In een café in Amsterdam wacht ik op Merijn Oudenampsen om te praten over De conservatieve revolte, de publieksversie van zijn proefschrift uit 2018. Hierin weerlegt hij het gangbare beeld over de Fortuyn-opstand: niet enkel een plotse, populistische ruk naar rechts in 2002, maar ook het product van een lange traditie van Anglo-Amerikaans conservatief gedachtegoed. Hij doet onder andere uit de doeken hoezeer Rotterdam en de Erasmus Universiteit bepalend waren voor Fortuyns politieke ideeën.
Merijn komt gehaast binnen, alsof hij een lange weg heeft afgelegd in plaats van enkele meters. Zijn kantoor van de Universiteit van Amsterdam zit aan de overkant van de straat, waar de historicus de vierde verdieping deelt met sociaal wetenschappers. Een totaal ander volk volgens hem, dat het liefst in de weer is met modellen en grote databestanden, en veel minder met ideeën. In het gesprek zal hij vaker zijn misgenoegen uitdrukken over hoezeer wij in Nederland de betekenis van ideeën onderschatten.
