“De tijd van een kamertje huren voor 300 euro per maand bestaat niet meer”, verzucht straatadvocaat1 Tim van Rooijen. “Er zijn zo weinig goedkope woningen dat het heel lastig is geworden om als achttienjarige op jezelf te wonen.”
Als straatadvocaat helpt Van Rooijen zo’n vijftig tot zeventig jongeren per jaar die in de problemen komen. De afgelopen jaren is het aantal dakloze jongeren gestegen. Een duidelijke verklaring daarvoor heeft Van Rooijen niet, maar het gebrek aan woningen is volgens hem wel een belangrijke oorzaak.
Dat het aantal jonge daklozen in Rotterdam toeneemt, is geen nieuw inzicht. In 2018 constateerde de Rotterdamse Rekenkamer2 al dat het aantal daklozen tussen de 18 en 23 jaar tussen 2015 en 2017 met ruim een derde steeg. In 2015 ging het om 747 jongeren, in 2017 waren het er 999.3 Bovendien speelt dit niet alleen in Rotterdam. Landelijk is het aantal zwerfjongeren verdrievoudigd sinds 2009.
- De Straatadvocaten Rotterdam zijn belangenbehartigers voor mensen die dakloos zijn, zijn geweest of dreigen te worden. De nadruk ligt op het voorkomen van dakloosheid of het zo snel mogelijk beëindigen daarvan. Ze helpen jongeren met het aanvragen van financiële steun of hulp, geven advies, of fungeren als mentor. Ook geven ze advies of kritiek op beleid van de gemeente. Ze worden grotendeels betaald vanuit subsidie. ↩︎
- De Rekenkamer doet onafhankelijk onderzoek naar de doelmatigheid, doeltreffendheid, rechtmatigheid en transparantie van het door het gemeentebestuur gevoerde beleid. ↩︎
- De Rekenkamer geeft aan een combinatie van Rotterdamse en CBS-cijfers gemaakt te hebben. Het cijfer gaat over het aantal jongeren dat toegang kreeg tot de opvangketen. Maar niet iedereen die wordt toegelaten, maakt ook gebruik van crisisopvang. Met name jongeren kunnen vaak in eerste instantie terecht voor een slaapplaats in hun eigen netwerk: bankslapers. Lees meer. ↩︎
- Dit is het aantal jongeren dat na een intakegesprek een hulptraject gestart is via het Jongerenloket van de gemeente Rotterdam. Het zijn niet alleen feitelijk daklozen, maar ook bankslapers of jongeren die dreigen dakloos te raken. Bovendien zijn in dit cijfer ook de jongeren (18-23 jaar) opgenomen die in Beschermd Wonen leven. ↩︎
- Het verschil tussen het aantal jongeren dat zich meldt en een traject start, komt bijvoorbeeld doordat jongeren bij het verkeerde loket staan en worden doorverwezen naar het wijkteam of de vraagwijzer, of omdat jongeren soms afhaken na het intakegesprek. ↩︎
- Jongeren (tussen de 18 en 23 jaar) kunnen zich melden bij Centraal Onthaal Jongeren, gevestigd bij het Jongerenloket. Daar wordt een intakegesprek gevoerd. De beslissing over de (tijdelijke) toegang tot de opvang wordt dezelfde werkdag genomen. Indien dit het geval is, start het traject van vraagverheldering. Totdat de ondersteuning start, wordt toeleiding (overbruggingsbegeleiding) geboden.
Als het Centraal Onthaal of Centraal Onthaal Jongeren gesloten is, kun je terecht bij een crisisopvang voor de eerste nacht of het weekend.
↩︎ - De woordvoerder laat weten dat de gemeente hier de definitie van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport hanteert, namelijk feitelijk daklozen: jongeren zonder een eigen woonruimte dan wel daklozen die binnen de opvang verblijven. ↩︎
- Bij jongeren wordt niet gesproken van nachtopvang, maar van crisisopvang. ↩︎
- Hier worden naast jongeren ook gezinnen opgevangen. Bij jongeren wordt de hulpvraag in kaart gebracht en er wordt door de crisisinvang een eventuele Wmo-indicatie geregeld. Jongeren kunnen, in tegenstelling tot volwassenen, ook als bankslaper toegang krijgen. Zij hoeven daardoor niet in de nachtopvang te verblijven om te starten met een ondersteuningstraject. De gemiddelde verblijfsduur in de crisisopvang is veertig dagen. De norm van zes weken wordt dus gehaald, zij het dat hierin ook de uitvallers zijn meegenomen. Dat wil zeggen: de jongeren die niet doorstromen, maar de crisisopvang vanwege conflicten moeten verlaten of zelf weg gaan. Lees meer. ↩︎
- Dat betekent dat dakloze jongeren die niet kunnen aantonen dat zij zes jaar of langer in Rotterdam woonachtig zijn en geen inkomen uit werk hebben boven de Rotterdamse bijstandsnormen, geen huisvestingsvergunning krijgen in die gebieden, tenzij een uitzondering wordt gemaakt. De Rotterdamwet geldt in delen van Prins Alexander, Charlois, Delfshaven, Feijenoord, Hoogvliet, IJsselmonde en Noord. Lees meer over de Rotterdamwet. ↩︎
- In de huidige keten zijn mensen lange tijd niet zelfstandig gehuisvest, maar gaan van opvang naar doorstroomvoorziening, met telkens tussentijdse wachttijden. Housing First voorkomt dat daklozen nodeloos lang in de nachtopvang slapen en dat hun problemen daardoor verergeren. ↩︎
