Wat is de positie van vrouwen in de huidige architectuurpraktijk? Architecture City vroeg het aan architecten die uit het buitenland naar Rotterdam kwamen en zich staande moeten houden in een door mannen gedomineerde praktijk.
Rotterdam is gebouwd door mannen, als je de geschiedenisboeken moet geloven. Tegenwoordig is het aantal vrouwen dat aan een architectuuropleiding begint rond de 50%, terwijl 80-90% van de architectenbureaus door mannen wordt geleid. Wat is de rol van vrouwen in de architectuurpraktijk?
In de nieuwe podcast van Architecture City gaat de redactie in gesprek met twee vrouwelijke architecten gevestigd in Rotterdam: Oana Rades, partner bij Shift Architecture Urbanism en Eva Pfannes van Ooze Architecture. Kunnen we de geschiedenis (deels) herschrijven, zodat vrouwelijke architecten nu wél de erkenning krijgen die zij verdienen?
Onderzoeker Hanneke Oosterhof promoveert dit jaar op leven en werk van architect en stedenbouwkundige Lotte Stam-Beese, die bekend werd met haar ontwerpen van de wijken Pendrecht en Ommoord. Stam-Beese was sterk en eigenzinnig en wist zich als gescheiden vrouw met twee kinderen staande te houden in een praktijk waarin mannen domineerden. Inmiddels is er veel erkenning voor haar werk – maar hoe moeten we interpreteren dat de Lotte-Stam Beesestraat in Ommoord ligt ten midden van straatnamen die verwijzen naar beroemde vrouwen en niet op de Kop van Zuid waar de straten naar haar mannelijke collega’s zijn vernoemd?
Verder in de uitzending: architect Afaina de Jong die als student aan de TU Delft in zes jaar geen enkele vrouwelijke docent had. Ze is tegenwoordig zelf docent en zet zich af tegen de heersende mannelijke orde door haar studenten vanuit haar perspectief les te geven waarin vrouwen, maar ook etnische diversiteit, in centraal staat.
Al één reactie — discussieer mee!
Lotte Stam-Beese… was dat niet die gestaalde DDR koningin van de ideologisch verantwoorde Plattenbau? Licht, lucht en reinheid voor de reëel bestaande socialistische arbeider. Nobele idealen waarvan er nog maar weinig over zijn. Wat voor kwaliteiten je haar ook zou willen toedichten, iets “vrouwelijks” doemt uit haar oeuvre niet echt op: het is strak, strak, sober zonder fratsen of verleiding en inmiddels veelal gesloopt. Tevredenheid op voorschrift van partijleider Walter Ulbricht. Lange Weile pur!
Met andere woorden: als onze Lotte het lichtend voorbeeld was, begrijp ik het pleidooi niet om meer vrouwen een boost aan de architectuur te laten geven. Francine Houben, de meisjes van MRDV en ZUS – met wisselend volumineuze ego’s – [dat lijkt inderdaad een hardnekkig mannendingetje] timmeren nochtans aardig aan de weg en wat Ivo Niehe betreft verdient zeker Francine Houben volop erkenning, al is daar inmiddels ook alweer herrie over… Overigens vind ik bijvoorbeeld De Calypso een nogal “vrouwelijk” groot bouwproject in deze stad. Van “man” William Alsop, helaas, moet ik geloof ik zeggen.