Bouwen, bouwen, bouwen. Dit Rotterdamse mantra was tijdens de verkiezingsstrijd uit alle hoeken van het politieke spectrum volop te horen. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, want Rotterdam strompelde op haar tandvlees de crisis uit, althans op het gebied van ruimtelijke ordening. In de slotakte van dit drama verliest de overheid de macht over de bouw aan morrende burgers en machtig mecenaat.
beeld: Sylvana Lansu
Al 2 reacties — discussieer mee!
heel interessante artikelen en veel om over na te denken
belangrijk is leefbaar Groener, zachter, Meer op mensen gericht die er moeten leven.
De bouwende macht, wie heeft de macht eigenlijk ? De bouwers bij wie het vergroten van de omzet cq. de winst toch vaak voorop staat? De wethouder die graag eerste palen slaat? De top van de ambtenarij die graag een grootse visie op zijn conto schrijft? Ik mis in deze lezenswaardige serie toch vaak het belang van de gewone Rotterdammer die in deze stad leeft en werkt. Een prettige buurt, schonere lucht, een betaalbare woning. Wat dat betreft was de inzet van van der Gugten in Nieuwe Crooswijk echt een misser. Je sloopt geen redelijke volkswijk voor 85%. Daar was in de buurt terecht veel weerstand tegen.Er zijn gelukkig betere voorbeelden in de stad.