Ga naar de inhoud

Participatiesamenleving: de weerbarstige praktijk

Ferrie Weeda neemt de lezer maandelijks mee in zijn kijk op de stad. Hij zag het eerste succesvolle bewonersinitatief van Coolhaveneiland in 10 jaar, maar Stadsbeheer zag ‘ongeoorloofd schoonmaken van plantsoen’.

De twee mannetjes uit Hardinxveld-Giessendam hadden met rode oortjes geluisterd naar het wel en wee van Coolhaveneiland. “Drugsverslaafden, daklozen, prostitutie… dat hebben wij in Hardinxveld allemaal niet!” Ze zochten inspiratie voor hun eigen BuurtBestuurt, en waren zo bij onze wijk-vergadering beland. “In Hardinxveld hebben we drie hangjongeren, maar dat is het ook wel!”

Onze bezoekers signaleerden ook een overeenkomst: gekanker en gebrek aan daadkracht. Zowel in het ruige Delfshaven als in het braaf-gereformeerde Hardinxveld klagen bewoners steen en been over alles wat er mis is. Om vervolgens naar de gemeente en politie te kijken: lossen jullie het maar op. Terwijl je juist op zo’n buurtvergadering het initiatief kunt nemen om de problemen aan te pakken. En dat moet want de overheid trekt zich terug: we leven in de ‘participatiesamenleving’.

Eens! BuurtBestuurt ontaardt vaak in BuurtVerzuurt. Maar hoe motiveer je jezelf en je buurtgenoten in een wijk die zoveel problemen heeft en die bovendien zo divers is? En dan bedoel ik: divers qua opvattingen, over wat een fijne wijk is. Nooit staan de neuzen dezelfde kant op. Groen is fantastisch, of is rommelig. Een buurtfeest is gezellig, of geeft overlast. Er is te weinig sociale samenhang, of ‘we wonen hier zo lekker anoniem’.

Gerelateerde inhoud

Steun onafhankelijke journalistiek

Als abonnee van Vers Beton kun je alle artikelen onbeperkt lezen en delen met je eigen netwerk.

Misschien vind je dit ook interessant

  • “Het is hartverscheurend om met een uitvaartbegeleider en één buurman bij een kist te staan”

    • Samenleving en zorg

    “Over de notabelen van de afgelopen eeuwen is genoeg te vinden in de stadsarchieven, maar niet over deze mensen.” Stichting Walk of Life tekent de levensverhalen op van mensen zonder familie en vrienden. “Ze hebben allemaal, zonder uitzondering, een heel bijzonder verhaal.”

  • Fotograaf Çiğdem Yüksel: “Deze vrouwen verdienen een plek in onze geschiedenis”

    • Kunst en Cultuur

    Wat begon als een persoonlijke zoektocht naar haar oma, groeide uit tot een indrukwekkend project. Met haar boek en tentoonstelling Je moest eens weten brengt fotograaf Çiğdem Yüksel een onderbelicht verhaal tot leven: dat van de eerste generatie Turkse vrouwen in Nederland. “Als ik me in hen verplaats, denk ik soms: holy shit, hoe hebben jullie dit gedaan?”

  • Hoe Rotterdam dankzij de politie volledig in dienst kwam te staan van snelheid en vervoer

    • Human interest

    Het is moeilijk voor te stellen in een stad die meer weg heeft van een snelweg, maar een eeuw geleden kende Rotterdam ontelbare levendige, publieke ruimtes. Er werd gewandeld, een praatje gemaakt en verliefd rondgefietst. Hoe konden die ruimtes veranderen in zielloze plekken, geheel in dienst van vervoer? En welke rol speelde de politie hierin? Socioloog Jim van Hagen nam een duik in de geschiedenis.

  • Alle artikelen

De Stadsagenda

De leukste vacatures in en om Rotterdam