Waarom reiken we ook al weer prijzen uit? Om het exceptionele te onderscheiden. Om het bijzondere voor het voetlicht te brengen. Om het goede aan te moedigen. Rotterdam kent verschillende lokale prijzen, bijvoorbeeld de Rotterdam Architectuurprijs. Op 19 december wordt deze jaarlijkse graadmeter voor de kwaliteit van dat wat er binnen de stadsgrenzen gebouwd wordt opnieuw uitgereikt. Nu al is het mogelijk om de oogst te bekijken. De jury bracht de oogst terug tot tien projecten, en de stembus voor de publieksprijs is gesloten.
Om met de deur in huis te vallen: het valt nogal tegen. 52 projecten zijn er in totaal, waarvan grofweg de helft bestaat uit woningbouw, en de rest uit ander soort programma. We zien aardige appartementengebouwen en woonblokken die als letterlijke kopieën van de omringende bebouwing niet te onderscheiden zijn van hun omgeving.
Een paar onberispelijke interieurprojecten en veel zelfbouwhuizen uit het ‘ecodorpje’ op het Leonidasterrein, die als reeks op elkaar gepakte, maar toch krampachtig vrijstaande woningen het idee van duurzaam bouwen direct vakkundig onderuithalen. Verder ook: een leuke luifel, een paar misplaatst iconische sportgebouwen, fantasieloze industriegebouwen voor fantasieloze industriegebieden.
Nee, natuurlijk is niet alles waardeloos. Tussen de tien projecten zitten degelijke nominaties. En met name de hoeveelheid zorgvuldige transformaties stemt positief over het groeiende vermogen van de omgang van de stad met dat wat er al staat. Maar dat zijn uitzonderingen. Verder is het toch vooral een parade van projecten waar alle architectonische ambitie uitgeslagen lijkt te zijn. Nogal schokkend in een stad die zich graag en vaak op de borst klopt als architectuurstad, en die een enorm reservoir aan goede architectenbureaus huisvest.
Wat als het beste niet goed genoeg is?
Waar zijn de geïnspireerde antwoorden op de gigantische woningvraag? De ontwerpen waarin het duurzaamheidsvraagstuk omgezet wordt in vernieuwende architectuur? De projecten die uitstijgen boven de economische en praktische wetmatigheden van het bouwen? En waar zijn de opdrachtgevers die de jonge, ambitieuze bureaus die Rotterdam rijk is een kans geven om mee te bouwen aan de uiteenlopende opgaven waar de stad mee te maken heeft? Waar blijft de gemeente die zich niet alleen in woord maar ook in daad hard maakt voor de kwaliteit van architectuur?
In de voorgaande edities wisten de (terechte) winnaars zoals CPO Hooidrift en Rotterdam Centraal nog te maskeren dat de spoeling de laatste jaren al dun was. Maar zelfs dat lijkt er dit jaar niet in te zitten. Dus wat als het beste dat voorhanden is, niet goed genoeg is?
Ik ga er niet over, en het is makkelijk roepen vanaf de zijlijn. Maar we moeten ergens beginnen, dus hierbij een oproep aan de jury. Geef de opdracht terug, reik de prijs dit jaar niet uit. Zodat in plaats van een steeds holler feestje te vieren, er ruimte ontstaat voor een echt gesprek over de kwaliteit van architectuur in Rotterdam.
Om te reageren moet je ingelogd zijn. Inloggen kan je hier. Als je nog geen account hebt meld je nu aan als supporter of maak hier een gratis reageerdersaccount aan.