Ga naar de inhoud

Meryem Slimani: “Mensen die nu in het Oude Westen komen wonen, wilden er vroeger niet dood gevonden worden” — betaald artikel

Dit artikel is voorzien van een blokkade in verband met betaalde toegang, waardoor een gedeelte van de inhoud pas leesbaar is wanneer je bent ingelogd en beschikt over een geldig abonnement.

Waar vinden we de herinneringen van de stad, als we verder kijken dan archieven, straatnamen en monumenten? Deze zomer duiken we in de persoonlijke geschiedenis van vijf markante Rotterdammers en hun wijken. Vandaag: creatieve duizendpoot Meryem Slimani over gentrificatie in het Oude Westen, safe spaces en de dood van Feis. 

DSC9356
beeld: Khalid Amakran

Zo’n dertigduizend mensen weten hoe het balkon van Meryem Slimani (36) eruitziet. Daar schiet zij namelijk regelmatig de foto’s die uiteindelijk op haar populaire Instagram-profiel @meryemsfirst belanden. Eerst showde ze er vooral haar eigen outfits, maar laatste tijd plaatst ze steeds vaker foto’s van haar moeder in allerlei kleurrijke streetwearcombinaties. Bijvoorbeeld een drukke Versace x H&M-blouse met een gifgeel paar Airmaxjes. Of een knalpaarse corduroy broek en jas, met een matchende Susan Bijl-heuptas. Het leverde haar duizenden nieuwe volgers op.  

Terwijl Meryem koffie serveert in haar appartement in het Oude Westen, pal naast het wijkpark, vertelt ze dat ze zichzelf niet graag een influencer noemt. “Dat associeer ik vooral met mensen die betaald krijgen om iets aan te smeren, of het nou sneakers of afslankthee is. Zelf krijg ik nooit geld van merken om hun producten te showen. Wel houd ik er leuke betaalde klussen aan over. Laatst mocht ik samen met mijn moeder een rondleiding geven bij de Kunsthal en voor de campagne van Susan Bijls Rotterdam-tas verzorgde ik de art direction.” 

Gerelateerde inhoud

Steun onafhankelijke journalistiek

Als abonnee van Vers Beton kun je alle artikelen onbeperkt lezen en delen met je eigen netwerk.

Misschien vind je dit ook interessant

  • Ben ik tijdelijk ontheemd of mag ik hier blijven? Oekraïners weten niet waar ze aan toe zijn

    • Samenleving en zorg

    Ving Rotterdam eerder en masse Oekraïense vluchtelingen op en boden ook inwoners kleding, slaapzakken en zelfs hun huis aan; na duizend dagen oorlog is het sentiment gekanteld. De opvang wordt afgebouwd en Oekraïners moeten er straks aan meebetalen. Steeds meer vallen in een gat tussen tijdelijk ontheemd en definitief asiel. Wat betekent dit voor hun dagelijks leven?

  • “Ik wil betrokken mensen die bouwen aan het team” – maar vind die maar eens met een hardnekkig lerarentekort

    • Samenleving en zorg

    Klassen naar huis sturen, leerlingen verdelen, externe inhuur en groepen samenvoegen: allemaal lapmiddelen voor het nijpende lerarentekort. Sommige basisscholen zetten kunstvakdocenten in, maar velen vinden ook dit een schijnoplossing: “Ik wil geen mensen die de lestijd vullen. Onze school zoekt leerkrachten die goede instructies kunnen geven in taal en rekenen.”

  • De ‘blinde vlekken’ in de aanpak van femicide: “Zolang hij blijft ademen, houdt hij niet op”

    • Veiligheid

    Maar zelden wordt feminicide erkend voor wat het is: moord op vrouwen, puur omdat ze vrouw zijn. Die blinde vlek werkt in het voordeel van plegers, die ondanks tal van signalen nog vaak vrij spel krijgen. Een groep Rotterdamse raadsleden zet zich daarom in om vrouwen beter tegen beschermen tegen gendergerelateerd geweld – met effect tot in Den Haag.

  • Alle artikelen

De Stadsagenda

De leukste vacatures in en om Rotterdam