Vakantietijd op het Churchillplein. Een grote groep toeristen verzamelt zich op de hoek van de Coolsingel en de Schiedamsedijk. Ze tonen niet zozeer interesse in het standbeeld de Druiper maar meer interesse in het zaakje op de hoek: Tensai Ramen. Ze kijken verlekkerd naar de foto’s van rijkgevulde dampende noodle soep met een typerend half eitje. De zaak is nog dicht.
Is koken er bij jou met de paplepel in gegoten?
“Mijn ouders hebben Chinese horeca in Dordrecht, al dertig jaar. Ik was daar van kinds af aan aan het kijken hoe ze kookten. Ik was zelf een moeilijke eter, ik was altijd kritisch. Vroeger al zei ik: ‘mama, de vorige keer was het lekkerder. Dit keer heb je er teveel knoflook bij gedaan.’ Vanaf mijn 13e werkte ik in het restaurant. Mijn vader deed de sausjes. Mijn moeder en ik vonden dat zijn smaakpapillen achteruit gingen en zijn sausjes slechter werden naarmate hij ouder werd. Toen ben ik me ermee gaan bemoeien. Maar ik wilde de zaak van mijn ouders niet overnemen. Dan zou ik niet trots op mezelf kunnen zijn. Ik wilde echt nieuws opzetten.”
