Het festival New Radicalism toont een staalkaart van frisse, stereotype-doorbrekende kunst uit het Midden-Oosten, Noord-Afrika en de diaspora. Een feest der herkenning én een hoopvol verhaal, vindt Hasna El Maroudi, die zelf lange tijd worstelde met het op waarde schatten van haar Marokkaanse roots.
Wanneer ik denk aan mensen uit het MENA-gebied is mijn eerste associatie de arbeidsmigrant uit Marokko. Niet zo vreemd, aangezien mijn vader in de jaren zestig met dat doel de oversteek maakte van Rabat naar Rotterdam. Maar ik denk ook aan vluchtelingen uit Syrië, aan het Israël-Palestina conflict, aan Arabische kalligrafie en aan rijke oliesjeiks uit Saoedi-Arabië. Dat alles zogenaamd gelardeerd met een sausje van vrouwonvriendelijke onderdrukking.
Mijn associaties met het gebied zijn niet bepaald positief en tamelijk algemeen. Ze vinden bovendien geen enkele basis in mijn eigen ervaringen, maar zijn het resultaat van beeldvorming en stereotyperingen. Die zijn zo hardnekkig, dat zelfs mijn eigen ondervindingen met mijn land van herkomst ze niet zonder meer kunnen doorbreken.
Nog geen reactie — begin de discussie!