In een stad die volgens sommigen steeds meer segregeert, gaan Ferrie Weeda en Tara Lewis op zoek naar de bubbelbrekers. Op welke feestjes en evenementen ontmoeten de verschillende gemeenschappen in Rotterdam elkaar wel? En: waar houden ze zich juist angstvallig schuil?
“Nog één liedje! En dan ophouden met zeiken!” Het Schuttersveld, hartje Crooswijk, is dit weekend getransformeerd in een camping. De dampende meute in de grote tent gaat los bij de toegift van de Wannebiezz. “Drie vingers in de luuuucht!” schreeuwt übergladjanus Rocco, voorman van de Vlaardingse formatie door de feesttent. De kitschklassieker ‘goeiemorge zonneschijn’ wordt ingezet. Iedereen zingt, schreeuwt en deint mee.

Al 2 reacties — discussieer mee!
Cultureel Marxisten zetten de werkelijkheid graag naar hun eigen hand, maar hier lukt dat niet echt.
“En warempel: in een hoek van het terrein zit een groepje bezoekers dat enigszins afwijkt. Ze dragen geen tijgerprint of ironisch joggingpak. Ze luisteren naar Afrikaanse muziek, uit een grote speaker op wieltjes.” Ja echt bruggen slaan; in eigen kring naar eigen muziek luisteren.
En symbiose is een samenwerkingsverband dat voor beide participanten voordeel oplevert en dat in dit verband dus niet gebruikt kan worden. Dus geen overbodige moeilijke woorden gebruiken! Slaat ook geen brug naar mensen zoals Henk en Ingrid, die een hekel aan onbegrijpelijke woorden hebben (zeker als die verkeerd gebruikt worden en alleen als “kijk mij eens knap zijn” kunnen worden gezien)
Het klopt dat de auteurs van het artikel de werkelijkheid niet naar hun hand hebben gezet. Henk en Ingrid begrijpen het artikel hopelijk wel.