Sommige mensen lijken in een Disneyfilm te leven. Een ideale wereld waarin alle problemen op te lossen zijn en je gegarandeerd bent van een goede afloop. Daar moest ik aan denken toen ik dit artikel op Vers Beton las over het noodhospitaal in Ahoy.
Uit het artikel blijkt dat de Veiligheidsregio Rotterdam-Rijnmond1 onder leiding van burgemeester Ahmed Aboutaleb opdracht gaf voor de bouw van het noodhospitaal voor 9 miljoen euro, zonder vooraf afspraken te maken over de bekostiging. Daarin wordt de indruk gewekt dat ‘dadendrang’ tijdens een pandemie – iets wat we in Nederland ruim honderd jaar niet hebben meegemaakt – ongepast zou zijn. Alsof op zo’n moment niet simpelweg onze volksgezondheid voorop staat en dat de maatregelen die hierbij komen kijken, daadkracht vereisen. Dat geldt overal, maar toch zeker in de stad die zo trots is op haar motto: geen woorden, maar daden.
Kijk, met alle tijd van de wereld hadden de burgemeester en de Veiligheidsregio natuurlijk afspraken kunnen maken met verzekeraars, die ook achteraf hebben aangegeven bereid te zijn om 9 miljoen euro te vergoeden (mits we netjes met hen overleg hadden gepleegd). Maar is dat niet erg makkelijk gesteld (in de wetenschap dat de zorgbureaucratie vaak traag is)? Hoeveel tijd is er voor overleg wanneer iedere dag meer mensen ziek worden en er voorlopig nog geen eind in zicht is?
Er zijn maar weinig mensen die ik blind zou vertrouwen als ze zouden beweren dat ze precies wisten met hoeveel zieken en doden wij rekening zouden moeten houden. Er was (en is eigenlijk nog steeds) een noodsituatie gaande waarin niemand heuse voorspellingen kan maken. Nog steeds is er niet genoeg bekend over corona, maar in de beginfase wisten we al helemaal niets. Laat staan hoeveel mensen in ons land al besmet waren en hoeveel ziekenhuisopnames ons nog te wachten stond.
“De lat waarlangs ik het stadsbestuur zal beoordelen na deze crisis is vooral of we genoeg gedaan hebben om de gezondheid van Rotterdammers te beschermen”
Inmiddels hebben we iets beter in de smiezen wat corona voor gevolgen heeft en kunnen we enigszins inschatten wat er op ons afkomt. Eind maart, toen de Veiligheidsregio besloot tot de bouw van een noodhospitaal, was dat nog met geen mogelijkheid te zeggen. Op dat moment konden we niet varen op wetenschappelijke inzichten in de ziekte. We konden ons enkel voorbereiden op het meest zwarte scenario. Dat is ook precies wat er met de bouw van dit noodhospitaal beoogd werd.
Arjen Littooij – de directeur van de Veiligheidsregio Rotterdam-Rijnmond – verwoordde het op RTV Rijnmond treffend: “Vroeger vulde ik altijd zondagavond [na de trekking, red.] het Toto-formulier in en dan had ik alle uitslagen goed.” Anders gezegd, achteraf is het altijd makkelijk om te bedenken hoe het anders had gemoeten. Dat wil niet zeggen dat het anders doen ook de juiste beslissing was geweest. Daarnaast: natuurlijk moeten we dekking regelen voor de rekening van 9 miljoen euro, net als voor al die andere miljoenen die we nu mislopen (gemiste parkeergelden, huurinkomsten, kwijtscheldingen belastingen etc).
De lat waarlangs ik het bestuur van deze stad zal beoordelen na deze crisis is niet alleen hoeveel het gekost heeft, maar vooral of we genoeg gedaan hebben om de gezondheid van Rotterdammers te beschermen. Ik denk dan zomaar dat dit een ijzersterk voorbeeld is van hoe ver ons bestuur bereid is te gaan voor het welzijn van ons allemaal. En dat maakt mij stiekem best een beetje trots.
- De Veiligheidsregio Rotterdam-Rijnmond wordt gevormd door de gemeente Rotterdam en de 14 omliggende gemeenten. De overheidsorganisatie voert namens deze gemeenten in de regio taken uit op het gebied van rampenbestrijding, crisisbeheersing, risicobeheersing, brandweerzorg, ambulancezorg en geneeskundige hulpverlening. Alle 15 burgemeesters vormen samen het algemeen bestuur. Ahmed Aboutaleb is de voorzitter van Veiligheidsregio Rotterdam-Rijnmond. ↩︎
Om te reageren moet je ingelogd zijn. Inloggen kan je hier. Als je nog geen account hebt meld je nu aan als supporter of maak hier een gratis reageerdersaccount aan.