Sinds ik een jaar of wat geleden in The Economist een artikel las over de economie van parkeren, loop ik anders over straat. Noem het een radar voor inefficiënt ruimtegebruik. Als mijn fiets weer eens niet in de uitpuilende fietsenstalling op de stoep voor mijn huis past, bereken ik in gedachte wat je allemaal met het parkeervak ernaast zou kunnen doen. Ongeveer tien vierkante meter voor één auto waarin vaak maar één iemand rijdt – met een beetje goede wil passen daar zo tien fietsen.
Tien vierkante meter voor één parkeerplek, dat is ongeveer twee keer het oppervlak van de eerste studentenkamer die ik twaalf jaar geleden in Utrecht huurde. Voor 205 euro per maand klom ik via de vensterbank en een blokje in de muur in mijn hoogslaper. Ik wil niet weten wat de student die er nu vertoeft betaalt.
“Parkeren is de sleutel tot de meeste stedelijke problemen”
