Niet heel lang geleden, in een stad en land hier eigenlijk vrij dichtbij, bouwde men bruggen. Naar de onontgonnen overkant waar zij over hadden horen spreken maar eigenlijk nooit echt waren geweest. Want bij hen thuis was het fijn. Maar nu ook hier de toeristen begonnen te komen, met hun hostels en vrijgezellenfeestjes, werd het toch eens tijd om een kijkje te nemen bij die donkere overkant.
Ondertussen woonde aan die overkant, noem het 5314, een pastoor die deze stad leefbaar wilde houden, of nee sorry, leefbaar maken, en daarom moesten zij die niet in dat plaatje pasten weg. Of tenminste, je hoeft niet weg, maar je kan hier ook niet blijven. Door de pastoors regels en plannen werden de bewoners onofficieel, hoewel langzaam doch zeer geleidelijk, verbannen en mogelijke aanwas werd bemoeilijkt. Door eisen en voorwaarden waarvan op voorhand eigenlijk al duidelijk was dat men er uiteindelijk niet aan zal voldoen – wegwezen werd het devies. Weg wezen.
Toen dit in de Hoofdstad gebeurde, vroeg men zich af waar al die mensen toch heen moesten. Toen het was gebeurd, vroeg men zich af waar al die mensen toch heen waren. En nu zijn er steeds meer Hoofdstedelingen. Hier, in deze stad. En lijkt het alsof zij ziektes overbrengen zoals de Spanjaarden, Engelsen en Fransen dat ooit deden op hun schepen. Dat gentrificatie eigenlijk een enge overdraagbare aandoening is die deze Hoofdstedelingen bij zich dragen. En kunst blijkt niet zomaar kunst, maar juist een van de eerste symptomen. Als je de kunst ziet aankomen, samen met de bruggen, opgeknapte gevels en straten, als pleinen opeens wél worden opgeschoond, herbetegeld en opgeleukt met gras, bomen en sculpturen. Jeukt het dan niet?

Al 4 reacties — discussieer mee!
Echt humor, kunst op Zuid en al helemaal de Putsebocht.
Een kunstwerk zal niets doen aan de mentaliteit van de mensen aldaar.
(En voordat mensen weer gaan zeiken, geboren en getogen daar en kom er nog erg vaak)
Het is inderdaad weer een project om een projectje te doen, want je moet toch wat.
Lekker weer samen borrelen en zichzelf op de borst slaan. Fijn weer lintjes knippen en speeches houden, dan kunnen we weer goed slapen.
Opvallend van de stukken op Versbeton, gaan heel vaak over Zuid (en gelijksoortige buurten), vaak lekker ‘white-bashing’, gentrificatie is het stopwoordje, maar allemaal behoren ze tot de ‘privileged people’, de groep die ze zo verafschuwen, en komen eigenlijk nooit uit die buurten, vaak niet eens uit Rotterdam, maar weten het allemaal zo goed.
Hoezee de missionaris weer opnieuw in recycle positie ! Wanneer begon het ook al weer – jaren 80? – jaren 60 – jaren 20 vorige eeuw? Wie maakt de mooiste spagaat ofwel Wie voegt een nieuw hoofdstuk toe aan dit verhaal over spagaten? Dees
Een heel goed stuk Alex!
Vind ik ook!