Michelle-Aimée is straatarts en deelt maandelijks verhalen uit haar werk. Deze keer: een patiënt die in de volksmond knettergek is, heeft wel degelijk iets te vertellen.

“Dokter, ik werd daar echt helemaal gek!” Hij staat volledig in oranje gekleed voor me, omdat hij er van overtuigd is dat hij zichzelf door kleuren kan genezen. Dan weer is hij helemaal gekleurd in paars, dan weer in rood, dan weer in groen en als hij in het blauw is dan moeten we oppassen: dan hangen er onweerswolken boven zijn hoofd. Na jarenlang volgen leer ik zijn gedrag een beetje te interpreteren.
Volgen is wat ik doe: hij is moeilijk, niet invoelbaar. Hij is schizofreen en in de volksmond knettergek, met gedachten die bijna altijd gekleurd zijn door bizarre denkbeelden en hallucinaties. Hij ziet zijn lichaam als een machine, aangestuurd door voelbare stromingen met wisselende energieën waardoor bijvoorbeeld één been opeens dunner is dan de andere. “Echt waar dokter, kijk maar!”
Toch neem ik zijn uitingen uiterst serieus. Want hoewel er misschien geen touw aan vast te knopen is, probeert hij wel iets te zeggen. Neem de keer dat hij voor me zat en maar bleef vertellen over een zelfgenezend gat aan het einde van zijn tenen, die soms opzwollen en naar hem keken, om daarna weer zwart te worden en te gaan slapen.
Nog geen reactie — begin de discussie!