Ga naar de inhoud

Stadsdichter Derek Otte: “Net als ik schijt krijg aan alle verwachtingen, zit mijn termijn er alweer op” — betaald artikel

Dit artikel is voorzien van een blokkade in verband met betaalde toegang, waardoor een gedeelte van de inhoud pas leesbaar is wanneer je bent ingelogd en beschikt over een geldig abonnement.

Hij wordt genoemd als de meest actieve stadsdichter ooit. Deze week sluit Derek Otte de twee jaar af met de presentatie van zijn derde bundel, die zijn stadsgedichten omvat. Jelena Barisic sprak hem over wat deze periode teweeg heeft gebracht.

compositie1
beeld: Willem de Kam

“Wit is vrije tijd.” In een koffiezaak op de West-Kruiskade laat Derek Otte (30) zijn weekagenda zien op zijn telefoon. Tussen alle meetings, optredens, interviews, het lesgeven en zijn verplichtingen als stadsdichter – voor elke categorie een andere kleur – zijn inderdaad een paar witte vlakken te zien. Dertig minuten hier, een uurtje daar: meer tijd om te rusten is er niet.

Die drukke planning is een beetje zijn eigen schuld, geeft de Rotterdammer toe. “Toen ik benoemd werd als stadsdichter had ik ervoor kunnen kiezen om alleen de zes verplichte gedichten per jaar te schrijven, maar zo zit ik niet in elkaar. Het stadsdichterschap heeft me een kans geboden om een nieuw publiek te bereiken, om in gesprek te gaan met mensen buiten mijn eigen bubbel, om onderwerpen te agenderen die ik belangrijk vind. Daar wilde ik het maximale uit halen.”

Extra trots is Otte op het project ‘Er zal eens…’, een verhalenwedstrijd voor Rotterdamse vmbo- en mbo-scholen, die hij samen met letterenplatform Passionate Bulkboek organiseerde. Leerlingen kregen de opdracht om in verhaal- of dichtvorm na te denken over de toekomst van Rotterdam. De resultaten werden gebundeld in een boek. “Ik vond het belangrijk dat vmbo- en mbo-leerlingen ook creatief met woorden aan de slag kunnen, omdat de ervaring leert dat zij vaak een negatief zelfbeeld hebben. Taal kan ze nieuwe perspectieven bieden en ze op andere manieren na laten denken over hun omgeving.”

Gerelateerde inhoud

Steun onafhankelijke journalistiek

Als abonnee van Vers Beton kun je alle artikelen onbeperkt lezen en delen met je eigen netwerk.

Misschien vind je dit ook interessant

  • Het stiekem afschaffen van de Percentageregeling voelde voor Rotterdamse kunstenaars als een brute straatroof

    • Kunst en Cultuur

    Siebe Thissen breekt een lans voor het opnieuw invoeren van de Percentageregeling Beeldende Kunst, die de gemeente in 2005 stilletjes (of onwetend?) afschafte. Met de regeling mag 1% van de gemeentelijke bouwkosten worden besteed aan het verfraaien van gebouwen en beeldende kunst.

  • “In de Rotterdamse cultuur worden de grote organisaties groter en de kleine kleiner”

    • Kunst en Cultuur

    Hoe moet het verder met kunstenaarscollectief TimeWindow in het Zomerhofkwartier, nu het geen geld meer krijgt uit het Cultuurplan? Mede-oprichter Jette Schneider ziet het somber in: “Over niet al te lange tijd hebben we nieuwe manieren nodig om makers in de stad te houden. Want voordat je het weet verdwijnt die mooie, creatieve, slagvaardige cultuur uit de stad.” Een interview.

  • Niet lullen maar luisteren met filosoof Miriam Rasch

    • Kunst en Cultuur

    Filosoof Miriam Rasch vroeg zich af: wat betekent luisteren precies? Hoe luister je goed? Ze onderzocht het in haar boek Luisteroefeningen. Met een typisch Rotterdams klanklandschap op de achtergrond – een graafmachine, sirenes, optrekkende auto’s – pleit Rasch voor aandachtig luisteren, naar elkaar én naar de stad. “Als je al tien jaar in Rotterdam woont en je hebt nog nooit een racende auto gehoord, heb je dan wel echt een relatie met de stad?”

  • Alle artikelen

De Stadsagenda

De leukste vacatures in en om Rotterdam