Bouwen, bouwen, bouwen. Dit Rotterdamse mantra was tijdens de verkiezingsstrijd uit alle hoeken van het politieke spectrum volop te horen. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, want Rotterdam strompelde op haar tandvlees de crisis uit, althans op het gebied van ruimtelijke ordening. Wat ging er mis? Een drama in twee aktes. De eerste akte: stuurloze overheid.

beeld: Sylvana Lansu
“Kijk, dát is een stad”. Joost Schrijnen wijst op het Erasmus Medisch Centrum. We zitten in de koffiebar van Het Nieuwe Instituut en beschouwen hoe het enorme medische complex het einde van diens verbouwing nadert. Vervolgens richten we de blik iets naar links, op het Depot van het Museum Boijmans van Beuningen, waarvan de bloempotachtige contouren al duidelijk zichtbaar zijn. “En dat is een gebouw. Welk van de twee vertegenwoordigt macht?”
De vraag is retorisch, want volgens hoogleraar Stad en Regio van de TU Delft en voormalig stadsontwikkelaar voor de gemeente Rotterdam (1981-2001) is de voornaamste verantwoordelijkheid van de overheid het formuleren van een visie op de stad als geheel. Binnen een dergelijke visie past het grootste medisch centrum in Nederland, tevens een van Rotterdams’ grootste werkgevers, in het hart van de stad. Al had de toenmalige directeur-geneesheer van het Erasmus het nieuwe complex liever in Capelle zien verrijzen, vertelt Schrijnen er meteen achteraan. “Het ziekenhuisbestuur zei tegen mij: Wij gaan naar Capelle. Dat ging niet gebeuren, besloot ik daar ter plekke. ‘Capelle?!’, zei ik. ‘Nou, ga dan maar. Ga maar kijken of Capelle ergens een polder en een treinverbinding over heeft.’ De verbijstering van dat moment veranderde het denkraam van de bestuursvoorzitter. Het kostte daarna nog veel tijd, maar ik wist ze te overtuigen dat het ziekenhuis in Rotterdam moest blijven, en dat wij als gemeente er alles aan zouden doen om dat mogelijk te maken.” Het eind van het liedje was dat het Erasmus MC bleef. Een verbouwing in diverse etappes volgde. Op 21 april dit jaar opende het nieuwe Erasmus voor het eerst officieel zijn deuren. “Achttien jaar later kijken we pas naar de eindfase. Zo lang duurt het voor je resultaat ziet van stadsplanning.”
Al 12 reacties — discussieer mee!
De nieuwe omgevingsvisie is in de maak naar aanleiding van de motie die ik indiende in november 2016: https://rotterdam.raadsinformatie.nl/document/4523870/2/type
Hopelijk heb ik de reparatie van “het stukke stadhuis” daarmee in gang gezet.
Antoinette Laan is toch jaren wethouder geweest? Waarom heeft ze toen niets gedaan en komt ze pas als raadslid met een motie?
Dat geldt trouwens ook voor jouw partij. Acht jaar lang fantasieloos op de winkel passen en de reserves uitgeven. Dan ineens als je ernaast staat met een plan komen. Absoluut ongeloofwaardig.
Gelukkig had de kiezer het ook door.
Beste Ronald,
Ik heb de motie ingediend in november 2016 toen ik net 10 maanden raadslid was, dus niet “opeens een plan toen ik ernaast stond”.
Ten tweede, is de afgelopen 10 jaar een groot deel van de agenda van de Stadsvisie 2007 uitgevoerd, waaronder bijvoorbeeld in het Laurenskwartier (waaronder de markthal), het stationskwartier (inclusief het station) en het gebied rond Zuidplein (dat is volop in uitvoering). Al deze projecten hebben de stad echt vooruit geholpen.
Tot slot, zijn de reserves van de gemeente de afgelopen jaren gestegen. De reserves van de gemeente (“de weerstandscapaciteit”) is tussen eind 2015 en eind 2017 gestegen van 790 miljoen euro naar 838 miljoen euro.
Sorry en nogmaals sorry.
Ik durf het bijna niet te schrijven, maar ik was zo dom om te denken dat je van de PvdA bent. Mijn geconditioneerde reflex.
Ik zou met zo’n fout eigenlijk even met een zak over mijn hoofd door de stad moeten, maar als we een informateur hebben, die Pol Pot, Hokxa (Albanië) en Mao Tse Toeng geweldige mensen genoemd heeft, dan is mijn foutje minuscuul.
Dat de reserves afgelopen jaar weer gestegen zijn is logisch. Ik vrees voor de komende jaren.
Het zij je vergeven. En door je geconditioneerde reflex tegen de PvdA, heb ik enig vermoeden met welke Ronald ik hier te maken heb. 😉
Stefan,
Hoe kom jij aan deze cijfers?
Op de website van de gemeente Rotterdam staat dat de weerstandscapaciteit afgelopen jaren gedaald is, namelijk van 790 mln eind 2015, naar 768 mln eind vorig jaar (22 mln euro eraf dus) tot 641 mln eind dit jaar (nog eens 27 mln euro eraf dus).
Hier de link: https://begroting2018.rotterdam.nl/p163275/beschikbare-weerstandscapaciteit
Hoe verklaar je dat dan?
groet
Lucette
Correctie:
127 mln euro eraf eind dit jaar.
Bijna 150 mln euro minder dus dan voor de bestuursperiode 2014-2018.
Beste Lucette,
Ik haal de cijfers uit de jaarstukken 2017:
https://jaarstukken2017.rotterdam.nl/p204600/beschikbare-weerstandscapaciteit
Dat zijn de meest recente cijfers die beschikbaar zijn.
Groet,
Stefan
De reden die er bij staat geeft mij niet de indruk dat er een verbetering is van de situatie. Er staat namelijk dat de besteding van de bestemminsgreserves is achtergebleven bij de planning. Er staat niet bij wat de oorzaak daarvan is.
Een reden kan zijn dat bepaalde werkzaamheden zoals bv onderhoud van riolen uitgesteld is (dan ben je niets opgeschoten want dat onderhoud moet toch gedaan worden en dat wordt duurder naarmate je er langer mee wacht), maar ook dat bepaalde werkzaamheden goedkoper uitgevallen zijn (dan ben je voordelig uit en is de financiele weerstand van de stad inderdaad verbeterd).
De huizenmarkt is ziek en de bel zal groeien en weer keihard klappen!
Artikel op Rijnmond beschrijft het al. Op Zuid worden huizen voornamelijk aan beleggers verkocht.
In een achterstandswijk een 43m2 huisje gaat straks voor € 120.000,- ??????? van de hand. (reken eens terug in guldens wat dit kost, meer dan een kwart miljoen). Hypotheken zorgen voor enorme schulden, ook voor de banken en NL. Het stelsel is niet meer te houden. Huren blijven maar stijgen. Gevolg, mensen die huursubsidie krijgen, moeten meer subsidie krijgen, overheid uitgave gaat omhoog, dat moet ergens gecompenseerd worden.
Als het zo door gaat krijg je dat een standaard koophuis begint bij € 500.000 en een huurhuis € 1500,- per maand. Lonen moeten dan mee stijgen. Resultaat, geld wordt hierdoor waardeloos. De 1 euro stelt niets meer voor, er moeten dan biljetten van € 10.000,- gedrukt gaan worden.
Eeuwige groei bestaat niet, dat is natuurkundig namelijk onmogelijk.
Mooi begrijpelijk geschreven stuk voor buitenstaanders als ik.
Meer, meer !!