Op de omslag prijkt een foto van een eenzame voetganger die over de luchtsingel loopt. Herkenbaar, voor mij als fervente wandelaar. Want de vele keren dat ik gebruikmaakte van de luchtsingel, liep ik er vaak alleen. Toch maakte het bouwwerk – misschien om de verkeerde redenen – iedere keer weer indruk. Wandelend op deze hoogte ervaar je de achterkant van de stad optimaal: de betonnen kolos ‘De Hofpoort’, het verlaten station Hofplein en de leegte van Park Pompenburg. Op de momenten dat het druk was op de luchtsingel was er een evenement, excursie of een feest georganiseerd. Dan was er levendigheid of – zoals ZUS de festivals in Rotterdam zelf omschrijft – ‘een flashmob van het stedelijk leven, aangekondigd en geregisseerd’.
