Volgens de gemeente Rotterdam verrijken buitenreclames het leven in de stad. Maar wat is verrijking? Wie bepaalt dat? En willen we wel dat de in de stad in beslag wordt genomen door de hoogste bieder, vraagt Inge Janse zich af.
Dit verhaal begint op een vrijdagochtend. Ik woon in Delfshaven en heb een werkplek in Charlois. Heen ga ik meestal via de Erasmusbrug, terug via de Maastunnel. Deze vrijdagochtend beklim ik als vanouds de brug, maar na enkele tientallen meters wordt mijn blik getrokken door een enorme lichtbak bovenop de nieuwe verdiepingen van energiebedrijf Joulz.
Met fel oplichtende leds, bij de omgeving detonerend als een buitenaardse mogendheid, spreekt het scherm mij met advertenties toe. En advertenties – zo leerden we van Fight Club – ‘have us chasing cars and clothes, working jobs we hate so we can buy shit we don’t need’. Ik vraag me ineens af: wie heeft de uitbater hiervan het recht gegeven om mij op deze vrijdagochtend in de ogen te schreeuwen?
Al 4 reacties — discussieer mee!
Leuk onderwerp! 20 jaar geleden schreef ik mijn scriptie over dit onderwerp (toen er nog geen social media was) Haat-liefde verhouding met de boodschappen op straat. Beleid is goed, maar wat er in Delfshaven (Schiedamseweg) gebeurt op de gevels van winkels (allemaal hetzelfde) vind ik echt betutteling ten top…
Ha, wat tof om te horen! Ik lees dit artikel weer terug omdat ik gisteren bij een lezing was over concentratie en afleiding. Ook daar benadrukte de spreker dat (het werkgeheugen van) je hersenen in een stad met reclameuitingen óf bezet worden door één uiting, óf dat je moeite moet doen om deze te negeren. Oftewel: elke uiting die je aandacht trekt, kost je afleiding en/of energie.
De Schiedamseweg is een tranendal op zich. Mijn hemel, wat is dat absurd lelijk geworden. Tijdens wandelingen met gasten wijs ik hen altijd op die Sovjet-ogende uniformiteit van de uitingen. Ik ben geen fan van wildgroei, maar dit is het andere uiterste.
Een kleine aanvulling bij de lichtbak bovenop het Joulz-kantoor: de bedrijven die daarop “adverteren” zijn gevestigd op de bovenverdiepingen van het betreffende gebouw, alleen omdat dat vanaf de buitenkant niet te zien is was bedacht om dat via een lichtreclame kenbaar te maken.
Dat heeft echter de nodige jaren geduurd. Mijn werkgever is een paar maanden geleden, net nadat de lichtbak was neergezet, alweer verhuisd naar de overkant (De Rotterdam) omdat het kantoor aan de Gedempte Zalmhaven te klein was geworden!
Mon dieu, ik lees dit nu pas! Dank voor de mooie aanvulling! Dan weet ik ook weer wie waarom op die plek tegen me aan, eh, fotonenstraalt.