Eelkje Christine Bosch is ondernemer op Katendrecht. In deze column schrijft ze over de zorgen van een eigen zaak hebben temidden van de corona-maatregelen. “Ondernemen is van ‘zwaar maar geweldig’, nu een wrange strijd geworden. En we weten nog niet of we die gaan winnen.”

De kapper waar we tijdelijk met onze boekhandel bij inzitten moest dicht – die hele branche mag niet meer werken nu – dus we hebben ineens de zaak voor onszelf. Het meeste dat we nu verkopen, bezorgen we. Een paar keer per dag komt een klant behoedzaam rondkijken. Door de briefjes met strenge regels hebben we het gevoel onze klanten weg te jagen, of te wantrouwen. Het is een raar gevoel.
Nu we maatregelen treffen om de verspreiding van het virus tegen te gaan staan er, voor mij, twee dingen op het spel: geld en het voortbestaan van een van de belangrijkste dingen in ons leven. Mijn zaak.
Niet elke ondernemer denkt er zo over, natuurlijk. Als je meerdere bedrijven hebt, of heel veel werknemers, zal het misschien allemaal wat minder persoonlijk zijn. Maar ik denk nu even aan mijn soortgenoten. Degenen die hun best doen om nog wat omzet te draaien, op een veilige manier in contact te blijven met hun klanten, en hopen dat dit niet te lang duurt. We durven niet eens precies uit te rekenen hoe lang te lang is. Ondernemen is van ‘gewoon zwaar maar geweldig’, een wrange strijd geworden. En we weten nog niet of we die gaan winnen.
Al één reactie — discussieer mee!
Ik ben geen ondernemer maar ik kan de zorgen van Eelkje goed meevoelen en het is goed dat je nu al anderen in het thema meeneemt. Ik hoop dat Vers Beton snel het thema ‘wederopbouw’ oppakt want ik denk dat er aanleiding is om ‘uit de box’ te denken om een 1,5 meter samenleving mogelijk te maken. Zo zijn bijvoorbeeld schone en niet gebarricadeerde trottoirs van groot belang om elkaar ruimte te geven.
Ferdinand Mertens