Chemiebedrijf Ineos besloot toch om haar miljarden in Antwerpen en niet in Rotterdam te investeren. In de volksmond werd dat direct dat het bewijs van ‘destructief klimaatbeleid’. Guido van Eijck vraagt zich af of dat wel klopt.

Een inkijkje in de miljardendans van het internationale bedrijfsleven krijg je als normale sterveling niet vaak. Maar midden januari wel: met het nieuwtje dat het Britse chemiebedrijf Ineos 3 miljard gaat investeren in twee fabrieken in de haven van Antwerpen, en daarvoor Rotterdam links liet liggen.
Het moge duidelijk zijn dat dit nieuws nogal wat teweegbracht, al was het alleen al omdat met deze investering – de grootste in de Europese chemiesector van de afgelopen 20 jaar – ook 500 arbeidsplaatsen gemoeid waren. In het Algemeen Dagblad heette het: “Steeds meer chemische bedrijven mijden de Rotterdamse haven vanwege de strenge klimaateisen.” Werkgeversorganisatie VNO-NCW noemde het CO2-reductiebeleid “contraproductief”.
Al één reactie — discussieer mee!
Mooie analyse, Guido! Er waren meer mensen boos/geïrriteerd over het gemakzuchtige frame van AD/VNO/Leefbaar. ‘Klimaatbeleid’ lijkt zo een catch all te worden voor al het leed dat ons overkomt. Dat VNO dat doet, dat is te betreuren (maar het maakt ze wel steeds minder serieus te nemen, en dat is prima, want wat minder invloed van VNO lijkt me geen probleem). Dat Leefbaar dat doet, dat is populisme (jammer jongens, ik hoopte op beter gedrag van jullie). En dat AD dat (zonder weerwoord) overneemt, is – ik zeg het maar gewoon, sorry Leon – tragisch simplisme.
Bovendien: Ineos heeft ook (ik geloof publiekelijk) aangegeven dat de duurzaamheidsambities van Rotterdam juist interessant waren voor hun nieuwe fabriek, omdat dit hen ook helpt om future proof-installaties te maken. Dat ze toch voor Antwerpen kiezen, is (zo blijkt ook uit Guido’s analyse, en vele anderen) gewoon superlogisch en pragmatisch.
Een ander intrigerend punt vind ik het eeuwige ’they’re picking our jobs!’-argument. Is het niet zo dat er momenteel vooral een enorm tekort is aan technische mensen? Hoe moet je in godesnaam 500 nieuwe techneuten vinden, als de rest van de Rotterdamse havenindustrie er nog duizenden zoekt? Moet je niet bijna blij zijn voor je bestaande bedrijven dat er niet nóg meer concurrentie op de arbeidsmarkt bij komt?