Ruim dertig jaar werkten Henk Oosterling en Awee Prins samen: ze richtten het Centrum voor Filosofie en Kunst op, gaven de faculteit smoel en trokken de stad in voor een keur aan projecten. De filosofie is tenslotte niet gediend wanneer we haar alleen als pin-up girl van de wetenschap in achterkamertjes begluren. Zij verlangt gemeenschap! Voor het themanummer over Rotterdam interviewde het wijsgerig faculteitsblad Twijfel de twee Rotterdamse filosofen, wat Vers Beton met veel plezier uitbrengt. Wat heeft Rotterdam hun filosofie gebracht? En welke rol spelen kunst en literatuur daarbij?
Henk ‘Altijd “Rotterdamse filosofen”…’
Awee ‘Dat vind ik ook zo opmerkelijk. Henk Oosterling, “Rotterdamse filosoof”. Awee Prins, “Rotterdamse filosoof”…’
Henk ‘…maar Ad Verbrugge is gewoon “filosoof”. Nooit “Amsterdamse filosoof”.’
Awee ‘Ik denk dat journalisten in een bubbel zitten en denken: “het moet niet gekker worden, uit Rotterdam komen óók filosofen!” Alsof filosofie niet bij de no-nonsense van Rotterdam zou horen.’
Henk ‘Het heeft misschien ook te maken met de thema’s die wij hebben.’
Awee ‘Bij het Centrum voor Filosofie en Kunst hadden we eens als motto: de kunst moet eindelijk uit de verf komen!’
Henk ‘Filosofie moet van Kant gemaakt worden!’
Awee ‘De anticonceptie voorbij! Mijn openingslezing in Boijmans luidde: “I don’t care much about Art, but I love his wife”. Arthur Danto kwam zich met zijn vrouw daarna voorstellen: “Hi, I’m Art”.
We hebben altijd motto’s en idiomen gekozen met een typisch Rotterdamse charme, die je met krachtige termen neerzet. In 1974 kwam er hier een faculteit wijsbegeerte omdat de wet voorschreef dat je alleen een universiteit mocht zijn als je een faculteit wijsbegeerte had. Er was een elitaire evidentie dat er in Amsterdam en Leiden een filosofiefaculteit was, maar niet in Rotterdam.’
Henk ‘Dat wij ons als Rotterdammers hebben neergezet – werden neergezet – is eerst van buitenaf gekomen. Pas later is de universiteit zelf naar de stad gaan kijken. In 1987 hebben wij ons eerste boekje La Chair: het vlees in filosofie en kunst uitgebracht.’
Awee ‘Dat heette de Rotterdamse Filosofische Studies. Andere faculteiten hadden dat niet, een eigen filosofische reeks. Er zijn een stuk of tien boekjes verschenen, waaronder ook een over Heidegger en het nazisme. Dat was voorpaginanieuws bij de NRC. Wij zijn toen onmiddellijk op dat boek van Victor Farías (Heidegger en het nazisme, red.) gesprongen en organiseerden hier een stevig congres.’
Henk ‘La Chair (het vlees, red.) en Heidegger waren beide controversieel. Luce Irigaray had toen net een gasthoogleraarschap gekregen en er zat hier een zwaar feministische sectie. Wij werden een beetje als macho’s neergezet. Henk-van-het-vlees werd ik genoemd, vandaar La Chair. Wij haalden veel mensen van buiten naar de faculteit om iets met ze te doen en brachten daarna weer een boekje uit. Dat was een manier om deze faculteit ook nationaal op de kaart te zetten. Dat is wel gelukt als je nagaat wie er allemaal rondliepen hier: Arthur Danto, Peter Sloterdijk, Victor Farías, Luce Irigaray, en Slavoj Žižek. In de media kwam er toen ook wat aandacht. Zo trad de faculteit meer naar buiten en ontstond die Rotterdamse signatuur. We hadden allemaal heikele thema’s: geweld, lichamelijkheid, sex, porno, fascisme, seriemoordenaars. Ik denk dat dat wel bepalend is geweest voor het beeld van waar wij mee bezig waren.’
