Wat er aan de wandeling vooraf ging: als correspondent Groot Rotterdam legde Arjen van Veelen onlangs op De Correspondent uit waarom hij een hekel heeft aan het woord diversiteit. “Het ideaal van sociale rechtvaardigheid lijkt in Rotterdam vervangen door het ideaal van überdiversiteit, dat dus juist mensen uitsluit”, schreef hij.
De Rotterdamse journalist Hasna El Maroudi had al snel een weerwoord paraat: in dit artikel stelt ze dat ‘diversiteit geen wedstrijd is’ en dat Arjen last heeft van statusangst.
Toch bleef iets knagen: waren ze in deze digitale uitwisseling ook maar iets nader tot elkaar gekomen? Ze nodigde Arjen uit om verder te praten: weg van de toetsenborden, face to face. Samen maakten ze een wandeling in de wijk waar Hasna opgroeide, waarvan ze hier beiden verslag doen.
- De Amerikaanse rechtsgeleerde en burgerrechtenactivist Kimberlé Williams Crenshaw introduceerde hiervoor het begrip intersectionaliteit. Movisie, het Nederlandse kennisinstituut voor het sociaal domein, legt de term als volgt uit: Intersectionaliteit is het idee dat verschillende delen van je identiteit, zoals je geslacht, gender, seksualiteit, ras, klasse, religie, gezondheid, en nog veel meer, elkaar beïnvloeden. Dat betekent dat je in een analyse van ongelijkheden het nooit enkel moet hebben over één van die stukjes identiteit: je kan het niet enkel hebben over vrouwen, mensen van kleur, etcetera, zonder oog te hebben voor de verschillen binnen die groepen. ↩︎
- Zo bestaat er zoiets als het kloonsyndroom of affinity bias: bij het aanstellen van nieuwe werknemers kiest een werkgever (onbewust) vaak voor iemand die het dichtst in de buurt van haar of zijn evenbeeld komt. ↩︎
