Vers Beton vroeg NRC-columnist Lotfi El Hamidi om een voorspelling te geven van Rotterdam in 2019. Hij maakte, in de geest van deze feestmaand, een bescheiden verlanglijstje voor de stad.
Koffiedik kijken met Rotterdam is geen goed idee, kwam ik gauw achter. Zo begon ik te schrijven dat de stad ook in 2019 gewoon weer de verkeerde lijstjes zal blijven aanvoeren, met de schrale troost dat dat de enige lijstjes zijn waar we in ieder geval boven Amsterdam staan. Ook voorspelde ik dat mijn club Sparta naar de Eredivisie promoveert – of nét niet. Zoals ze in Spangen zeggen: het blijft Sparta. En zo voorspelde ik nog meer rampspoed: Feyenoord City, de verbouwing van Boijmans, de fragiele collegesamenstelling op het stadhuis, de gevolgen van een harde Brexit voor de Rotterdamse haven.
Je leest het al, één en al cynisme, en het nieuwe jaar is niet eens begonnen. Daarom wil ik in plaats van koffiedik kijken liever een aantal wensen uitspreken voor Rotterdam, omdat ik geloof dat deze stad geen project is maar een belofte, een droom. En om met stadsdichter Derek Otte te spreken: meerdere wegen leiden naar dromen. Hier volgt, geheel in de geest van deze feestmaand, een bescheiden verlanglijstje.
Ik wens Rotterdam in 2019 minder ambitie toe. Ja, je leest het goed, minder ambitie. Ambitie sloopt de stad. Het klinkt paradoxaal, maar het is wel zo. De ambitieuze plannen van ambtenaren, architecten en stadsmakelaars zijn niet bedacht voor de vele onrendabele Rotterdammers aan de onderkant van de stad. Dat is recentelijk weer pijnlijk zichtbaar geworden in de Tweebosbuurt in de Afrikaanderwijk. Ik wens Rotterdam daarom ook meer burgerverzet toe. Groene hesjes, in de kleur van de stad. De sloopwoede van de gemeente houdt niet op, niet vanzelf.
Nog geen reactie — begin de discussie!