Op de achterbank van de taxi die ons terugreed naar de andere kant van de Maas herlas ik de brief die de ridder voor me had achtergelaten. Al kon je de drie regels – geschreven in gelijkmatige, krullende letters – nauwelijks een brief noemen. Hij schreef dat het hem speet dat we elkaar vannacht waren misgelopen, maar als ik nog steeds antwoord wilde op al mijn vragen kon ik hem vinden bij een goede vriend van hem: de heer van Henegouwen. De ridder had geen adres achtergelaten, maar gelukkig wist oma Broere – zoals altijd – precies waar we naartoe moesten.
‘Wist je dat Rotterdam zijn stadsrechten aan hem te danken heeft?’ zei ze tegen de slaperig uitziende taxichauffeur die ons door de donkere straten reed. ‘Willem de vierde, graaf van Henegouwen, een ridder met een kort lontje en een hang naar avontuur. Op 7 juni 1340 veranderde hij Rotterdam van een nederzetting in een échte stad.’
