Ga naar de inhoud

Waar ontmoeten Nida-stemmers en Leefbaar-aanhangers elkaar nog? — betaald artikel

Dit artikel is voorzien van een blokkade in verband met betaalde toegang, waardoor een gedeelte van de inhoud pas leesbaar is wanneer je bent ingelogd en beschikt over een geldig abonnement.

Kunnen straten, pleinen en parken als medicijn dienen voor de bubbel waar we online steeds verder ingezogen worden? Stedebouwkundige Hans Teerds houdt in deze column het filosofische concept van de publieke ruimte tegen de Rotterdamse realiteit aan.

Een van de eerste denkers over publieke ruimte was de filosofe Hannah Arendt. Filosofe als ze is denkt ze daarbij niet aan straten, pleinen en parken, maar aan de ‘ruimte’ die er is om elkaar te ontmoeten. Publieke ruimte is in haar teksten de ruimte voor het politieke gesprek, om mee te doen in de samenleving, te participeren. Haar zorg: die ruimte staat onder druk.

Vorige week was ik op een congres over het werk van Arendt in Californië, in een gemoedelijk universiteitsstadje nabij San Francisco. De filosofen en politicologen waren allemaal uiterst kritisch op de situatie in Amerika. En terecht – want, zo constateerde men: er is geen publieke ruimte meer. Ze bedoelden ermee: er is geen plek waar mensen met verschillende achtergronden elkaar ontmoeten, de ander onder ogen komen. Het belang daarvan is dat men uitgedaagd wordt door het perspectief voor de ander, omdat je er samen uit moet komen. Maar de bastions zijn opgetrokken, en een gesprek lijkt onmogelijk. Men bestookt elkaar met alternatieve feiten en fake news. Kortom: er is geen gedeelde media meer, noch andere betrouwbare autoriteiten die ons een gedeelde basis verschaffen, op basis waarvan we in het publieke domein kunnen participeren.

Al 4 reacties — discussieer mee!

  • Laten we beginnen mensen geen label op te plakken, zoals in deze zin ‘de hipsters op Katendrecht, en de nieuwe stadsbewoners iets verderop op Zuid.’ Waarom iemand een hipster noemen. Wie gaat er voor zijn lol en toekomst voor zijn kinderen in een no-go wijk wonen? Niemand wilt dat voor zijn kinderen, maar als EEN BLANK persoon naar een wijk in bloei gaat dan is het een ‘hipster’. Als die persoon gekleurd is, dan is het allemaal koek en ei. Dus als schrijver ben je er ook verantwoordelijk voor, dat WE als één worden gezien en behandeld en niet iedereen maar een label op te plakken! Je gebruikt ook niet het woord allochtoon voor nieuwe stadsbewoners, dus doe het dan ook niet andersom. Het blank bashen begint echt de spuigaten uit te lopen (ook bij VersBeton).

    En plekken van ontmoeten, op straat praat je niet zomaar met iemand over politiek, dat gebeurt op werk bij de koffieautomaat, op een vereniging, buurthuis, hele specifieke plekken. Vergeet ook niet dat in het westen bepaalde vrijheden zijn en die in andere culturen er niet zijn en die voor frictie zorgen. Die culturele vrijheden hebben bij bepaalde groepen met geloof te maken, en geloof, tja, dan houdt elke discussie op. Niet elke cultuur is open en vrijdenkend.

  • Mensen in Katendrecht zijn geen hipsters omdat ze blank zijn, anders zouden we van de mensen die protesteerden tegen het AZC in IJsselmonde ook wel kunnen zeggen dat het hipsters waren, dat doen we niet. Het gaat om een bepaalde leefstijl: luxe restaurants, biologische tentjes, een plek waar je koffie kan drinken tussen de racefietsen… Dat zegt iets over een wijk. Ik woon tegenwoordig tegen Hillegersberg aan, grotendeels blank en rijk, toch zou niemand dat een hipsterwijk noemen. Kortom, je trekt conclusies op basis van wat je denkt te lezen, terwijl het er helemaal niet staat.

    Je schrijft zelf op dat discussie ophoudt bij geloof, maar volgens mij houdt discussie alleen op bij halsstarrige overtuigingen als de jouwe. Ik ken zat gelovigen – christelijk, joods en islamitisch – waarmee je een prima discussie kunt voeren.

  • Ik maak me al jaren zorgen over het verdwijnen van de openbare ruimte. Ik zie sinds eind jaren ’80, begin jaren ’90 straten en pleinen steeds meer veranderen van een plek om te zijn naar een plek om doorheen te reizen op weg naar je bestemming. Op muurtjes worden dingen aangebracht om te zorgen dat je er niet kunt zitten, overal word je begluurd door camera’s – die mij in ieder geval de lust ontnemen om nog buiten te gaan zitten, ik voel me niet veilig met zo’n boos oog boven mijn hoofd – en als je ergens stilstaat word je weggestuurd i.v.m. een samenscholingsverbod of de buurt is in rep en roer omdat iemand op de WhatsApp groep een inbreker gesignaleerd denkt te hebben. Als je buiten staat kun je tenslotte niets goeds in de zin hebben…

    Ik begrijp alleen nog steeds niet zo goed waar die verandering vandaan gekomen is, maar ik was erg jong toen hij zich voordeed. Toen ik klein was, was het heel normaal dat we niet thuis waren, maar buiten. Na school ging ik vaak niet naar huis, maar naar het plein of het wijkgebouw, waar mijn moeder en de moeders van mijn vriendinnetjes ook waren en waar mijn oma zat te klaverjassen, en in de buurt zaten ook wel mensen op een stoel voor de deur in het zonnetje.

    Nu woon ik tussen meerdere parken en plassen en ik zie nauwelijks iemand buiten, behalve een enkele alcoholist of een keer een groepje jongeren.

Schrijf hier je reactie

Heb je geen account? Maak hier een gratis reageerdersaccount aan. En bekijk hier de huisregels van dit forum.

Gerelateerde inhoud

Wil je dit soort artikelen blijven lezen?

Vers Beton kan niet bestaan zonder haar leden. Lees onbeperkt artikelen op Vers Beton voor € 7,50 per maand, de eerste maand is gratis.

Misschien vind je dit ook interessant

  • Met het invoeren van 30 kilometerzones rijst de vraag: van wie is de straat?

    • Architectuur en stedelijke ontwikkeling

    De gemeente wil van Rotterdam waar mogelijk een 30 kilometerzone maken. Dat vergt een geheel nieuwe weginrichting waarbij de auto steeds minder de norm is. De vraag rijst: aan wie behoort de openbare ruimte toe?

  • Het Havenkwartier op Katendrecht is vooral voor de happy few

    • Architectuurkritiek

    Het laatste plekje in hartje Katendrecht is gekaapt: nieuwbouwproject Havenkwartier is opgeleverd. Het imposante, antracietgrijze gebouw herbergt tweehonderd woningen. Maar wat voegt het toe aan de Kaap? En voor wie is deze community eigenlijk bedoeld?

  • Wat als we het concept van een Nationaal Park loslaten op de stad?

    • Architectuur en stedelijke ontwikkeling

    Mark Cridge, directeur van de National Park City London Foundation, weet: ook steden kunnen ecologisch extreem divers zijn. Dus waarom zouden zij niet het predikaat Nationaal Park verdienen? Teun van den Ende sprak Cridge over opnieuw verbinden met de natuur en de belangen van gemeenschappen daarbij.

  • Alle artikelen

De agenda die je aan het denken zet

  • Het kabinet viel, demissionair premier Rutte kondigde zijn vertrek aan en een reeks politici verlaten…

    Venue: Debatpodium Arminius
    Datum:
  • On Monday 11 December, Rotterdam based platform for metropolitan issues De Dépendance and Lighthouse Reports welcome economist Jennifer Clapp, one of the world’s leading authorities on food systems, in BlueCity. 

    Venue: BlueCity
    Datum:
  • Bekijk de agenda

De leukste vacatures in en om Rotterdam

  • Als stagiair(e) Marketing & Communicatie ondersteun je de afdeling op verschillende vlakken en krijg je een breed pakket aan taken en werkzaamheden.

  • WAT DOE JIJ ALS FRACTIECOÖRDINATOR? 

    Als coördinator vervul je een belangrijke rol in en rond de fractie van GroenLinks PvdA Zuid-Holland. Je biedt praktische ondersteuning aan statenleden, volgt de  (politieke) actualiteit, coördineert politieke activiteiten en zorgt ervoor dat de  fractie haar relaties onderhoudt. De functie biedt een interessante plek om je  verder in provinciale politiek te verdiepen.

  • Vers Beton zoekt een stagiair vanaf januari 2024. We begeleiden je om je eigen leerdoelen te halen en zelf journalistieke producties te maken voor Vers Beton.

  • Bekijk alle vacatures