In de nazomer van 2014 raakte ik betrokken bij het spoken word-evenement Spoken World, en de organisatie daarachter: The Seed. We groeiden snel: van een klein evenement in kunstgalerie Niffo in de Afrikaanderwijk, tot een stichting met uitverkochte spoken word-avonden in de Fenix Food Factory en in Worm. Ons hoogtepunt kwam met ons eigen pand: een voormalig bibliotheekje, antikraak, in een zijstraat van de Zwart Janstraat.
Deze plek veranderde al snel in een creatieve ontmoetingsplek: een huiskamer voor ons en voor iedereen die een plek zocht om muzikaal of creatief bezig te zijn. We organiseerden Creative Wednesdays, open avonden waar je kon schilderen of tekenen, jammen of poetry kon schrijven. Er was een studio en een podium, en de deuren stonden altijd open. Als ik nu terugdenk aan deze tijd was wat daar ontstond iets heel unieks. Iedereen was welkom, dus iedereen was daar. We waren jong, inclusief en divers.
Maar onze directe buren klaagden veel. Ondanks dat er ook veel jongeren uit Noord waren, kwamen de buren niet kijken naar alles wat er plaatsvond. Wel werd er geklaagd over onze aanwezigheid op ons balkon. We moesten op onze tenen lopen. En uiteindelijk gebeurde het onvermijdelijke.
In januari 2018 moesten we uit het pand. Niet alleen wij, maar ook onze leuke onderburen die daar al zeven jaar woonden. Het was immers antikraak, een gemeentepand beheerd door Camelot. En ondanks dat ons laagdrempelige initiatief een reflectie was van veel culturele doelen die de gemeente zich heeft gesteld, kregen we als organisatie niet de steun die ons project verdiende. Noch was er concrete informatie over de stappen die we moesten nemen om wel steun te krijgen.
- Uit de jaarlijkse Omnibusenquête bleek dat 42 procent van de Rotterdammers geen interesse had in de plaatselijke politiek. ↩︎
