Tweewekelijkse rubriek
Basia Dajnowicz ziet hoe Lorenzo Elstak met een hoogwerker een flat op Katendrecht in beweging krijgt. “Je kunt best nog verbinding maken met mensen, maar het moet vooral ietsje luider.”
In huize Dajnowicz is het al een maand lang Ik kent Ik. Mijn planten zitten lekker ruim in de potten, de yogamat ligt permanent uitgerold en mijn kat is zielsgelukkig met alle aandacht. Ikzelf bereik nieuwe mijlpalen in labiliteit en wissel lachen, huilen en schelden af. Alle quarantainecontent en juist nu-berichten komen mijn neus uit. Ook heb ik zelf mijn haar bijgeknipt. Dat mag! Het is crisis! Maar: een break van mijn persoonlijke bubbel is meer dan welkom.
Basia Dajnowicz (1988) is na de Achterhoek, Arnhem en Antwerpen eindelijk in Rotterdam terechtgekomen. Die krijg je hier nooit meer weg. In het dagelijks leven rammelt ze op haar toetsenbord en maakt ze domme grappen.
Fotograaf
Florian Braakman (1988) is een autonoom-documentair fotograaf. Fotografie is een manier om vragen te stellen en grip te krijgen op onze snelle alledaagse realiteit. De poëtische, associatieve en verhalende kracht van het beeld staan centraal in zijn werk.
