Huisarts Michelle Aimee deelt maandelijks verhalen uit haar werk aan de onderkant van de samenleving. Deze keer over een laagbegaafde patiënt, van wie geld werd afgetroggeld op haar sterfbed.
Pas op voor valse profeten, die in schaapskleding op jullie afkomen maar eigenlijk roofzuchtige wolven zijn. Aan hun vruchten zul je hen herkennen. Men plukt toch geen druiven van doornstruiken of vijgen van distels? (Matthëus 7:15-20)
Wat had ik deze passage graag paraat gehad, toen de zelfbenoemd Christelijke hulporganisatie, mijn patiënt op haar sterfbed, haar geld afhandig wilde maken. Voor de derde keer kreeg ik een papiertje onder mijn neus geschoven dat ik moest ondertekenen. Hiermee zou ik verklaren dat zij wilsonbekwaam was, zodat de organisatie haar gelden na haar overlijden konden beheren én opeisen. Maar wilsonbekwaam was zij niet. Wel verstandelijk beperkt. En dat maakte haar een makkelijke prooi voor clandestiene hulptroepen.
Ze kwam vrijwel nooit bij de dokter en was nog jong. Ik had niet gedacht dat ze uitgezaaide kanker had toen ze met een beetje buikpijn voor me zat. Al snel wisten we dat er niks meer aan was te doen. Dat snapte ze eerst niet zo goed. Maar de organisatie die haar begeleidde wel. Vanaf dat moment zaten ze achter haar geld aan.
In de jaren die ik nu werk op Zuid heb ik steeds meer een radar ontwikkeld voor mensen die laagbegaafd zijn of een milde verstandelijke beperking hebben. Vaak zijn deze mensen hier niet voor gediagnosticeerd en dit heeft grote gevolgen voor hun leven. Mensen met een verstandelijke beperking schatten situaties anders in: zij kunnen het totale plaatje niet goed overzien. Ze weten onvoldoende oplossingen te bedenken voor ogenschijnlijk simpele problemen en worden hierdoor continu overvraagd.
Al één reactie — discussieer mee!
Mooi betrokken artikel. Dank