongenuanceerd deze ook mag zijn, deze moeten we erkennen en aangaan. Maar hoe? Hoe kunnen we deze belevingswereld en die van de nieuwe Crooswijkers dichter bij elkaar brengen en verbinden?
Het is de uitverkoop van relatief goedkope sociale woningbouw voor dure koopwoningen. Daar gaat het om en niet om ‘dubieuze’ volkstypes of al dan niet ontbrekende ‘nieuwe’ Nederlanders. Doordat deze documentaire zich focust op individuele ‘volkstypetjes’ (zo noem ik het maar even) gaat het grotere geheel, het grote verhaal erachter verloren: de uitverkoop van de sociale woningbouw en het veranderen van een grote stad in een reservaat voor dure koopwoningen. Deze schaamteloze uitlevering aan het kapitalisme van ‘volksbuurten’ door de huidige generatie politici van praktisch alle politieke partijen is het politieke schandaal van onze tijd. De wijze waarop deze documentaire gemaakt is en de manier waarop deze hier besproken wordt maakt het medium Vers Beton medeplichtig aan het kapitalisme en de roof en plundering die door de zgn. gevestigde orde, de gevestigde politiek gedaan wordt. Maak eens een structurele analyse van wat er aan de hand is in plaats van de nietszeggende focus op arbitrair gekozen individuen. Besef dat dit land in de greep is van geld st—nd ga-es, pardon, de rijkere, gefortuneerde (wij doen hierbij ook even aan typetjes) medemensch (al dan niet ondersteund door hypotheek en hypotheekrenteaftrek), die overal in alle geledingen van deze maatschappij de dienst uit maakt. Want het gaat hier niet om een natuurlijke noodlottige ontwikkeling (‘verdwijnende volkscultuur’?) maar om een weldoordacht doelbewust in gang gezet -ik zou bijna zeggen- onteigeningsproces ten bate van hen die het zich kunnen veroorloven (om maar even in het nette ‘fatsoenlijk’ politieke mediataalgebruik te blijven).
Tering Jantje, Als nou ergens de woonstrijd gevoerd is….stadsvernieuwing is in de 70-er jaren in Crooswijk afgedwongen. Ik kan het weten want ik kwam als broekie aan de overkant van de Boezem op Jaffa te wonen. Al in die tijd was Crooswijk multi-culti. Als je 50 jaar later een portret van de authentieke Crooswijker pretendeert te maken mag je die ook in het verhaal meenemen. Gouden herinneringen aan de voetbalwedstrijd Nederland-Marokko van 94 die we in het Marokkaans Centrum aan de Boezemdwarsstraat bekeken. Wij(?) wonnen met 1-2 maar dat maakte voor de goede sfeer weinig uit. Schijnt leuk te zijn om tegenstellingen op te koken, nou weer hipsters tegen tokkies. Om het overzichtelijk te maken worden de kleurtjes maar weggelaten
Cees van Dijk ik had het niet mooier kunnen schrijven, chapeau!! Ik ben ook een van de laatste Crooswijkers in het laatste blok vooralsnog gevrijwaard van de sloop, heb nog mijn winkel maar zal binnen een jaar of 2 moeten wijkenl voor het grootkapitaal dan is het einde winkel…
Knap, iets niet zien en er toch een uitgesproken mening over hebben.
de documentaire gaar hoofdzakelijk over “nieuw” Crooswijk… oud Crooswijk is in de jaren 70 volledig naar de kloten geholpen door de Stadsvernieuwing-maffia … talloze oude buurtjes werden platgebuldozerd , straten en pleintjes werden rechtgetrokken en Crooswijk was een onsamenhangend gebied … de echte Crooswijkers verdwenen naar Alexanderpolder … “nïeuw” Crooswijk bleef onaangeroerd en verpauperde tot de jaren 2000 ..
Crooswijk bestond allang niet meer in de zin van een bruisende volkswijk …
In de jaren 70 ging het nog om renovatie van oude sociale huurwoningen naar verbouwde of vernieuwde huurwoningen. Nu gaat het om heel iets anders, nl. om verkoop van sociale woningbouw, huurwoningen, tot dure koopwoningen. De kapitalisten en de gevestigde politieke partijen, deze documentaire en Vers Beton willen u doen geloven dat de bruisende volkswijk via een noodlottige ontwikkeling ‘verpauperde’. Uw conclusie papegaait de gevestigde boodschap van ’the powers that be’, de gevestigde macht, na. Ze exploiteren uw woede.
Powned of niet, dit was een mooie, goede, integere documentaire (naar mijn mening). Ik vond het juist verfrissend dat er even niet met de politiek-correcte invalshoek werd bericht. Het schetst een beeld van verandering in de stad en alle problemen die daarmee gepaard gaan voor de oude bewoners. Dat mag ook wel eens gezien en gehoord worden!
De pijn die gepaard gaat met het verdwijnen van een volkscultuur is geen gejank, het is echt. En dat zag je duidelijk in de documentaire. Heel begrijpelijk ook. En ik vind het jammer dat deze mensen vaak worden afgedaan als zuurpruimen of hun emotionele pijn wordt afgedaan met dooddoeners als: ‘de wereld verandert nu eenmaal, wen er maar aan’.
Dank u wel voor uw reactie. Het spijt me dat u moet wijken voor het kapitalistische geweld. Blijf u echter bewust van de voortdurende leugen die over ons uitgestort wordt. Dat is het minste (en tegelijkertijd is dat alles) wat ons rest. Misschien dat het meer mensen (uiteindelijk de massa?) gaat opvallen want de leugen wordt steeds doorzichtiger.