Nieuwe tweewekelijkse column
In een stad die volgens sommigen steeds meer segregeert, gaan Ferrie Weeda en Tara Lewis op zoek naar de bubbelbrekers. Op welke feestjes en evenementen ontmoeten de verschillende gemeenschappen in Rotterdam elkaar wel? En: waar houden ze zich juist angstvallig schuil?
“Nog één liedje! En dan ophouden met zeiken!” Het Schuttersveld, hartje Crooswijk, is dit weekend getransformeerd in een camping. De dampende meute in de grote tent gaat los bij de toegift van de Wannebiezz. “Drie vingers in de luuuucht!” schreeuwt übergladjanus Rocco, voorman van de Vlaardingse formatie door de feesttent. De kitschklassieker ‘goeiemorge zonneschijn’ wordt ingezet. Iedereen zingt, schreeuwt en deint mee.
Tara Lewis (1986) werkt als freelancer voor diverse media. Ze koestert haar innerlijke tokkie en kan soms een beetje cynisch zijn. Ze vindt dat het discussieplatform bedoeld is voor lezers, en voelt zich daarom niet altijd geroepen te reageren. Ze studeerde Geschiedenis aan de EUR en Communicatie aan de HES.
Ferrie Weeda (1977) studeerde geschiedenis en Nederlands. Zijn wieg stond aan de Coolhaven – nog steeds zijn domein. Ferrie houdt van publiek en van de stad. Hij is voorzitter van BuurtBestuurt Coolhaveneiland. Als stadsgids en schrijver deelt hij zijn betrokken en bevlogen verhalen over geschiedenis, samenleving en cultuur. Gerrit, Ferries jack-russell uit Tiel, is vernoemd naar Erasmus.
Fotograaf
Florian Braakman (1988) is een autonoom-documentair fotograaf. Fotografie is een manier om vragen te stellen en grip te krijgen op onze snelle alledaagse realiteit. De poëtische, associatieve en verhalende kracht van het beeld staan centraal in zijn werk.