Said El Haji is schrijver en geeft Nederlandse taalles in Rotterdam. Hij schrijft tweewekelijks over de bijzondere verhalen en mensen die in zijn klas voorbijkomen. Deze keer had hij een leerling met een explosief karakter.
Er zat een vulkaan in mijn klas. Een springlevende vulkaan uit Iran. Zijn naam: Nassim.
Ik kreeg hem pas vanaf de vierde les in mijn klas, nadat hij boos en teleurgesteld uit zijn eigen klas was opgestapt. Het was hem daar iets te traag en te gemakkelijk gegaan. ‘Allemaal bezigheidstherapie’, oordeelde hij.
De man had haast. Een ongelooflijke haast. Hoewel hij een slechte heup had die hem het lopen bemoeilijkte, haastte hij zich van hot naar her. Waarom? Hij had een missie: zo snel mogelijk de Nederlandse nationaliteit verwerven. Ik weet niet waarom het zo snel mogelijk moest. Maar hij was een van die weinige cursisten die vrijwillig kwamen, dus zonder dat het door de Sociale Dienst was opgelegd. Kortom, aan motivatie geen gebrek. Hij sprak slecht Nederlands, maar hij slingerde het beetje dat hij sprak met veel pathos de ruimte in.
Nog geen reactie — begin de discussie!