Ga naar de inhoud

Fotograaf Salih Kiliç: “Ik wil de persoon in dat burgemeesterspak laten zien” — betaald artikel

Dit artikel is voorzien van een blokkade in verband met betaalde toegang, waardoor een gedeelte van de inhoud pas leesbaar is wanneer je bent ingelogd en beschikt over een geldig abonnement.

Geïnspireerd door Pete Souza, die Barack Obama tijdens zijn presidentschap fotografeerde, volgde fotograaf Salih Kiliç burgemeester Aboutaleb in zijn werk. Hij mocht overal bij zijn. Ter gelegenheid van het afscheid van Aboutaleb zijn de foto’s te zien in de Kunsthal.

Wie iemand is, kan je beter aflezen aan iemands handelen dan aan iemands woorden. Dat probeer ik mijn studenten op de kunstacademie steeds in te prenten als ze verhalen schrijven.

Het is een breed toepasbaar principe dat ook voor fotografen geldt, bedenk ik als ik naar de foto’s kijk die fotograaf Salih Kiliç het afgelopen jaar maakte van burgemeester Aboutaleb. Kiliç heeft een aantal foto’s meegenomen naar onze afspraak. Ik blader erdoorheen en blijf hangen bij een foto waarop een agent in uniform op straat in gesprek is met een man die, op de rug gezien, wat sjofel oogt. Links in het beeld, bijna tegen te rand van het kader, staat de burgemeester. Weggedoken in de kraag van een windjack, met een gebreide muts over de oren getrokken en aan zijn voeten een paar onhippe sportschoenen.

De burgemeester doet zijn best om er niet als burgemeester uit te zien, maar je herkent hem direct aan zijn oogopslag achter het lichte brilmontuur. Kiliç vertelt dat de burgemeester die avond meeliep met een agent op een ronde door de buurt tussen de Nieuwe Binnenweg en de Rochussenstraat. De agent sprak iemand aan die waarschijnlijk onder invloed was, wat tot een wat verhit gesprek leidde. “Op dat moment zei Aboutaleb iets als ‘even rustig aan joh’. De man keek hem vol verbazing aan en zei ‘Abiedabbie!’ en ging helemaal uit zijn stekker. Mensen reageren heel erg sterk op hem, zelfs als ze zijn naam niet eens goed kennen.”

We bladeren verder naar de volgende foto. Twee mannen staan in de deuropening van een woning met de burgemeester te praten. “Deze man wilde graag zijn vader aan Aboutaleb laten zien, even een hand schudden. Dat betekent veel voor mensen.” Aboutaleb de handenschudder, het luisterend oor waar mensen graag op afstappen, de hoogwaardigheidsbekleder, maar ook de man die het – zelfs als hij incognito met een agent op stap is – niet kan laten om een ruzie te willen sussen. Niet de woorden, maar het handelen van de burgemeester: de foto’s van Kiliç zitten er dicht op.

Gerelateerde inhoud

Steun onafhankelijke journalistiek

Als abonnee van Vers Beton kun je alle artikelen onbeperkt lezen en delen met je eigen netwerk. Je bent al lid vanaf € 7,50 per maand, de eerste maand lees je gratis.

Misschien vind je dit ook interessant

  • Stoppen met Boijmans (zoals het was)

    • Kunst en Cultuur

    Het Boijmans kunnen we beter dicht laten, volgens cultureel ondernemer Hajo Doorn, toeristen weten Rotterdam toch wel te vinden. En cultureel en artistiek was het museum toch al een tijdje vergane glorie. Zijn oplossing: maak er een tempel voor fashion en popcultuur van.

  • De kunst van de Surinaams-Rotterdamse Ro Heilbron schuurt, en is nog steeds relevant

    • Kunst en Cultuur

    Ro Heilbron was protestschilder, caribist en kunstarbeider. Wie was deze man? Vers Beton sprak zijn weduwe, kunstenaars en kunstkenners in Rotterdam en Paramaribo.

  • Opinie: maak van ‘The Culture’ een pijler van het Rotterdams cultuurbeleid

    • Kunst en Cultuur

    Het DNA van Rotterdam bestaat uit The Culture, van hiphop tot community power. Toch krijgt het amper steun. Indirah Tauwnaar & Janpier Brands pleiten in hun opinie voor een radicale stap: 33% van het cultuurbudget naar deze beweging.

  • Alle artikelen

De Stadsagenda

De leukste vacatures in en om Rotterdam